The Last White Wolf(On-hold) ( To be REVISED)

Chapter 8 Under the night sky

Snow's POV

Tumaas ang balahibo ko sa batok ng mabasa ko iyon kanina.

Andito na ako sa kwarto ko. Hindi ko alam kung napansin nila ang pag alis ko kanina pero  wala na akong paki alam my panic attack... I feel it again.

I maybe fearless for everyone but I also have weaknesses. May kahinaan rin ako..Natatakot din  katulad ng iba.. Sa ilang taon na mag isa ako akala ko kaya ko na. Na wala na akong kinakatakutan. But I am wrong.. absolutely wrong.

They found me. Alam na nila kung nasaan ako. Inaasahan ko nang mahahanap nila ako but not this early.  Hindi ko alam kung pano nila ako nahanap ng ganito kabilis. And they already sent me a warning.  Inaamin kong natatakot ako..natatakot ako sa maaring mangyari gayong nahanap na nila kung nasaan ako.. hindi ko alam kung gaano kalakas ang gustong kumuha sa akin. Hindi pa nga alam ng pack na kauri rin  nila ako na isa rin akong taong lobo at mate ako ng alpha nila nahanap na agad ako.

Kailangan ko na ring umalis dahil hindi magtatagal manganganib na ang pack. Nag simula na nga. And that is the last thing I wanted to happen. Hindi ko gustong idamay ang pack sa laban  na'to. This is my battle...mine only. Kung kinakailangan kong umalis ngayun din gagawin ko. Kung kinakailangan kong iwan ang mate ko para sa kaligtasan nang lahat  gagawin ko.

I may have many abilities but that is not enough to protect the pack. How I wish na tao na lang ako tulad ng sinasabi nila. Sana nga tao na lang ako. Maybe with that I can be with my mate whenever I want.

Sabi ng iba life is fair dahil unfair ito sa lahat, but for me life was never fair.  Sasaktan ka nito ng paulit-ulit, walang katapusan. At ang masaklap pa sinasaktan ka nito habang ang iba nagsasaya. Nagdudusa ka habang ang iba nagpapaka sasa sa saya na bigay ng buhay sa kanila. Bakit ganun? We are all gods creation naman  pero bakit hindi pantay - pantay ang lahat pagdating sa  kapalaran ng buhay?

I stared at the moon giving light in this dark night.

Every wolf  believe that the moon is our moon goddess...our creator.

Why? Bakit ako? Sa dami ng lobo sa mundong to..bakit ako pa? Anong meron sa akin? Bakit mo sa akin binigay ang ganitong buhay. Sabi nila hindi ka bibigyan nang nasa itaas ng isang pagsubok kung hindi mo kayang lampasan. You only need is to trust and have faith..I  have those two naman. But right now hindi ko alam kung kaya ko nga. Nung una masasabi kong kaya ko pa. Pero simula nung nahanap ko na yung lalaking itinakda sa akin ng dyosa ng mga lobo hindi ko na alam. At natatakot akong malaman ng gustong pumatay sa akin na nahanap ko na ang mate ko. Sana hindi pa. Dahil siya na lang ang rason kung bakit gusto pa naming mabuhay  ni Leila sa mundong to.

*tok*tok*tok*

"Miss Snow  sabi ng Alpha bumaba na raw po kayo para kumain"

Rinig  kong sabi ng isang  omega na nasa labas ng kwarto ko. Sa totoo lang wala akong ganang kumain. I already lost my appetite pagkatapos ng nangyari. Pero bumaba pa rin ako.. dahil hindi ko alam kung hanggang kailan na lang ito mangyayari sa akin.

Pagdating ko sa dinning area ng pack house nandun na lahat pero hindi pa rin sila nagsisimulang kumain. Dumeretso agad ako sa upuang naka laan para sa akin malapit sa pwesto ng alpha.

Naiilang ako. Dahil simula nung pagpasok ko ng dinning hall hanggang sa naka upo ako ramdam ko nang nakatitig siya sa akin.

Nagsimula ng kumain ang lahat, kumuha rin ako ng pagkain pero kunti lang dahil wala talaga akong gana. I groan from frustration dahil nakatitig pa rin siya sa akin at hindi pa kumakain.

"Stop staring at me" medyo naiinis kong sabi sa kaniya. Ramdam ko ring napa tingin sa amin ang ibang pack member na kasalo namin sa mesa.

"That's too little" sambit nito. Alam kong tinutukoy nito ang pagkain kinuha ko.