Falling in love in Spain

Hoofdstuk 15

"Lynnie, waar heeft Alex het over?" vraagt Matthijs verbaasd. Oké uur van de waarheid is aangebroken denk ik. Mijn lang geheim gebleven geheim gaat verteld worden. Ik kan dit, hoop ik.

"Oké, uh ja. Ik weet niet echt hoe ik dit moet zeggen. Of ik er goed aan doe dit te zeggen, maar ja ik denk dat het misschien gewoon tijd is. Dus ga even rustig zitten en dan zal ik mijn best doen alles uit te leggen" zeg ik. Ik had nooit gedacht dat ik dit ooit nog met iemand zou delen, maar ja, het leven zit vol verrassende wendingen. Ze gaan allemaal op de bedjes om me heen zitten, links van me Alexander en Benjamin, rechts van me Collin in Matthijs en Mia gaat voor me zitten.

Ze pakt mijn handen, "Weet je zeker dat je dit wil doen?" vraagt ze lief. Ik kijk haar aan en knik.

"Ik moet het toch ooit vertellen en ik denk dat nu de beste timing is" zeg ik en glimlach een beetje. Ze knikt, ik kijk iedereen nog een keer aan en begin dan met mijn verhaal.

"Oké, daar gaan we dan. Het begon allemaal toen ik een jaar of 5 was. Ik was echt super obsessed met voetbal, dus mocht ik van mijn ouders wel gaan voetballen bij de lokale voetbalclub. Na een paar jaar bleek ik best wel heel erg goed in het spel te zijn. Toen ik 11 was werd ik gescout door Ajax. Het was een droom die uitkwam dat snapte mijn ouders ook wel, dus mocht ik bij Ajax gaan spelen. Ik trainde 4 keer per week en had 1 keer een wedstrijd, ik leefde in een soort van droom wereld voor mij in die tijd. Toen ik 12 was gingen we voor een juniorentoernooi naar Frankrijk. Mama ging met me mee en er kwamen clubs van over de hele wereld, dit was dus ook een kans om door een grotere club gescout te worden. Uiteindelijk zijn we laatste geworden in het toernooi, maar ik had echt de tijd van mijn leven gehad. Eenmaal terug in Nederland bleek dat er voor verschillende van mijn teamgenoten belangstelling was uit het buitenland. Ik dacht dat er niks voor mij bij zat, maar wel. Twee clubs wilde me hebben Atlético Madrid en AS Roma. Ik voelde me super vereerd en ik wilde het liefst naar beide clubs, maar na veel overleggen heb ik voor Atlético gekozen. Papa was hier niet blij mee, want dat betekende dat we zouden moeten verhuizen, mama zag dit ook in, maar ze zag ook dat dit mijn kans was. Er is toen besloten dat mama met mij mee ging en dat papa en Alex in Nederland zouden blijven, want papa wilde echt niet naar het buitenland. Een paar weken na mijn dertiende verjaardag zijn we vertrokken. In Madrid leefde ik mijn droom, iedere dag voetballen, een paar uur naar school en leven in een prachtige stad. Het ging allemaal super goed, we zagen papa en Alex redelijk vaak en ik leefde echt mijn droom. Ik heb zoveel gezien in die tijd, ik ben heel Spanje door gereisd en ook heb ik internationaal wedstrijden gespeeld. Ik was goed en werd steeds beter. Voor mijn veertiende verjaardag waren we een weekend naar barcelona geweest. Het was niet alleen voor mijn verjaardag, want er was belangstelling uit Barcelona gekomen voor me, dus gingen we er kijken. Terug in Madrid zijn er weer veel gesprekken geweest en ik zou bijna gaan tekenen voor mijn contract daar" ik stop even in mijn verhaal om te kijken of iedereen me nog volgt. Dat doen ze, de jongens kijken in shock, maar ze volgen me nog wel.

"Waarom heb je niet getekend?" vraagt Benjamin. Ik kijk hem verdrietig aan.

"Ik en mama hebben een auto ongeluk gehad. Na twee dagen buiten bewustzijn kwam ik bij, ik had bijna alles in mijn linkerbeen gebroken en ook mijn rechterbeen was niet helemaal oké. Ik had nog veel meer verschillende verwondingen, maar mijn benen waren er het ergste aan toe. Ik kon niet meer lopen, laat staan voetballen en ik zou dat ook nooit meer kunnen. Mijn contract ging niet door en met een gebroken droom zijn we teruggegaan naar Nederland. Ik was er kapot van en heb er echt alles aan gedaan om weer te kunnen voetballen. Ik had fysiotherapie en na een half jaar kon ik al weer voorzichtig stapjes zetten. Toen is papa bij ons weggegaan en ging mij herstel langzamer. Ik heb nooit meer geprobeerd te voetballen, mijn droom was kapot en ik zou nooit meer op het niveau komen wat ik ooit had. Dus dat is wel een beetje het hele verhaal" zeg ik, ik heb weer tranen in mijn ogen, maar ik doe mijn best ze niet te laten vallen. Iedereen is stil, ik denk dat het even op ze moet in werken.