Falling in love in Spain

Hoofdstuk 7

Het is 9 uur 's morgens, maar ik heb nog niet echt de behoefte om uit bed te gaan. Mia ligt ook nog te slapen, dus waarom niet gewoon blijven liggen. Vanmiddag gaan we naar de Sagrada Familia, ik heb er echt super veel zin in.

Naast mij begint Mia te bewegen en ik draai me naar haar om. Ze doet haar ogen open en glimlacht.

"Goedemorgen" zeg ik en ze knikt.

"Hoelaat is het?" vraagt ze.

"Ongeveer 9 uur" zeg ik en weer knikt ze.

"Was leuk hè gisterenavond" zeg ze en wiebeld weer met haar wenkbrauwen. Ik lach.

"Ja, het was heel leuk. De show zag er echt prachtig uit." zeg ik.

"Dat was niet wat ik bedoelde, ik bedoelde jij en Matthijs. Het zag er erg gezellig uit."

"Er is niks tussen mij en Matthijs, we hadden het gewoon gezellig" zeg ik rustig.

"Maar je wil wel dat er iets is tussen jou en Matthijs ik zie het in je ogen" zegt Mia plagend n ik schud mijn hoofd.

"Hij vindt mij toch nooit leuk en hij is een vriend van Collin, dus hij ziet mij echt niet meer als gewoon het stiefzusje van Collin" zeg ik protesterend.

"Misschien, maar misschien vindt hij jou ook leuk en dan worden jullie verliefd en gaan jullie trouwen en krijgen jullie kinderen en dan happily ever after" zegt ze enthousiast.

"Ho ho, rustig jij. Hij vind mij niet leuk en als dat wel zo zou zijn wil dat niet zeggen dat we gelijk gaan trouwen" zeg ik lachend.

"Misschien, wat jij wil" zeg ze, ik schud mijn hoofd en loop de kamer uit.

De rest van de ochtend doen we niet veel, we relaxen wat, maar om half 3 is het tijd om te gaan, want we hebben om 3 uur kaartjes voor de Sagrada Familia.

Als we er aan kom is het al enorm druk, maar gelukkig hebben we kaartjes, dus kunnen we gelijk door lopen. Het is alsnog druk, maar wel wat overzichtelijker. Het is werkelijk een prachtig gebouw. Allen mooie versiering en beelden en de prachtige torens en dan ben ik nog niet eens binnen geweest. Ik ben de eerste die zo ver is om de basiliek binnen te lopen. Ook van binnen is het prachtig, gewoon de structuur, de kleuren echt fantastisch.

Ik denk dat ik er zeker wel een uur heb rondgelopen, voordat ik Mia weer zag.

"Fantastisch hè" zeg ik als we buiten van het uitzicht genieten.

Ze knikt me aan en knikt, "dit is toch wel een beetje een droom die uit komt."

"Ga staan dan maak ik een foto van je" zeg ik, ze draait zich om en ik maak een foto van haar met het uitzicht op de achtergrond. Ik sta met mijn rug naar de Basiliek toen.

"Nu jij" zegt ze en we wisselen van plaats, ze maakt wat foto's en samen lopen we weer naar binnen. Hier komen we de rest tegen.

"Klaar om te gaan?" vraagt Arthur en Mia en ik knikken.

Met zijn allen lopen we weer naar buiten, we besluiten om in het park voor de Sagrada Familia een broodje te eten. Mama en Arthur gaan bij de Subway eten halen en wij zoeken een mooi plekje in de schaduw. We zitten in het gras in de schaduw wat lekker koel is.

"Dus Alexander, jij bent ook weer terug in Spanje. Spreek je ook Spaans?" vraagt Collin uit het niks. Alexander kijkt verward en ik kan Collin wel wat aan doen. Waarom zou je dit vragen? Waarom nu? Hij moet het onderwerp Spanje gewoon laten rusten.

Alexander kijkt mij vragend aan en ik neem het woord. "Alex spreekt geen Spaans. Hij is in die tijd in Nederland blijven wonen met mijn vader." zeg ik ze rustig mogelijk.