Falling in love in Spain

Hoofdstuk 9

Vandaag vertrekken we naar Valencia, het is 8 uur en de wekker is net gegaan. Het is zo een 3 uur rijden, maar we moeten nog wel wat spullen inpakken. Mia en ik kleden onszelf snel aan en pakken gelijk onze koffer weer in. De koffer zetten we alvast buiten en samen dekken we de ontbijttafel, omdat de rest hun spullen nog aan het inpakken is.

Om 9 uur zitten we met zijn alle aan het ontbijt, om 11 uur moeten we van de camping af, maar ik denk wel dat we voor die tijd klaar zijn.

"Wil iemand met me ruilen van plek?" vraagt Alex als iedereen rustig aan het eten is.

"Waarom?" vraagt Mia verbaast.

"Omdat ik niet meer in het midden wil zitten, weet je hoe krap dat is" zegt Alexander en ik moet lachen.

Niemand biedt zich echt aan om zijn plaats in te nemen, "Nou kom jongens, iemand moet even met Alexander wisselen, het hoeft alleen voor Valencia" zegt mijn moeder. Maar nog steeds is er niemand die naar voren stapt en zegt, ja dat doe ik wel.

"Dan doen we het anders, getal onder de 10" zegt Arthur. Nu beginnen we wel te protesteren, maar het haalt niks uit.

"Getal onder de 10, of ik kies" zegt Arthur dreigend.

"4" zegt Mia.

"7" zegt Collin.

Matthijs gokt "9".

"6" zeg ik als laatste. Arthur schudt zijn hoofd en we beginnen weer van voor af aan met cijfers noemen.

"2" zegt Mia.

"8" zegt Collin.

"5" zegt Matthijs.

Ik zucht en zeg "1".

"Ja, het was 1. Jij moet in het midden" zegt Arthur en ik zucht. Ik heb echt heel weinig zin om in het midden te moeten zitten.

Om half 11 is alles ingepakt en in het busje geladen. We stappen in en ik zit lekker knus, kuch kuch, tussen Collin en Matthijs. We beginnen met rijden en ik probeer nog enigszins comfortabel te gaan zitten, maar dat lukt niet, dus ik geef het al snel op. Ik doe mijn oortjes in en probeer dan maar gewoon te relaxen. We vliegen over de snelweg, maar de tijd lijkt echt extreem langzaam te gaan.

Ik kijk om me heen, weer ligt bijna iedereen te slapen, soms is het echt extreem irritant als mensen dat kunnen en jij niet. Ik beweeg weer wat rond in mijn stoel om comfortabeler te gaan zitten, maar ik kan niet te veel bewegen, want dan maak ik Collin of Matthijs wakker.

"Kun je nog steeds niet slapen in de auto?" vraagt mama ineens, ik kijk op, ik dacht dat ze sliep.

"Nee, ik kan hoog uit mijn ogen dicht doel en even wegdommelen, maar dan schrik ik weer wakker. En dat kan ik al helemaal niet in deze oncomfortabele plek" zeg ik zuchtend.

"Kan ik iets voor je doen, dat misschien helpt?" vraagt mama lief.

Ik glimlach naar haar, "Nee, maar het komt wel goed, het is nog maar 2 uur rijden" zeg ik. Mama knikt en doet haar ogen weer dicht, ik zucht en staar wat uit het raam. Ineens voel ik beweging naast me en als ik opkijk zie ik dat Mattijs wakker is.

"Kun je nog steeds niet slapen?" vraagt hij zacht.

Ik grinnik en schud mijn hoofd, "Komt wel goed we moeten nog maar 2 uur rijden" zeg ik.

Matthijs geeft me een kleine glimlach en knikt. Ineens pakt hij een van mijn oortjes die ik in heb en doet hem in. Ik kijk hem aan en lach.

"Ja, tuurlijk Matthijs, mag je ook naar mijn muziek luisteren. Fijn dat je het even vraagt" zeg ik sarcastisch, en hij knikt met een ondeugende lach. Ik schud mijn hoofd en lach ook.

"Je hebt een goede muzieksmaak lynnie" zegt hij.

"Weet ik" zeg ik en moet lachen. Hij schudt lachend zijn hoofd.

We zitten een tijdje rustig muziek te luisteren, maar dat doet hij iets heel onverwachts. Hij trekt me tegen zich aan, hij zit een beetje leunend tegen het raam, waardoor ik met mijn hoofd op zijn borst lig, zijn armen heeft hij om me heen geslagen.

"Probeer wat te slapen Lynnie" fluistert hij zacht en ik doe wat hij vraagt. Ik sluit mijn ogen, echt slapen doe ik niet, maar ik zit wel een stuk lekkerder. Het voelt echt heel veilig zo in zijn armen. En terwijl hij zachtjes met zijn duim over mijn rug wrijft dommel in toch een beetje weg.

Ik schrik wakker en voor even weet ik niet waar ik ben, maar realiseer ik me al snel dat ik nog steeds in de auto zit. Ook Matthijs, waar ik zo net tegenaan lag wordt wakker.

"Goede middag tortelduifjes, we zijn gearriveerd" zegt Benjamin lachend, ook Mia en Alex lachen en ik kijk ze allemaal waarschuwend aan. Mijn wangen blozen wel van hier tot Tokio.

We stappen met zijn alle uit de auto, we staan in een wijk van Valencia, het is niet zo druk. Het appartement zit om de hoek en als we daar aankomen moeten we eerst 4 trappen op voordat we bij de voordeur zijn. Het is niet groot en het is erg bloedheet, er is wel een airco, maar deze verkoeld alleen de woonkamer een beetje.

Mia en ik gaan een slaapkamer binnen, er staan 2 tweepersoonsbedden, we kijken elkaar verschrikt aan.

"Mam!" roep ik snel. Ze komt de kamer in gesneld.

"Hoeveel slaapkamers had dit appartement?" vraag ik.

"Op de site stond drie, maar we hebben een beetje moeite met de derde vinden" zegt ze voorzichtig. Mia en ik kijken haar allebei met grote ogen aan, je gaat toch niet menen dat wij in dit bloedhete appartement met 4 mensen op 1 kamer moeten slapen.

Maar ja toch wel, na veel moeizame telefoontjes met de eigenaresse, blijkt dat er maar twee slaapkamers zijn en dat we het er maar mee moeten doen, want we krijgen het geld niet terug. Dat word dus weer een kamer delen met Collin en Matthijs, nou ja het viel de vorige keer best mee. Wie weet valt het nu ook wel mee.

We hebben besloten om uiteten te gaan in het oude centrum van Valencia, het is echt heel erg mooi. We lopen met zijn alle rond, op zoek naar een goed plekje om te eten. We komen aan op een groot plein bij de Kathedraal.

"Ava kijk eens" roept Mia als ik over het plein loop. Ik kijk om en zie dat ze met haar telefoon foto's aan het maken is. Ik maak wat leuke en gekke poses en als snel word ik vergezelt door Alex en Benjamin. We zien er echt uit als gekken, maar we hebben wel lol.

Na een half uurtje hebben we een goed restaurantje gevonden. De avond verloopt heel gezellig en we hebben echt super lekker gegeten, maar als we later die avond op bed liggen valt het allemaal even zwaar tegen. Het is super heet en ik kan mijn draai niet vinden.

"Lynn, ben je nog wakker?" hoor ik Mia naast me zacht vragen en ik draai me naar haar toe.

"Ja" zeg ik zacht.

"Wij ook" hoor ik ineens de stem van Collin zeggen. Mia en ik schieten in de lach.

"Wat is er zo grappig?" vraagt Collin verbaasd.

"Niks, we zijn gewoon moe en dan word je wel eens melig" zegt Mia lachend.

"Jullie zijn zo raar" zegt Collin, we gaan rechtop zitten en kijken hem aan.

"Ja, dat weten we, maar zonder onze raarheid had jij een hele saaie vakantie gehad" zegt Mia serieus.

"Oké, daar heb je misschien een punt" zegt Collin toegevend.

Mia en ik gaan weer liggen.

"Ugh het is zo warm" zeg ik.

"Dan doe je iets uit" zegt Mia serieus. Ik kijk haar met grote ogen aan, ze begint te lachen en ik sla haar met mijn kussen. Hierdoor giert ze het nog harder uit. Ik glimlach hoofdschuddend.

"We moeten morgen echt iets verzinnen tegen deze hitte" zegt Matthijs ineens.

"Ja, mee eens" zeg ik en staar naar het plafond.

"Dan moeten we maar gaan slapen, anders hebben we morgen helemaal geen energie om iets te doen" zegt Collin wijs. Hij heeft gelijk, we moeten gaan slapen het is al na twaalven en we hebben morgen gewoon weer een nieuwe dag voor de boeg.

"Nou welterusten dan maar" zegt Mia. Matthijs, Collin en ik mompelen ook iets van welterusten en daarna is het stil. Toch duurde het nog even voor ik inslaap viel, maar uiteindelijk ben ik wel in slaap gevallen.