"Huy Dina! Ayusin mo nga yang forms mo. Kaya ka laging pinapagalitan ni Sir Ken eh."
Eto nanaman si Kiosk. Lagi naman niya kasi akong pinapagalitan pag may training eh! Palibhasa, junior training instructor siya dito kaya lagi niya akong nasesermonan. Kasi daw mali porma ng paa ko, hindi daw tama pagkakasuntok ko tas ang weak ko daw.
Naiinis na nga ako eh. "Sorry SIR Kiosk, aayusin na po." Sagot ko.
"Okay, everybody! Stop what you're doing and go back to your lines! You're now dismissed." sabi ni Sir Ken.
Si Sir Ken yung instructor namin dito sa gym. Blackbelter na yan tsaka matanda na din.
"Kamsahamnida" (Thank You in Korean)
Matapos ang training, umuwi na akong mag isa. Ako nga pala si Merell Dina Verhen (wag niyo pagtatawanan pangalan ko okay?), 16 years old. Only child. I'm pure Filipino, 5ft and 7inches tall, i have a fair complexion, a straight hair and an almond shaped eyes.
I am a Moo Duk Kwan Practitioner. It's karate, pero korean version lang. Almost the same as taekwondo, pero mas brutal tong MDK.
Baguhan palang ako sa MDK, i'm an orange belter. Kaya nga kung maka'reprimand si Sir Kiosk sa akin kala mo kung sinong God of Karate eh. Pero oo, magaling talaga yun siya.
"Dina! Dina! Yuhoo!"
"Kiosk! Bakit ka ba sumusunod jan! Mamaya pagkamalan kitang rapist baka masipa pa kita below the belt."
"Excuse me Miss, I'm your Senior. wag kang sumasagot sagot ng pabalang sakin. You're talking to a red belter you know. Isang step nalang, blackbelt na!"
"Psh, yabang. Wag mo nga akong sinusundan."
"FYI Dina, magkapitbahay tayo. Di kita sinusundan. Assuming!"
"Bahala ka na nga!" Galit na sagot ko sakanya.
He never fails to annoy me. Padabog akong pumasok ng bahay at pumunta sa kwarto para magpahinga. Wala na akong balak kumain, pagod talaga kasi ako.
