Capturing His Promdi Girl

kabanata 33

Maruming tao

“Bitawan niyo siya! Hindi siya pokpok----” hindi matapos ni Hanzo ang mga sasabihin ng pagsisipain siya ng mga lalaking yun.

Umiiyak si nanay at tatay dahil sa kalagayan namin ngayon, wala nga kaming kaaway ba't nagkakaganto?

“Eh yun ang gusto naming itawag sakanya! Tara na!” sabi ng lalaking sumsabunot saakin at hinila akong muli pataas ng hagdanan.

“Naaay! Taaaay! Hanzo! Tulungan niyo ako please!” nakahawak ako sa buhok ko na hinihila ng lalaki.

Nakarating kami sa kwarto ko at agad nila akong ipinasok sa banyo at inilagay sa bathtub tsaka iyun pinuno ng tubig.

“Please pakawalan niyo na kami, wala kaming ginawang ksalanan sainyo.” nagmamakaawa ako ng buhatin ako ng lalaki kahit basa, yung dugo ay nawala na at napunta sa tubig na binabadan saakin.

Nanginginig na ako dahil sa basa ko pang damit, napatili ako ng ibagsak nila ako sa kama at sinimulang hubaran.

“A-anong......wag ano ba! Wag tulong! Nay! Tay! Tulungan niyo ako! Hanzo!” halos mamaos na ako sa kakasigaw at nanginginig nadin dahil sa kakapalag sakanila pero sadyang marami silang nakahawak sa dalawang kamay ko at dalawa sa magkabilang binti ko. Hindi ako makagalaw.

Napasigaw ulit ako ng punitin nila ang suot kong bistida at nagtawanan habang hinahaplos haplos ang bawat parte ng katawan ko.

Hindi na ako makagalaw. Wala na akong magagawa! Wala na!

“Tulong! Ano ba? Bitiwan niyo nga ako! Putangina niyo!” panay ako sigaw at pumapalag parin sa kanila kahit alam kong wala na iyong magagawa.

“Wag! Ano ba!” umiiyak na ako dahil sa paghalik at paghawak nila sa maseselang bahagi ng katawan ko.

Nagtatawanan lang sila, mas lalo pa akong naiyak ng tanggalin nila ang bra at panty ko. Panay nalang ang iyak ko, wala na akong magawa.

Nagtatawanan sila at naghubad ng kanilang mga damit, sigaw ako ng sigaw ng pangalan ni Hanzo pati narin sila nanay at tatay.

Napaigik ako ng may kung ano silang tinurok saakin dahil ng pagkawalan ko ng pakiramdam. Yung tipong namanhid na ako at wala nang ibang magawa kung hindi ang bumulong ng mga pangalan ng mga taong gusto kong tulungan ako. Wala na.

Pinatagilid nila ako at may isang lalaki sa harap ganun din sa likod ko, napangiwi ako ng pinasok ng nasa unahan yung kanya saakin at gumalaw, yung nasa likod ko naman ay pinapadulas dulas niya lang.

Napapikit ako ng ipatong ako ng lalaki sa kanya at may nakapatong din saaking likuran. May mga humihimas sa magkabilang dibdib ko ganun din sa gitna ng hita ko kahit na binababoy na ako ng lalaking napapatungan ko.

Hindi ko kaya toh! Napapikit nalang ako ng maramdaman ang iba't ibang pagpasok saakin. Hindi ko na matandaan ang mga nangyari, ang alam ko lang ay ang ginawa nilang pag pasa pasa saakin. Binaboy nila ako!

Nakita ko nalang ang sarili kong nakahilata sa kama ng hubot hubad, nakatulala lang ako sa kisame. Wala na sila, oo nga at wala na sila. Pero kasabay ng pagkawala nila ang pagkawala ng katauhan ko. Nakita ko sa gilid ko si Hanzo na tulalang lumalapit saakin at namumula ang mga mata.

Napangiti ako. Kahit bugbog siya ay nagawa niya parin akong puntahan. Inilahad ko ang mga kamay ko kahit na nanghihina, wala na akong boses kakasigaw. Wala na ang lahat. Pero siguradong may pagaasa pa ako.

Naupo siya sa tabi ko at naluluhang tinakpan ako ng kumot. Sa sobrang pagod ko sa nangyari ay hindi ko na magalaw ang katawan ko, siguro nadin sa tinurok saakin ng mga lalaking yun.

Binuhat niya ako at niyakap, nakatulala lang ako sa kisame. Wala nadin akong luha dahil sawa na yata ang mga mata ko.

Humiwalay siya sa yakap at nakita kong patuloy ang pagtulo ng kanyang mga luha habang tinitingnan ang kabuuan ko.

Hinawakan ko ang pisngi niya at hinaplos iyon, napakagwapo niya talaga. Napangiti ako at pinunasan ang kanyang mga luhang walang humpay kung bumuhos.

Tumingin ako ng diretso sa kanyang mga mata, “Binaboy nila ako Hanzo, wala akong nagawa. Kinuha nila ang lahat at wala din akong nagawa. Kinuha na nila ang lahat saakin at wala akong nagawa. Pero ang pinagpapasalamat ko sa ngayon ay walang nangyarin masama sainyo.” tumingin ako sa labi niya at hinaplos iyon. Tahimik lang siya ng pinapanuod bawat paggalaw ko.

“Marumi na akong tao Hanzo, pero nagagawa parin kitang haplusin. Sorry ha mahina kasi akong tao, wala naman akong kasalanan diba? Bakit ako diba? Pero ang mas nangingibabaw sa isipan ko ngayon Hanzo alam no ba kung ano?” umiling siya. “Na pagsubok lamang lahat ng ito, na sinusubok tayo kung hanggang saan ba tayo, kami. Pero hindi ko parin maiwasang hindi isipin na sana iba nalang! Sana iba nalang! Sana hindi ako diba?” natatawa na ako sa bawat sinasabi ko.

Kailangan ko itong ibuhos dahil paniguradong ikamamatay ko kapag sasarilihin ko lang ito.

“Mahal na mahal kita Hanzo, yan ang lagi mong tatandaan.” napangiti nalang ako ng tumango siya, hindi ko naman kailangang marinig na mahal mo rin ako ang mahalag mahal kita at nasabi ko iyon sayo.

Hindi na ako iiyak kapag isang araw ay iwan mo ako Hanzo, basta ang mahalaga ay nalaman mo na kung gaano kita kamahal.