ရစ္​မူး​ေစခဲ့​ေသာ ျပင္​း႐ွ႐ွ၀ိုင္​တစ္​ခြက္​

၅

ဆယ္​ဟြန္​း ကား​ေလးကို ထိုးရပ္​လိုက္​ၿပီး မွတ္​လာ
တဲ့လိပ္​စာကို တစ္​​ေခါက္​ျပန္​ၾကည္​့လိုက္​တယ္​ ...

လိပ္​စာအတိုင္​း လာခဲ့​ေပမယ္​့ အ​ေ႐ွ႕မွာ သံပန္​းတံခါးလွလွ တစ္​ခုက ကာရံထားၿပီး အထဲမွာ လမ္​း
​ေလး တစ္​ခုသာ႐ွိ​ေနတယ္​ .....

ကိုယ္​႐ွာ​ေနတဲ့ အိမ္​ကို​ေရာက္​မလာဘူးလားလို႔ ​ေတြးမိရင္​း တံခါး​ေဘးက လိပ္​စာကို ၾကည္​့လိုက္​
​ေတာ့လဲ မွား​ေနတာမဟုတ္​ ......

သံပန္​းတံခါးကို ကိုင္​ၿပီး အထဲမွာ တစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​႐ွိလို႐ွိျငား ၾကည္​့လိုက္​မိ​ေပမယ္​့လဲ မ်က္​စိတစ္​ဆံုး လူတစ္​​ေယာက္​မ​ေျပာနဲ႔ သစ္​ပင္​တစ္​ပင္​​ေတာင္​မ႐ွိ .....

' ဟူး ..... ဒီလိပ္​စာမွန္​​ေပမယ္​့ .... အိမ္​ကို႐ွာမ​ေတြ႔ဘူး .... ဒီကပဲ လွည္​့ျပန္​ရမယ္​ထင္​ပါရဲ႕ ....´

တီးတိုး​ေရရြတ္​ရင္​း ကား​ေပၚျပန္​တက္​ကာ စက္​ႏိႈး
လိုက္​ၿပီး ျပန္​​ေမာင္​းထြက္​​ေတာ့မယ္​့ အခ်ိန္​မွာပဲ တ
ကြၽီကြၽီ အသံ​ေပးရင္​း ​ေစ့ပ္ိတ္​ထားတဲ့ သံတံခါးႏွစ္​ခ်ပ္​က တစ္​ဖက္​တစ္​ခ်က္​စီ ပြင္​့ဟ သြား​ေတာ့သည္​ ..

ကား​ေလးကို ဘီးလွိမ္​့ရံုသာ ခပ္​ျဖည္​းျဖည္​း ​ေမာင္​း
၀င္​လာ​ေတာ့ ျဖဴး​ေနတဲ့ လမ္​းက​ေလးက နိမ္​့ဆင္​း
သြားလိုက္​ ျမင္​့တက္​လာလိုက္​ ​ေကြ႔​ေကြ႔​ေကာက္​
​ေကာက္​ နဲ႔ ျဖစ္​သည္​့အျပင္​ ....

တစ္​ဖက္​တစ္​ခ်က္​စီမွာကလဲ အမ်ိဳးအစားစံုလင္​​ေသာ သစ္​ပင္​ပုက​ေလးမ်ားနဲ႔ စိမ္​းဖန္​႔ဖန္​႔ ျမက္​ခင္​း
လွလွ ႀကီးမ်ားျဖင္​့ လွပ​ေနသည္​ ......

ဆယ္​့ငါးမိနစ္​ခန္​႔ ခပ္​မွန္​မွန္​ ၀င္​လာၿပီးမွ ႐ုတ္​ရက္​
ပံုျပင္​ထဲက ​ေပၚလာသလို ဘြားကနဲ​ေပၚလာတဲ့ အ
​ေဆာက္​အဦးႀကီး​ေၾကာင္​့ ႏႈတ္​ခမ္​းမ်ားပင္​ ခပ္​ဟဟ
ပြင္​့သြားရသည္​ ......

အ​ေဆာက္​အဦးႀကီး​ေ႐ွ႕မွာ ကားထိုးရပ္​လိုက္​သည္​ႏွင္​့ ႐ုတ္​တရက္​​ေဘးကို ​ေျပးလာၾက​ေသာ အနက္​​ေရာင္​ ဆင္​တူ အ၀တ္​အစားမ်ားနဲ႔ လူတစ္​စု
​ေၾကာင္​့ နည္​းနည္​း​ေတာ့ ထိတ္​လန္​႔သြားမိသည္...