{Newt's POV}
Η κοπελιά ήταν πολύ καλή μαχήτρια. Με είχε στριμώξει, απειλώντας τους υπόλοιπους για πληροφορίες.Μέχρι που πετάχτηκε ο Alby. "Τι γίνεται εδώ;" ρώτησε και αφού πρόσεξε οτι ένα κορίτσι μέσα στο Κουτί με κρατούσε αιχμάλωτο, έκανε ένα βήμα πίσω.
Το κορίτσι επανέλαβε τα ίδια που είπε κι όταν με έπιασε: "Πείτε μου ποιοι είστε, που είμαι, τι κάνω εδώ και τι θέλετε από εμένα, αλλιώς πεθαίνει." αλλά αυτή τη φορά με περισσότερο νόημα και θυμό στην φωνή της.
Δεν πτοήθηκα καθόλου. Ήξερα τον Alby από τοτε που μπορώ να θυμηθώ και έχω να πω οτι αυτος με ξέρει το ίδιο καλά, αυτός και ο Minho. Πιστεύω οτι θα έβρισκαν μια λύση και μάλιστα αρκετά γρήγορα.
"Γεια....εμμ, είμαι ο Alby. Μήπως μπορείς να αφήσεις τον Newt; Δεν σε πειραξε, σωστά;" είπε με ήρεμη φωνή. Το κορίτσι αρνήθηκε πεισματικά να παραδωθεί. "Άκου κοριτσάκι, άφησε τον για να σου δείξουμε το μέρος και θα σε βοηθήσουμε με κάθε τραυματισμό" είπε ο Minho λίγο πολύ επιθετικά.
Ο Alby τον βάρεσε στο πίσω μέρος του κεφαλιου, και σας το ορκίζομαι θα είχα γελάσει αλλά λόγω της περίστασης δεν το έκανα.
"Άκου τους. Στο υπόσχομαι δεν θα σε πειράξουμε, υπάρχει λόγος που σου λέμε οτι πρέπει να μας εμπιστευτεις. Και όσο για τα τραύματά σου θα ξεκινήσουμε με αυτό πάνω από τον αριστερό σου αστράγαλο. Χρειάζεσαι την βοήθεια μας και, μάλλον, κι εμείς την δική σου." η φωνή μου έτρεμε, αλλα αποφάσισα να πάρω τον λόγο, μπας και σώσω το τομάρι μου. Ίσως θα μπορούσα να μάθω πολλα για τον εξω κόσμο, πράγματα που, νομίζω πως, αυτή θυμόταν.
{Kopela's POV}
Μόλις ο Newt μου τα είπε όλα αυτά, χαλάρωσα, τον άφησα να φύγει. Εκείνος πήρε μερικές βαθιές ανάσες και σκαρφάλωσε με προσοχή το συρματόπλεγμα και βγήκε έξω από το κλουβί μου.Η Melody είχε ηρεμήσει αρκετή ώρα τώρα και την διέταξα να ανέβει επάνω. Αφου ανέβηκε και αυτή, στερέωσα το μαχαίρι μου στην ζώνη μου και έκανα να ανεβώ.
Αισθάνθηκα πως κάτι έλειπε. Γύρισα και είδα έναν στρατιωτικό σάκο και μία παράξενη βαλίτσα. Τα σήκωσα και τα έδωσα στον Alby που προσφέρθηκε να τις πάρει.
Αφού βγήκα από εκείνο το άθλιο μέρος, με την λίγη βοήθεια του Newt, πρόσεξα οτι όλο το μέρος ήταν μία μεγάλη καταπράσινη Κοιλάδα με χαμηλοτάβανα σπιτάκια και μερικά ψηλά, πες το, κτήρια.
Μπήκαμε σε ένα μεγάλο αντίσκηνο, από μπροστά μου ο Alby με άλλα δύο αγόρια, που δεν ήξερα τα ονόματα τους, και από πισω μου ο Newt. Τον σκεφτόμουν συνέχεια, τον λυπάμαι ετσι όπως του φέρθηκα.
Με έβαλαν να ξαπλώσω σε ένα κρεβάτι και κατάλαβα οτι μάλλον επρόκειτο για κάποιου είδους ιατρείο, γιατί μπήκε μέσα ένα ψηλό αγόρι με μερικές γάζες.
Ο Newt ξάπλωσε στο κρεβάτι δίπλα μου και άκουσα τον άλλο γιατρό να του ζητάει να βγάλει μπλούζα. Εγώ ένιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν, μα δεν μίλησα απλα κοίταξα από την άλλη.
Αυτός με τους επιδέσμους έβγαλε από ένα κουτι μία βελόνα και έβγαλε το ύφασμα που τύλιγε την γάμπα μου. Πριν αρχίσει να ράβει το τραύμα μου με ρώτησε αν θυμάμαι το όνομα μου. Του είπα:
"Ναι, με λένε Constella"
____________________________________
Γεια σας παιζατσα μου! Υποσχέθηκα κεφάλαιο και...........
ΝΑ 'ΤΟ!!!!
Επίσης με ποιον σιπάρετε την Constella?(ξερω οτι βγαζει ματι αλλα wtvr)Επίσης η Constella μοιάζει κάπως έτσι:
Κάπως είπα, μην μπερδεύεστε
YOU ARE READING
Η Πρωταρα του
FanfictionΟταν το Κουτι ανεβαινει μια μερα μετα την αφηξη του Thomas, οι Gladers τρομαζουν ακομα περισσοτερο οταν ανακαλυπτουν οτι το καινουργιο παιδι δεν ειναι παρα ενα κοριτσι. Τι θα γινει οταν το κοριτσι αποδηχθει πιο χρησιμο απο οτι φανταζοντουσαν? ©Όλα τ...