ÇIKMAZ SOKAK

1. SİLAH

Tanıtımda da dediğim gibi bu kitap Moruk isimli kitabın biraz değişik hali.
Keyifli okumalar...

⏺

"Ya bir şey demek istiyorum." diye atladı berkay. Kitabı kapatıp ona döndüm. "Yine ne var?" dedim.

"Oğlum suyumuz çıktı lan. Yeter bırakın şunları. Vallahi ölcem. Tamam çarpım tablosunu ezberledim de x niye işin içine karışıyo ya." Sonra pis pis sırıttı ve Yağmura döndü.

"Abi herşeye muhalefet tıpkı Yağ," Yağmur sözün kendisine gelmiş olduğunu anlamış ve anında minderi Berkayın suratıyla buruşturmuştu.
Berkay yüzünü buruşturdu. Sonra anında kahkaha atmaya başladı. Ona döndüm. Yağmur kaşlarını çattı. "Neye gülüyon salak?"

"İkizine." dedi berkay. Anında ikimizde Eymene döndük. Kıkırdadım. "Ölmüş bu." dedim Eymenin yanına giderken.

"Eymen kalk hadi ne ara uyudun ya." Ben onun kolunu dürterken Berkay ayağındaki çorabı çıkarıp yanımıza geldi. Yağmur "Umarım aklımdaki şey değildir Berkay."

Berkay kenarda duran şişeyi aldı ve mikrofon yapıp ağzına götürdü. "Ne demişler; Ölüm gibi bir şeydi..." sustu.
Eymeni kolundan tutup koltuktan aşağı düşürdü. Eymen anında sıçrarken çorabı burnuna attı. Eymen yüzünü buruşturduğunda berkay kahkaha attı ve sözlerine devam etti.

"...Ama kimse ölmedi." Ve kaçtı. Eymen onun peşinden giderken bizde yağmurla etrafı toplamaya başladık.

"Ya Meyra saat de geç oldu zaten. Bak havada karardı. Ara Elif yengeyi bu gece bizde kal." Cıkladım. "Yok annem tek kalamaz şimdi. Berkay da gitcekmiş zaten beraber gider, "

"Hadi gidelim Meyra." dedi berkay kahkahalarla merdivenden inerken. "Bu gorille aynı ortamda bulunamayacağım daha fazla." Merdivenin bitmesine az kala aşağı atladı.

Eymen arkasından inerken işaret parmağını salladı. "Seninle sonra görüşcez."

"Tamam goril abi. Ölüm gibi bir şeydi..." dedi ve tekrar gülmeye başladı. "Meyra seni bu ite bırakamam ben şimdi. Bırakayım mı motorla."

"Çıt sesi geldi mi goril abi? Kalbimi kırdın." Dudaklarını büzdü berkay.

Yağmur güldü. "Meyra bak saat on bir olmuş. Boşuna yürümeyin." Sırıttım. "Ben yürümeyeceğim ki. Bisikletim var aşağıda. Berkay yürüyecek." 

"Ama kimse ölmedi."

Berkay montunu giyerken bende çantamı aldım. "Hadi çıkalım" dedim Yağmur ve eymene el sallarken. Eymen asker selamı verirken Yağmur öpücük attı.

Nihayet Berkay ve Eymenin atışmalarından kurtulup evden çıkabildiğimizde arka bahçedeki bisikletimi aldım. Sokaklar sessizdi.

"Meyra sana bir şey sorcam."

"Efendim." Ona döndüğümde ciddiydi. Berkay ciddiydi. Berkayın ciddi olması Sınavların durdurulması gibi bir şeydi. Sonra sorduğu soruyu duyunca bu ciddiyetin gereksiz olduğunu farkettim. "Recep amcadan haber var mı?"

"Yüzünü bok görsün." dedim sinirle solurken. "Anladım."

"Meyra beni şurada sallasana." Baktığı yere baktım. "Berkay saçmalama." dedim gülerken. "Senin oraya kafan bile sığmaz."

"Hadi ya." beni kolumdan çekiştirdi. Bisikletimi çardaklardan birine yasladım ve beni çekmesine izin verdim. Salıncağın kemerine oturdu.

"Ya bu devlet ne zaman bizim sallanmaktan vazgeçmediğimizi anlayacak ve bize göre salıncak yapacak."  Omzumu silktim. "Kafalarına saksı düştüğü zaman."