Je kent toch dat gevoel wanneer alles in je leven zo perfect gaat. Je school, thuis, je vrienden en dan komt er een persoon in je leven die alles veranderd....
❌Niks mag gekopieerd worden zonder mijn toestemming!❌
"Omg!! Kijk deze boy dan!" Schreeuwde Raya. Ze keek op verkennen bij insta en zag een mooie jongen langskomen. Ze schoof haar telefoon mijn kant op zodat een paar vriendinnen en ik hem ook konden zien. "Volg hem dan?" Zei een vriendin tegen Raya. Raya knikte en begon hem te volgen. Enkele seconden later kreeg ze een volgverzoek terug van hem. Ze begon te springen, te juichen en de debiele Raya dansjes te doen. Toen ze klaar was begon ze onder zijn foto's te reageren met hartjes ogen in de hoop dat er een huwelijk of iets ging ontstaan. "Regel alvast een zaal ik ga trouwen." Zei ze blij. Uiteindelijk kreeg ze een dm binnen van hem. Maar helaas, het was niet het bericht dat ze verwachtte.
Dm gesprek: Hij: Wie ben jij en waarom reageer jij onder mijn vriend zijn foto's? 15:03 Ik: Oh sorry, ik wist niet dat hij een vriendin had ik verwijder het gelijk. Excuses! 15:04 Hij: Is goed! 15:16
"Balen dit." Zuchtte Raya zachtjes. "Volgende keer beter!" Zei Soraya, en gaf haar een knuffel. "Trrrrrrrr, trrrrrr. Shit girls mijn ma belt ik moet gaan voordat ze zo helemaal para wordt!!" Ik gaf iedereen een knuffel en liep naar huis. Onderweg naar huis kreeg ik een melding binnen van Snapchat van een jongen genaamd Azat. Ik maakte het open en er stond:
Azat💸 Hey cute hoe gaat het? Ik Hey, ja gaat goed en met jou? Wie ben je eigenlijk? Azat💸 Ja gaat ook goed, ik ben Azat. Hier heb je een foto van me. Zou ik wel een foto terug mogen?
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Oh damn, hij is echt zo mooi. 😍 zei ik in mezelf. En stuurde een foto van mezelf terug.
We begonnen weken te praten, te bellen en hadden hele leuke gesprekken. Het voelde alsof we elkaar al jaren kenden. En toen na 2 maanden kwam de dag dat we gingen afspreken...
