Since

36 0 0
                                        

Ik keek in de spiegel en zag er prachtig uit. Ik zag er nog mooier uit dan dat ik er ooit heb uitgezien. En weetje waarom ik er mooi uit wou zien? Ik wou dat hij pijn zou krijgen en dat hij spijt zou krijgen met wat hij verloren was. "Dankjewel voor alles." Zei ik tegen de visagiste. Ik pakte m'n tas en ging richting het station om naar de afgesproken plek te gaan.
Aangekomen op het afgesproken gebied verstopte ik me achter een boom, want als hij mij ziet gaat hij sowieso snel weg. Plus ik was er tot slot eerder dan gepland. Ik hoopte eigenlijk stiekem ook wel dat hij niet kwam opdagen, maar dat was niet het geval.
Na 5 minuten wachten zag ik hem deze kant op lopen. Toen hij er stond liep ik naar hem toe. Hij keek me geschrokken aan en zei:
"Mar dit is niet wat je denkt echt niet." "Oh nee?" Vroeg ik boos.
"Nee Mariam luist...." Maar voordat hij verder kon praten schold ik hem helemaal uit.
"Vieze mannelijke puta dat je bent, ik haat je, ik haat je met heel mijn hart." Schreeuwde ik huilend. Ik keek hem aan met tranen van verdriet. Hij pakte mijn hand en keek in mijn ogen zonder enige emotie in zijn eigen ogen. Ik trok m'n hand terug, draaide me om en liep weg.
"Mariam wacht alsjeblieft!" Schreeuwde hij nog.
Ik keek hem aan, en zag dat hij huilde.
'Laat hem lekker huilen.' Zei ik in mezelf, en liep naar het station.

Vandaag is de dag, de dag dat alles in mijn leven gaat veranderen. Ik veegde mijn tranen weg en stapte in de trein.

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Mar 28, 2019 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

Je ne comprend pasWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu