Lost memories in 1895

Chapter 2

Bumangon ako sa kinahihigaan at nag simula ng mag-ayos ng sarili. Tila malaki paring palaisipan ang napanaginipan kani kanina lang. I know its kinda weird to think it a lot because its just a dream and its not  even a big deal. So whats wrong? Bakit ba iniisip ko pa ang ganoong bagay.

Sinimulan ko ng mag lakad tungo sa cr upang makapag sipilyo ang mag shower. Inutusan kong si manang na wag na akong hainan ng pagkain dahil late na din naman ako.

"Parang too talaga e..." sabi sa sarili habang nakatingin sa salamin ng Cr. Parang totoo ang mga nangyare dahil hanggang ngayon ramdam ko pa din ang pagod sa katawan na hindi alam kung saan nag mula.

Naalala ko na kagabi ay nakainom ako kaya sinumalang isipin na iyon nga ang dahilan ng lutang at kakaibang panaginip. Siguro nga ay stress lang ako nitpng mga nakaraang araw kaya ganoon nalang ako makapag react sa mga bagay at pati mga panaginip ay pinag-iisipan ko pa.

Nakasuot ako ng Levis maong jeans at Dior croped top na tinerno ko naman sa bago kong prada na pointed-toe Low-heel ankle boots. I really love having a new things dahil feeling ko ay sila ang dahilan ng pagkinang ng mata ko. I always go to the mall in abroad just to buy bags and shoes.

I open my phone at nakitang 15 minutes na lang ay tuluyan na talaga akong malelate. Agad kong kinuha ang bag ko at nag simula ng tumakbo pababa.

"Yaya, kayo na bahala sa kwarto. I gotta go" sabi ko sa kanya at dalidali syang tumango. Tumakbo na ako pababa at pumunta sa parking. Nakita ko na naandun na nga ang driver na kanina pa sigurp nag iintay.

"Maam Mukhang na late kayo ng gising ah" pabirong sabi na sinakyan ko nalang at naki ngisi kahit wala naman talagang balak sumagpt sa sinasabi.

Sumakay na ako sa sasakyan at sinimulan na itpng paandarin. Nakatingin ako sa bintana at sinimulang ipagkumpara ang lugar sa panaginip. Napakalayo at saan namang lugar yon. Sigurp madami na akong iniisip at dumagdag pa iyon.

"Manong.. minsan ba nagkaron ka na ng panaginip na parang totoo?" Cold at snob kong sabi kay mang arnell na matagal ng driver ng pamilya namin.

"Ah oo dati.. ngunit sa tingin ko naman po ay ganoon lang talaga minsan ang pnaginip. Bakit nyo po natanong maam?" Naka talikod nyang sabi perl naka tingin sa salamin ng sasakyan. "Wala lang" at di na lang ako umimik.

Tama si mang Arnell, siguro nga'y masyadp lang ako napaparanoid dala ng pag pupuyat at pagiinom kagabi.

Pumasok na ako sa loob ng campus. "ST. Felice University" ang malaking arko na nakalagay sa school. This is the most paided school ditp sa manila at tanging mararabgya lang ang nakakapag aral.

Malapit na tumunog ang bell sa buong campus kaya minabuti ko ng bilsan ang pag lalakad. Sinabi ko kay manong na wag na akong sunduin dahil balak ko pang magpunta sa library at magbasa. Madalang ko itong gawin dahil wala naman talaga akong hilig sa agnto at masasabi ko itong boring na bagay.

Walang nangyare sa buong maghapon kundi ang pag-aaral lang at pag didiscuss sa loob ng room. About histpry ang iba dahil 2hours ang asched ko sa history ngayon. Halos twice a week lang yon dahil hindi naman ganoon kahalaga sa kurso na kukunin ko.

"Hey Shane! Ayaw mo ba sumama samin sa mall after this? You know... bonding" pa bulyaw na sabi ni Kate Lusanta. Isa ito sa kinaiinisan kk dahil kaagaw ko ito sa lahat ng bagay. Paunahan kami nito na makakuha ng pinaka latest na labas ng mga designer bags and shoes. Pati na din sa pagiging top sa klase at popularituly ay sya lagi ang katapat ko.

I smik secretly and started to be sarcastic " Ahh, No thanks" plastikada kong sabi at tumalikod na sa upuan. Alam kong gusto nya akong maka close dahil naniniwala sya sa kasabihang MAKE YOUR ENEMY CLOSER. I know her at alam kong competent sya sa lahat ny bagay at napaka labong gusto nyang maging kaybigan ko.