Short Story From Halima Deel 2

13-

Rachid's perspectief

Ik liep naar de woonkamer om mijn schoonmoeder te bellen. Ik belde met mijn schoonmoeder na een half uur hing ik op. niet wetend hoe ik aan me vrouwtje moet vertellen dat de politie al aan het zoeken zijn. Maar nog niks hebben gevonden ik ben bang mijn zonen te verliezen en mijn vrouw. Want ze gaat hier kapot aan ik moet me sterk houden voor me vrouw ik veeg me tranen weg en loop naar de kamer van de jongens. Maar Halima is niet meer in de kamer van de jongens. Ik zoek in de andere kamers maar halima is nergens te bekennen.

'' schatje waar ben je roep ik''

Halima's perspectief

Ik wist niet waar ik naar toe ging, ik bleef maar lopen en mensen op straat vragen of ze mijn zoontjes hebben gezien. Niemand had ze gezien wat moet ik nu !!? ik keek paniekerig om me heen , dit is kansloos.. ik liep terug naar huis Rachid zal vast ongerust zijn. In de verte zag ik Rachid al mij kant op lopen, toen hij mij herkende rende hij op me af en nam me in zijn armen. Ik hield hem stevig vast en liet mij tranen stromen..

'' schatje waar was je ?''

'' ik was de jongens aan het zoeken, ik kan niet niks doen''

'' schat de politie is bezig met zoeken naar de jongens , dus kom naar huis