Short Story From Halima Deel 2

12-

Rachid deed zn best om mij te kalmeren. Ondanks dat hij ook kapot ging van binnen. Probeerde hij zich groot te houden voor mij. Rachids telefoon ging weer af, ik keek hem gelijk bang aan hij nam op. hij hield zijn gesprek kort en hing al gauw op.

''wie is dat vroeg ik zacht "

''dat was een bevestiging dat onze tickets zijn geboekt, kom we gaan naar het vliegveld''

Ik pakt gelijk mijn spullen en stond al bij de deur. Ik keek naar Rachid hoe hij de hotel kamer aan het controleren was of we niets zijn vergeten. Ik voelde me zo slecht zelfs ademhalen ging moeizaam ik wilde gewoon zo snel mogelijk terug naar Nederland.

We stapte samen in een taxi die ons naar het vliegveld zou brengen. Daar aangekomen liepen we samen naar binnen om alles te regelen. We mochten uiteindelijk na een half uur de vliegtuig in. Ik ging zitten en rachid kwam naast me zitten hij keek me bezorgd aan.

''gaat het schatje inoe ?''

Ik keek rachid met betraande ogen aan , rachid nam me meteen in zijn armen en hield me stevig vast. Terwijl mijn tranen hun weg vonden naar me wangen. Ik viel uiteindelijk huilend in slaap in de armen van me mannetje. Ik hoorde in de verte iemand mijn naam noemen.

Ik opende moeizaam mijn ogen en keek recht in de ogen van Rachid.

''schatje jellah sta op we zijn er ''

Ik knikte en stond op en liep samen met mijn man naar buiten. We moesten nog eerst onze bagage vinden. Na ongeveer 20 minuten hadden we eindelijk onze baggage gevonden. We namen een taxi richting onze woning. Thuis aangekomen zag ik gelijk de spulletjes van de jongens. De verdriet sloeg toen en ik begon te huilen. Rachid probeerde mijn te kalmeren , ik liep naar de kamer van de jongens en me tranen bleven stromen..

''lieverd rustig aan we vinden ze wel''

'' ik wil me zoontjes terug huilde ik zacht ''

'' kom hier schatje ''

Rachid nam me in zijn armen en troostte mij , hij fluisterde dat het allemaal goed komt. Dat ik vertrouwen moet hebben in Allaah. '' bel me moeder zei ik tegen rachid ''

'' ga ik doen schat''

Rachid liep naar de woonkamer ik hoorde hem al praten. Ik kon niet langer blijven wachten. Ik liep rustig naar de voordeur en ging naar buiten. Ik moest de jongens vinden , ik moest ze gewoon vinden.

Ik liep en ik liep en ik liep niet wetend waar heen alleen dat ik Nadeem en damien moet vinden

willen jullie meer lezen stem en laat een comment achter