CHAPTER 4: REMINISCING
*CIARA'S POV*
"LOLA!", gulat na sabi ni Kiara.
"I miss you so much apo! I miss you so much", sabi ni Lola.
Natameme bigla si Kiara kaya nalilitong tumingin sa kanya si Lola.
"Ciara? Don't you miss Lola?"
"Lola that's Kiara not Ciara!", singit ni Adrian sa kanila.
"Oh I'm sorry", sabi niya habang pinapanatili ang kanyang sophostikadang dating. "Then where is Ciara?", tanong niya sabay baling kay Kiara.
"She's in front of you Lola", sagot nito.
Makikita ang pagkagulat at pananabik sa kanyang mukha. Pinigilan ko ang aking sarili na tumawa. Did I really change a lot that even Lola didn't recognize me?
Tumingin siya sa gawi ko. Mula sa pagkagulat ay napalitan ito nang namamanghang tingin.
"Is that really you Ciara? I didn't recognize you! You grow like your Lolo, kind and innocent", sabi niya sabay yakap sa akin.
Mahina akong natawa at niyakap din siya.
"Lola I'm hurt! You expected me to be Kiara! You're so unfair!"
"No! Don't you ever think that way! I just can't believe that you grown up so well. I also imagine that I will meet the Old Ciara again who always please me just to take away my stress ahahaha"
"Ugh!!!Lola!"
"O siya! Pumunta ako dito para sunduin ka! Gusto ko dun tayo tumira sa bahay namin sa probinsya! Tayo lang dalawa"
"Sorry to disappoint you Lola. Tomorrow is our first day of school so I can't come. Maybe I can visit there sometimes"
"Then dito nalang din ako titira kasama niyo"
"But Mama!", my mother interrupted.
"May problema ba Faith?", tanong niya sa aking ina.
"Wala po mama!", sagot nito.
"So its settled! I'm going to live here whether you like it or not", sabi niya habang nakatingin parin sa aking ina. "So Ciara, can you accompany me to my room?", sabi niya sabay baling sa akin.
"Yes of course Lola!", sagot ko.
Habang papunta kami sa kanyang kwarto ay masaya kaming nag uusap ng mga bagay-bagay. Puro ako tawa dahil sa mga kinukwento niya. I let myself laugh because I think it's my second step in moving on.
I must let myself laugh instead of being sad in reminiscing my past memories
Nang makarating kami sa kanyang kwarto ay agad akong naupo sa kanyang sofa habang hinihintay siyang makapagbihis. Aalis kasi kami para daw makapag bonding at bibili din naman ako ng mga gamit para bukas.
Minutes passed...
"Lola, where are we going?"
"Apo pupunta tayo sa lugar kung saan una kaming nagkita ng lolo mo and I know you'll be familiar to that place"
Nakarating na kami sa lugar na sinasabi ni lola. Pumasok kami sa lugar na mapuno at sa di kalayuan may nakita akong pinto.
Hala! Bakit may pinto dito? Ang gara naman ng kagubatang ito!
