papansin || lai guanlin

45

flashback

pumunta ako sa doktor kasi may nararamdaman akong iba. sinamahan ako ni kuya jisung at nagantay siya para tawagin ang number ko.

nung tinawag na, pumasok na ako sa opisina ng doktor.
"oh, jisoo! what brings you here?" sabi ni dr. kang.
"um,,im experiencing something weird lately. mostly sa may puso ko po." sabi ko.

pina-xray ako, inoperahan ako, pinainom ako ng gamot after that day pero ayaw parin.
"sorry to say this pero.. you have a heart cancer. and unfortunately, you only have 1 and a half years to live. im sorry pero since di effective ang mga gamot, di curable ang sakit mo. im sorry." sabi ng doktor at napayuko nalang kami ni kuya at unti-unti na siyang umiiyak.

pagdating sa bahay, iyak ng iyak si kuya. yinakap ko siya ng mahigpit ay napaiyak na din.
"kuya...im sorry."
"di mo kasalanan jisoo.." sabi niya at yinakap ako pabalik.

"kuya, ayokong mamatay..." sabi ko at umiyak lalo. wala na kaming magawa kundi umiyak ng umiyak. kinausap namin ang mga relatives namin at sinabi na lumayo nalang daw muna ako sa mga nagkakagusto o mga manliligaw ko kasi masasaktan ko lang sila. ginawa ko naman yun pero di ko kayang gawin sa isang tao.

si guanlin. di ko siya kayang iwanan, di ko siya kayang saktan. di ko siya kayang makita na umiiyak dahil sa akin. alam ko na im nothing to him pero, he is my everything.