Our Existence

Part 1

CHAPTER 1: The tragic past

CHARMAINE P.O.V

*****FLASHBACK*****

"Nasaan na ba kasi sila nanay, tay? di ko pa sila nakikita ah?'' tanong ko kay tatay habang

Pinagmamasdan ang paligid

Base sa nakikita ko wala naman talaga sila ehh,

binibiro lang ata ako ni tatay eh, na malapit na kuno daw sila.....

Hmmp!

nakasimangot kong pinagmasdan ang buong lugar

Puro mga bata lang naman katulad ko ang karamihan nandito, pero ang kaibahan nga

lang eh sila masaya habang ako.....

 GUTOM NA GUTOM!!!

wahhhhhhhhhh!!

Gustong-gusto ko ng kumain!!!

huhuhuhu!

"maghintay kalang ng kunti pa maine parating na ang mga yun'' Sabay ngiting matamis

ni Tatay

Hmp! Dinadaan na naman ako ni tatay sa pangiti-ngiti niya!

Di uubra sakin yan ngayon noh! Gutom ako kaya kailangan ko nang kumain!!

Kanina pa aka padyak ng padyak dito sa damuhan para lang mapapayag si tatay, eh ang

Kaso di naman niya ako pinapansin!!

Bat ba kasi ang tagal-tagal nila?!

Nakakainis!

Kung makikita Lang siguro ako dito ng may-ari ng park

Sigurado kanina pa ako sinisita non,

Paano ba naman kasi ihhhh,

Pang ilan na kaya ni tatay sinabi sa akin na malapit na raw sila pero wala parin sila

hanggang ngayon!!!

Magba-babandila na wala pa rin ni anino nila!!!!

CHAROT! Lang ehehehehehe

Wala naman kasing bandila sa hapon no!

Pero....

gutom na talaga ako!!! Ayaw ko na! Parang mamamatay na ako dito!

Di ako tinitigilan ng babies ko sa tummy ko.......sipa sila ng sipa........Ang sakit na!

Nasaan na kasi sina kuya't nanay?!

Bat hanggang ngayon wala pa?!

Pupunta pa kaya yung mga yun?

Aluh? Baka hindi!

Wag naman sana nilang kainin yung mga dala nilang pagkain, jusko!

Gutom na talaga ako!

"Tatay kain nalng kasi Tayo,'' pagpupumilit ko pa kay tatay

Tumingin muna si tatay sakin ng matagal na parang pinakikiramdaman ata ako kung

gutom na ba talaga ako saka nagdesisyong magsalita

Sana naman payagan na niya akooo! Huhuhuuu

"Hindi pwede, kailangang sabay-sabay tayo kumain, tsaka anong kakainin mo di tayo