BENİ SEVME !

TAKİP

Şuan ajandan bir farkım yoktu Emre bunu öğrendiğinde muhtelen ban çok kızıcaktı ama başka çarem yoktu onlar anlatmıyorsa kendim öğrenicektim konuştukları şey muhtemelen benimle ve benden saklamaları çok şaçma arabanın durmasıyla geldiğimizi anladım bir bara gelmiştik Emre arabasından inip bara dğru ilerlemeye başladı bende arksaından aslında bar olması işime gelmişti kaabalık olacağı için beni görmesi imkansızdı barın içine girmiştk leş gibi kokmasının dışında kötü değildi. ilerlerken Aras ve kucağında ki kız gözüme çarptı.

Aras kzı kucağına sabitlemiş ve aç bir köpek gibi öpüyoru kızın dudaklarını resmen sömürüyordu bir anda kalbimin sıkıştığını hissettim gözlerim dolmaya başlıyacaktı ki hemen göz yaşalrımı gei gönderdim noluyordu ki bana böyle bananeydi ondan ben bunları düşünürken Emre Arasın yanına doğru yaklaşmaya başladı Aras Emreyi görmesiyle kucağında ki kızı bir çöp gibi attı. her şeyi düsüşdüğümü sanıyodum ama planımın şu an içine sıçıldığını anladım ben bu seste onların ne konuştuğunu nasıl duyacaktım bunu hiç düşünmemiştim biraz daha yanlarına yaklaşmayı denedim ama yaklaşırsam beni fark etmeleri büyük ihtimsldi bişey duyamayacağımı anladığımda bar tezgahına gittm ve bir bira söyledim bira mı içerken yine düşüncelerime daldım.

Emrenin ağızından

mekâna girmiştim bu piçin benimle cidden ne konuşucağını merak ediyordum ağır adımlarla ilerliyordum bir yandanda gözlerimle Arası arıyordum eskiden hep geldiğimiz bara çağırmıştı eskiye dönmek bana iyi gelmemişti eski dostumu gerçekten özlemiştim her ne kadar sert korkutucu biri gözüksede Arası çok iyi tanıyordum belkide bende iyi hiç kimse tanıyamazdı onu özlüyordum ama ailesinin Defneye yaptıktan sonra onunla eskisi gibi olamazdım tamam Arasın bi suçu olmayabilir ama kabullenemiyordum ben bunları düşünürken Arası gördüm eskiden oturduğumuz masada otueuyordu tabiki de rahat durmuyordu ama beni gördüğü gibi kızı kucağından attı kızda takmadı zaten sesini çıkartmadan uzaklaştı kafasıyla bana selam verdi bende karşılık verdim ve hemen konuya daldım.

-Bak Aras neler planlıyosun bilmiyorum ama Defneden uzak dur ne konuşucaksan konuş ve bitsin şu mesele artık.

Aslında Defneye zarar verimiyeceğini çok iyi biliyorum ama yinede Defnenin gerçekleri öğrenmesini istemiyorum hatta Defneyi Arasa bile emanet edebilir onun babası gibi olmadığını biliyorum ama yinede...

-Bak eski dostum beni en iyi sen tanırsın Defneye asla zarar vermem hatta ona ve onun ailesine bunları yaşattığı için babamdan ne kadar nefret ettiğimide o şerefsiz babamıda kaç senedir görmüyorum zaten Defneyi korumak istiyorum herşeyden babasının ne kadar pislik birine dönüştüğüne biliyorum hatta benimle yaşamasını istiyorum ona ve hayatına yeterince zarar geldi zaten ve yıllarcada zarar görmeye devam etti ben ona artık zarar gelsin istemiyorum.

Aras ilk defa bu kadar uzun bir konuşma yapmıştı gerçekten istiyor olmalıydı ama yine de ona güvenemiyordum işte galiba ona sert konuşmak yerine eskisi gibi konuşmalıydım gerçekten kötü bir sey düşünmüyordu.

-Bak kardeşim evet seni iyi tanıyorum sana hâlâ güveniyorum ama Defneyi sana nasıl emanet edebilirim bilmiyorum ona gerçekleri anlatırsan herşey değişir yıkılır toparlayamaz hepimizden nefret eder.

-Ona gerçekleri anlatımıcam ki o yüzden senden yardım istiyorum öylece benimle yaşa diyememki ona bana yardım ediceksin eski dostum olarak bana ve Defneye bu iyiliği yapmazmısın Emre ?

yaparmıyım ? bilmiyorum sonuçları ne olabilir bilmiyorum sanırım buna şuan burda karar veremem sesiz bir ortamda düşünmem lazım ve burası şeçiceğim en son yer

-Aras ben ne derim bilmiyorum benim cidden düşünmem lazım sana haber veririm diyip ayağı kalktım ona kafasını kaldırıp bana baktı ve

-Ben hep burdayım eski dostum dedi

burdan biran önce çıkıp eve gitmem gerekiyordu ve geldiğimin aksine hızlı adımlarla mekândan çıktım burası baralar sokağı gibi bir şeydi ve bar  kadar duşarısıda gürültülüydü yine hızla ilerken gördüğüm kişiyle öylece kaldım...