BENİ SEVME !

Kavga

yanıma dönüp baktığımda sarışın bi çocuğun bana gülümseyerek baktığını gördüm.tatlı biriydi ama şuan bunu düşünemezdim.ona aldırmayarak önüme döndüm .tam gözlerimi kapatacakken

-hadi ama senin neyin bu kadar düşündürdüğünü merak ediyorum

-hiç tanımadığım birine ne yaşadığımımı anlatmamı istiyosun?

-bazen tanımadığın birine anlatmak rahatlatır.sen anlat tek 1 yorum bile yapmıcm

belkide haklıdır diye düşündüm ,belki rahatlardım hem şuan birinin yorum yapması isteyeceğim en son şey

-soz mü? dedim

-söz diyerek beni onayladı

annemin ölümünden başladım zaten hayatın ondan sonra boka sarmıştı

-annemi küçükken kaybettim.bir kaç anımız dışında onu fotoğraflardan hatırlıyorum.nasıl öldüğüne gelirsek.bilmiyorum.kimse bana anlatmadı sadece iğrenç ve çok saçma bir nedenden öldüğünü biliyorum.babama gelirsek ..hayatımda tanıdığım en iğrenç insan emreyle asya en yakın arkadaşlarım,emre küçüklükten beri..annem öldüğünden beri yanımda ama oda bu sıralar birşeyler çeviriyor. asya bu kadar olayın içinde en masumu ve bu aralar hayatımın her yerinden fırlayan bir aras var.diyerek gülümedim.acı bir gülümsemeydi.

-hayatını filme çekmeliyiz çok ekşınlı olurdu

-eminim öyle olurdu diyerek sırıttım

-artık kalkmalıyım dedim

-tamam hadi ben evine bırakayım

saate baktım fazlasıyla geç olmuştu. yürüyerek gidemezdim ama hemen kabulde edemezdim.belkide kötü biriydi

-yok gerek yok gerçekten

-saatin kaç olduğunun farkındamısın sen bücür.yürü arabam şurda

bücür demesiyle beynimde şimşekler çaktı. arasla ilk tanıştığımıız gün gelmişti aklıma .bana o kadar yaklaşması,kalbimin ilk defa o kadar hızlı attığını hissetmiştim.ilk defa bir erkeği hissetmiştim ama o bana bücür demişti daha fazla sinirlenmeyi bırakıp sarışın çocuğun arkasından gittim.ona o kadar şey anlatmıştım ama ismini bilmiyordum.arabaya bindiğimizde

-sana hayatımı anlattım ama hala adını bilmiyorum

-bende seninkii bilmiyorum bücür

-bana bücür demeyi kes. sesim tahmin ettiğimden daha sert çıkmıştı.ama o benim aksime sırıtarak

-o zaman adını söyle

-defne dedim

oda ciddileşerek - berk dedi

evi ona tarif edip bir daha konuşmadımbu gece yeterince konuşmuştum zaten .eve yaklaşmıştık saate baktığımda gece 2 ye geliyordu omuz silktim.arabanın durmasıyla etrafıma baktım.evimin önüne gelmiştik

-iyi geceler diyip arabadan indim ve kapının önüne gittim arkama baktığımda berk in hala beni izlediğini gördüm.ona son kez gülümseyip içeri girdim.kapıyı kapatmammla babamın baırma sesini duymam bir oldu

-nerdesin sen ? uzun zaman sonra ilk defa benmile ilatişim kuruyordu sinirlenmiştim ama sakin kalmaya çalışarak

-dışarıdaydım ayrıca şimdimi baba olduğun aklına geldi

-sen benim babalığımı sorgulayamazsın sana mecburiyetten bakıyorum zaten bakıyoruda sen bunu bile haketmiyorsun sürtük

-öylemi ? mecbur falan değilsin çünkü artık seninle yaşamıcam ! dedim ve evden çıktım .sakin olmaya çalışsamda göz yaşlarımı tutamıyorudum.her ne kadar etrafı gözyaşlarım yüzünden bulanık görsemde berk in arabasını görebiliyordum.olduğum yere dizlerim üzerine çoktüm.. berk arabasından inip koşarak yanıma geldi oda önümde diz çökerek yüzümü ellerinin arasına aldı.

-defne ! defne iyimisin ? sesleri duydum o yüzden gitmedim .babanlamı tartıştın

hıçkırıklarım artık durmuyordu ama yenilemezdim. o zaten hayatımda olmayan biriydi.birden göz yaşlarımı silip ayağa kalktım

-o artık benim babam değil. dedim sesim kararlı çıkmıştı.bu hoşuma gitmişti.

-tamam. tamam anladım. anlaşılan evide terk ettin.hadi yürü bu gece bendesin . tam itiraz edecekken biri bende önve davrandı ve

-hayır.sen kimsin bilmiyorum ama defne benimle geliyor.

ne diyo bu.

-bu kim defne ? dedi berk

-aras,hani bahsetmiştim

berk bu cümleme alaycı bi şekilde gülümseyip arasa döndü ve

-demek o aras sensin.kusura bakma dostum ama defnenin seninle gelmek isteyeceğini sanmıyorum.

bi anda ne olduğunu anlamadan aras yumruğunu berk'e indirdi.

ağzımdan istemsizce bir çığlık kaçtı.berk hazırlıksız olduğu için sendeleyerek yere düştü.arasta kolumu tutup çekiştirerek arabaya fırlattı.gazlasıyla sinirliydl,bunu kasılan yüz hatlarında anlaya biliyordum .ama susmayacaktım

-ne yaptığını sanıyosun sen! diye bağırdım.

-bana hesap soramazsın . dedi ses tonunun benimkinden farkı yoktu.

-benimleilgili bir karar alıyorsan sorarım.

-DEFNE SUS.eve gidince konuşuruz.

-ne yani .bide senin evinemi gidiyoruz

sinirli sinirli baktığında kafamı çevirdim.dayanamıyordum.gözyaşlarımı gerçekten tutamıyordum.dışarıyı izleyerek ağlamaya başladım.