Bölüm 3

36 6 0
                                        

Ah... Yine o alarm sesi... Hiç susmaz mıydı bu? Dün yatmadan sesini kısmıştım. Şimdi ise kısmadığımı, titreşime aldığımı fark ettim. Yine mutsuz mutsuz uyanmıştım. Gittim ve elimi, yüzümü yıkadım. Dün kapının arkasına fırlattığım kıyafetleri aldım ve üstüme geçirdim. Sanırım annem pasaklı olduğum konusunda haklıydı.

  Merdivenlerden koşar adımda inerken Nehir'i arıyordum.

  "Günaydın Efsun, noldu?"
  "Günaydınn! Hadi bize kahvaltıya gel. Annem mis gibi menemen yapmış, hem daha okula yarım saat var."
  "Offf menemen mi? 5 dakikaya ordayım."

  Güldüm ve telefonu kapadım. Mutfağa girdiğimde şok olmuştum. Nehir masaya oturmuş gömüyordu bile menemeni. Ben durmuş bakıyorken annem beni fark etmişti. Benim bakışlarım komiğine gitmişti ki gülüyordu. Bana masaya otur diye işaret yaptı. Ben de üstümdeki şoku atlatamadan oturmuştum masaya.
"Nefes al nefes!"

  Annem ve ben aynı anda güldük Nehir'in haline.

  Kahvaltıyı bitirmiştik ve bisikletlerimizi arıyorduk. Daha doğrusu benim bisikletimi... Nereye baktıysak yoktu. "Kesin biri çaldı" dedim Nehir'e.

  "Okula geç kalacağız, benimkiyle gidelim, okul çıkışı güvenlik kameralarından bakarız ne var ne yok diye."

  Onaylamıştım ve Nehir'in bisikletinin arkasına binmiştim. Benim için zor ve rahatsız bir yolculuktu...

  Sonunda okula gelmiştik. Nehir bisikletini kilitlerken bir şey fark etmiştim. O bisiklet yine benim yerimdeydi. O günlük sesimi çıkartmadım çünkü koyacak bisikletim yoktu. Ve... Sevdiğim kişinin bisikletiydi.
Nehir kantine diye işaret etmişti. Ben de gözümü bisikletten alarak "Geliyorum!" diye bağırmıştım. Nehir her zamanki gibi doymamıştı ve tost alıyordu. Oysaki kilolu bir kız değildi. Aksine, ufak tefekti.

  Tostunu beklerken aniden bağırdı Nehir. "Aaa, lan!"
  "Noldu?"
  "Bugün öğlen basket maçımız var."
  "AA! Doğru tamamen unutmuşum. Ayy, o da izleyecek!"
  "O kim?"
  "Ya işte, benimki..."
  "Hee, onu geç de her türlü yeneriz biz onları, ufak tefek şeyler."
*Öğlen*

  "Nehir formalar nerde? Hocaya sordun mu?"

  "Evet. Öğrencilerden biri getirecekmiş. Burada bekleyin dedi bize."

  "Maç sizin mi?"

  Bu ses... Fazla tanıdık ve hoştu. Kaybolmuştum içinde. Taa ki başımı kaldırana kadar...

  "Has s*ktir!"

_______________________________

  Merhabaaa!
  Yeni bölümle karşınızdayım. Biraz heyecanlı oldu sanki?
Sınavlar bitti ve fazlasıyla rahatladım. O yüzden yeni bölüm de yakında gelecek.

  Vote ve yorum atmayı unutmayın.
  Bu bölüm hakkındaki yorumlarınızı bu paragrafa bir alabilirsiniz.💜💫

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Mar 31, 2019 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

6 ŞUBATHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin