1 ağustos 1989, salı
bu son notum.
son kelimelerim, son serzenişlerim.
bir daha asla yazamayacağım.
asla ucu küt kalemimin elimde bıraktığı hissi tadamayacağım.
ve asla bir şeyleri hatırlamaya çalışmayacağım.
önce ailem vazgeçti benden.
sonra sevgilim, biricik Yoongi'm.
şimdi de ben vazgeçiyorum kendimden.
umut yok artık, tükettim hepsini.
gecelerce bekledim günışığım'ın dönmesini.
başkasının koynunda olduğunu bile bile gözyaşlarımı döktüm ona.
eğer bir gün bu notu okuma şansın olursa sevgilim
senin için döktüğüm gözyaşlarım pişman değil, ben değilim.
yalnızca beni hatırla, olur mu?
çünkü ben seni hatırlayamayacağım.
ama sen beni hatırla, Yoongi'm. sen, ikimizin yerine de hatırla.
❀
Bitti.
Ben de bittim.
Yoongi bu notu/notları daha sonra okuyor mu diye sorarsanız, orasını sizin hayal gücünüze bırakıyorum. Siz nasıl istiyorsanız öyle oldu.
Buraya kadar bu kasvetli havasına rağmen okuyan herkese çok teşekkür ederim.
Başka bir fikte görüşmek üzere derdim fakat belki görüşemeyiz, belki ben giderim.
O yüzden kendinize iyi davranın.
-clut
ŞİMDİ OKUDUĞUN
post-it ✓
Fanfictionbunun sonu yok, biliyorum. dünyadaki tüm kağıtlar, hatta tüm ağaçlar tükenene dek yazsam da günün sonunda kendimi bile hatırlamayacağım. 19'3'17 - 19'4'1 ﹃ too much angst ﹄