3'ERKEK 1'KIZ (Kitap Olacak)

2.Bölüm KURTULUŞ , ACI

""Yağmur'un anlatımıyla"
"Doktor bey,hastamız uyanıyor efendim." Bu sesi daha önce hiç duymadım tanımıyordum, ama ondan önce daha önemli şeyler var Neredeyim ben? Zihnimi zorlarken daha fazla zorlamamayı denedim ve sordum "Nerdeyim ben? Siz kimsiniz?" Sesim beklediğimden daha kısık çıkmıştı ve bu beni korkuttu.
Yatağımın başında duran kadın "Merhaba, ben Sude , hemşireyim ve şuan bir hastanedesin." Bunu duyduktan sonra annem ile yaptığımız kazayı hatırlamaya çalıştım saçma sapan bir pamuk şeker yüzünden kaza yapmıştık.
"A-annem nerde?" Kekeledim ben inanmıyorum cidden çok korkuyordum.
"Şu an kendini yorma tatlım." Dedi hemşire kadın Neden cevap vermedi ki bana Neden? Yoksa "A-anneme bir şey mi oldu?" Hemşire kadın yüzünü üzülmüş vede bana acıyor gibi baktı ve " Doktor bey , size bilgi verecektir küçük hanım." Bende bunun üzerine başımı aşağı yukarı sallamakla yetindim. Kesinlikle anneme bir şey oldu .

"Ege'nin anlatımıyla"
Elim ayağım titriyor, elimden hiçbir şey gelmiyor , canım bir şey yemek istemiyor , konuşacak halim kalmadı.
Mehmet aramızda ki o derin sessizliği bozdu "Ya Yağmur'a bir şey olursa , ya Meltem teyzeye bir şey olursa."
Deniz ona sadece bakmakla yetindi benimle göz göze geldki Deniz ile ama bir şey demedim ,demedik.
Ayşe abla yanımıza gelip " Ha kuzilar, bir şeyler yiyun bari , hadi be uşaklar , ağzinuzdan biraz yiyecek geçsun."
Deniz "Yok abla saol ama bir şey yemiyeceğiz. Teşekkürler." Dedi ve tebessüm etti.
Artık ben sadece karamsar düşünüyordum bir umudum kalmamıştı ama Deniz her zaman ki olgunluğu ve dik kafalığıyla bir şey demiyordu.
" Yağmur'un anlatımıyla "
"Tık, tık!" Kapının sesi bir an ürkmeme sebep oldu "Gel!"dedim kısık çıkan sesimle içeri beyaz önlüklü yaşlı bir adam girdi.
"Merhabalar , Yağmur." Bunun üzerine bende
"Annem , annem nerde?" Doktorun anında gülen suratı düştü ve "Yağmur,olan kazayı hatırlıyor musun?" Evt ama ne alaka "Hı,hı" dedim ""Yağmur üzgünüz ama anneni..." gerizini anlamıştım zaten Annem ölmüştü gözlerimde yanmalar başladı ve doktor beni odadan çıkarak yalnız bıraktı "Hayır olamaz! Olamaz! Annem ölmedi o ölmedi yalan söylüyorsunuz! Hayır!" Odadan içeri koşarak bir hemşire girdi elinde iğne vardı "Hayır istemiyorum hayır!" Diye dirensemde fayda olmadı o iğneyi kolumdan girdirdi ve şırıngayı boşalttı bir iki dakika sonra uyku bastırıyordu gözlerime olamaz son bir kez "O ölmedi!" Diye bağırsamda nafile...

Uyandığımda bana telaşlı gözlerle bakan mavi gözlü Şebnem teyze ve İrem teyze vardı bana telaşlı bakıyorlardı o masmavi gözlerine baktığım Şebnem teyzeye "A-annem..." dedim ama gerisini getiremedim gözumden tekrar bir yaş süzülünce İrem teyze "Şşşt , tamam geçti canım tamam." Diye beni sakinleştirme çabasına girdi ama fayda etmedi Şebnem teyze bana " Bugün , saat 13.00 gibi taburca olucaksın evde seni bekleyen bazı minikler var." Var dedi gülümsemeye çalışarak saat kaç diye sordum ve 12.30 cevabını aldım yarım saat sonra buradan gidiyordum burdan kurtuluyordum.
Doktor geldi ve artık hastaneden çıkabileceğimi söyledi.