Demon Mask.

2

""Kim seok Jin မထေသးဘူးလား ဟဲ့"'

နားစည္ဝတြင္ မသာယာစြာတိုးဝင္လာေသာ အသံစူးစူးေၾကာင့္ Seok jinအိပ္ယာမွထလိုက္ကာ အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္...

ဘုန္း!

မ်က္ႏွာတည့္တည့္သို႔လာမွန္ေသာ အဝတ္စကအ႐ွိန္ျပင္းလွစြာ...သူစိတ္ေထာင္းခနဲတိုသြားေသာ္ျငား ေဒါသတို႔ကိုခ်ဳပ္တည္းရင္း ထိုအသံ႐ွင္ကိုရင္ဆိုင္လိုက္သည္...

""အေဒၚ.. က်ေတာ့္ကုိဘာလုပ္ခိုင္းမလို႔လဲ"'

""Miraေလ မုန္႔စားရင္းအခ်ဥ္ေတြေပသြားလို႔ အဲ့တာအခုသြားေလ်ွာ္လိုက္"'

ေလွာင္ထီေသာႏႈတ္ခမ္းေတြကိုစက္ဆုပ္စြာေငးရင္း သူလက္ထဲကအဝတ္ကိုခပ္တင္းတင္းဆြဲညႇစ္လိုက္သည္..
သူ႔ဦးေလးႏွင့္အေၾကာင္းပါ၍ေတာ္စပ္ခဲ့ရေသာထိုမိန္းမမွာ သူ႔ကိုကြယ္ရာတြင္သိသိသာသာႏွိပ္စက္တတ္ အာဏာျပတတ္သည္...

အခုလိုသူ႔ဦးေလးခရီးသြားခ်ိန္မ်ိဳးဆို Seok jinအတြက္ငရဲတံခါးဝကိုလူးလာေခါက္ျပန္သြားေနရသလိုပင္
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ကိုယ္ကသူတို႔အရိပ္ေအာက္ခိုလႈံေနရသူျဖစ္၍သာ သူဤမ်ွသည္းခံေနျခင္း...
ဦးေလးအားလည္း စိတ္ ဒုကၡ မေပးခ်င္တာပါမည္..

အခုေတာ့သူခိုင္းသည့္အလုပ္ကိုအျမန္လုပ္ကာေက်ာင္းသြားရန္ဒုန္းစိုင္းရေပအံုးမည္...
.
.
....................................

အေရာင္ႏြမ္းေနေသာ ဂ်င္းေဖ်ာ့တစ္ထည္ကိုဝတ္ကာ ခပ္ငိုက္ငိုု္က္လမ္းေလ်ွာက္လာေသာ သူ႔အသြင္က ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္၏လန္းဆန္းတတ္ႂကြျခင္းမ်ိဳးမ႐ွိ..သူ႔႐ုပ္ရည္ေလးသာမကယ္ရင္ ေက်ာင္းသားဟုယံုရန္ခက္ခဲေသာအေျခအေနတြင္ပင္႐ွိသည္...

""ေဟး.."''

ခပ္ျသ႐ွ႐ွအသံတစ္စံုေၾကာင့္ Seok jinငိုက္ထားေသာေခါင္းကိုေမာ့ကာ ၾကည့္မိသည္..
မတိမ္းမယိမ္းအရပ္အေမာင္းပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ကိုငံု႔မိုးၾကည့္ေနသည္ဟု ခံစားရသည္မွာ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ...

""ဆရာ"'

သူ႔အသံအဆံုးမွာ ထိုသူရယ္လိုက္ျပန္သည္..ထြက္ျပဴစေနျခည္ေႏြးေႏြးႏွင့္ထိုအျပံဳးကလိုု္က္ဖကိလြန္းတာကေတာ့အမွန္....