เพล้ง!!
เสียงแตกกระจายของข้าวของที่วางระเกะระกะในสายตาของคนที่กำลังโมโหถึงขีดสุดไม่ได้เบี่ยงความสนใจจากร่างบางผู้ปัดมันตกกระจายไปได้เลยแม้แต่นิด ใช่แล้ว ตอนนี้ปาร์คจีมินน่ะ กำลังโมโห... และโมโหมากพอที่จะพังข้าวของรอบตัวให้พังพินาศไปได้ หากแต่คนที่ทำให้เขาโมโหอย่างแฟนหนุ่มรุ่นน้อง "จอนจองกุก" กลับยืนพิงประตูห้องอย่างไม่ยี่หระกับการกระทำของร่างเล็กเลยแม้แต่น้อย
"ถอยไป" จีมินสบตาแข็งกร้าวของตัวเองกับตาคมที่กำลังมองเขาอย่างท้าทายนั่น
"ถ้าผมบอกว่าไม่ล่ะครับ?"
"มันไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องอยู่ด้วยกันอีกแล้วจองกุก ไม่มี" ร่างเล็กเค้นเสียงออกมาพร้อมกับแค่นหัวเราะให้ความน่าสมเพชของตัวเอง
ทำไมน่ะเหรอ?
ก็เขาเพิ่งโดนเด็กอย่างจองกุกนอกใจมาไงล่ะ
คบกันมาหลายปี ยอมรับเลยว่าจองกุกไม่เคยทำหน้าที่แฟนขาดตกบกพร่อง เพียงแต่ครั้งนี้ มันคาหนังคาเขาเกินไป ชั้นในผู้หญิงที่อยู่บนเตียงหลังใหญ่ของเราทั้งคู่มันคือหลักฐานชั้นดีว่าแฟนเด็กของเขาทรยศความรัก ความเชื่อใจของเขาไม่เหลือชิ้นดี การกลับห้องมาในช่วงหลายสัปดาห์ของเขาต้องพบเจอกับอะไรแบบนี้แทนที่จะเป็นความสุขของการกลับมาเจอหน้ากัน ตลกสิ้นดี...
"พี่ไม่เคยฟังผม"
"มันมีอะไรต้องฟังอีกเหรอ? หลักฐานคาตาขนาดนั้น พี่ไม่ได้โง่"
"ตอนแรกผมก็ว่าจะอธิบายดีๆ แต่ผมว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว..."
ESTÁS LEYENDO
[SF] KOOKMIN
Fanficรวมเรื่องสั้นกุกมินของเราเองค่ะ ความขี้ชิปนี้~ ปล. ไรท์ทำงานแล้วไม่ค่อยว่างอัพนะคะ อย่างมากก็อัพอาทิตย์ละครั้งเนอะ