ဆူး
Part - 3
စာသင္ဖို႔အတြက္ညအေစာႀကီးကတည္းကဆူးသူတို႔အိမ္ဘက္ေရာက္ေနခဲ့သည္။သို႔ေပမဲ့ဗညားကေန႔ခင္းကတည္းကအျပင္ကိုထြက္သြားတာအခုထိျပန္မေရာက္ေသး။
ေက်ာင္းဆင္းေတာ့လာႀကိဳတာဟာဗညားမဟုတ္ပဲဦးျမျဖစ္ေန၍ဆူးစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရေသးသည္။
"ကိုကိုကဘယ္ကိုသြားလို႔လဲ.."
လို႔မိုးစက္ကေမးေတာ့...
"လူေလးကိုကိုကေန႔ခင္းကတည္းကသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းထားတာအခုထိျပန္မလာေသးဘူး..."
တဲ့။ဦးျမရဲ႕အေျဖဟာရင္ေအးရသလိုျဖစ္ေစေပမဲ့တကယ္တမ္းသူငယ္ခ်င္းလို႔ေတြးလိုက္မိေတာ့ျမတ္စုမြန္မ်ားျဖစ္ေနမလားလို႔ပင္ေတြးမိေတာ့ဆူးရင္ပူသြားရသည္။
ကိုကိုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဆူးဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းမသိစိတ္မေကာင္းေတြျဖစ္ျဖစ္ေနရသည္။ဘာကိုအလိုမက်လို႔အလိုမက်မွန္းလဲမသိ။အဲဒီခံစားခ်က္မ်ိဳးကိုဆူးမႀကိဳက္ပါ။
အိမ္ေရာက္လို႔ညစာစားၿပီးထြက္လာေတာ့လဲျပန္မေရာက္ေသးေတာ့ဆူးပို၍စိတ္ပူသြားရသည္။မိုးစက္နဲ႔စကားေျပာေနရင္းသူျပန္အလာကိုေမ်ွာ္ေနမိသည္။
"သားႀကီးကလဲအခုထိျပန္မလာေသးဘူး၊ဘယ္ေတြသြားျပီးဘာေတြလုပ္ေနတာလဲမသိဘူး.."
"ဟုတ္ပါ့မမခက္ရယ္..ဗညားေလးဘယ္ေတြသြားေနတာလဲမသိဘူး.."
"စက္.ညီမေလးညည့္တူကိုဖုန္းဆက္ၾကည့္ပါလား.."
"ဆက္တယ္မမရဲ႕..မမတူကဖုန္းမကိုင္ဘူး၊သြားတုန္းကေတာ့ေက်ာ္စြာတို႔နဲ႔သြားမယ္လို႔ေျပာခဲ့တာပဲ..."
ေက်ာ္စြာဆိုတာဗညားရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္း။
အေဒၚအပ်ိဳႀကီးညီအမႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ပူ၍ေျပာေနၾကတဲ့စကားေတြကိုဆူးနားေထာင္ေနရင္းကိုကိုျပန္အလာကိုေမ်ွာ္ေနမိသည္။
"ဆူးမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ..ကိုကိုကလဲျပန္မလာေသးဘူး၊ျပန္ရင္ျပန္ေတာ့ေလ၊ကိုကိုကလဲျပန္လာရင္လဲပင္ပမ္းလာလို႔စာသင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး.."
မိုးစက္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ဆူးမိုးစက္ကိုၾကည့္ကာ..
"ငါကိုကိုျပန္လာေအာင္ေစာင့္ေပးမယ္ေလ.."
"ဟာ..ဘာလို႔ေစာင့္မွာလဲ၊ကိုကိုကသူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေသာက္စားၿပီးျပန္လာမွာ၊ငါေတာင္မေစာင့္ေတာ့ဘူး၊သြားအိပ္မလို႔..."
"စာမက်က္ေတာ့ဘူးလား..."
"မက်က္ပါဘူး၊ဒီတစ္ခါဆရာကဂတိမတည္တာဆိုေတာ့တပည့္ကလဲဆႏၵျပရမွာေပါ့၊မင္းမျပန္ခ်င္လဲေန..ငါကေတာ့သြားအိပ္ေတာ့မယ္.."
မိုးစက္ကေျပာၿပီးအေပၚသို႔တတ္သြားသည္။ဆူးကေတာ့ျပန္ဖို႔ကလဲကိုကိုကျပန္မေရာက္ေသး၍ျပန္ရင္လဲအိပ္ေပ်ာ္မွာမဟုတ္ေတာ့ကိုကိုျပန္လာတဲ့အထိေစာင့္ရန္ဆံုးျဖတ္ၿပီးျမန္မာစာအုပ္ကိုထုတ္ကာစာက်က္ေနလိုက္သည္။
"သားဆူး..မျပန္ေသးဘူးလား.."
မိုးစက္ရဲ႕ေမေမအန္တီေဒၚျမဝတ္ရည္ေရာက္လာကဆူးကိုေမးေတာ့..
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ.ကိုကိုျပန္မေရာက္ေသးလို႔တီခက္တို႔နဲ႔ေစာင့္ေနတာ..."
"မဟုတ္တာဆူးရယ္၊တီခက္တို႔ပဲေစာင့္လိုက္မယ္၊သားျပန္ခ်င္ျပန္ေတာ့ေလ.."
"ရပါတယ္တီခက္ရဲ႕အိမ္ျပန္ရင္လဲစာက်က္ေနရမွာအတူတူဒီမွာေနၿပီးကိုကို႔ကိုကူၿပီးေစာင့္လိုက္မယ္..."
"အင္းအဲဒါဆိုလဲၿပီးတာပဲ၊မမျမဆူးဖို႔လက္ဖက္သုတ္ေပးလိုက္ပါလား.."
"ရပါတယ္တီခက္၊လုပ္မေနပါနဲ႔.."
"အမေလးငါ့တူဆူးရယ္၊မင္းကိုရမယ္တတ္ၿပီးတီစက္တို႔ကေျမႇာင္စားရေအာင္လို႔ပါ..အဟင္း.."
တီစက္ကအရႊတ္ေဖာက္ေတာ့ဆူးတို႔အားလံုးရယ္လိုက္ၾကသည္။
"ကဲဒါဆိုမမျမလက္ဖက္သြားသုတ္လိုက္အံုးမယ္.."
"ေက်းဇူးပဲမမျမ.."
အန္တီျမကျပံဳးျပကာထြက္သြားသည္။သူတို႔သမီးေယာင္းမေတြဟာညီအမေတြအတိုင္းမိသားစုစိတ္ဓာတ္အျပည့္နဲ႔ေနၾကကာတည့္ၾကသည္။
သူတို႔မိသားစုနဲ႔ေနရင္းဆူးမွာေပ်ာ္ရႊင္ရၿပီးေႏြးေထြးသလိုခံစားရ၍ဆူးဒီအိမ္မွာပဲေနတာမ်ားသည္။
"ငါ့တူေလးဆူးကေတာ့စာႀကိဳးစားလိုက္တာတီခက္တို႔တူငယ္ေလးနဲ႔ေတာ့ကြာပါ့၊အခုေလာက္ဆိုအိပ္ေနတာသိုးေရာ့မယ္.."
"မိုးစက္ကစာေတာ္ၿပီးသားပါ.."
"ဆူးလိုႀကိဳးစားရင္ပိုၿပီးေကာင္းတာေပါ့.."
"ကဲကဲ..မမေတြရၿပီေဟာဒီမွာ၊လက္ဖက္သုတ္.."
လက္ဖက္အသုတ္သြားတဲ့အန္တီျမကကလက္ဖက္သုတ္ဆီပ်ံပ်ံတစ္ခြက္နဲ႔ျပန္ေရာက္လာသည္။
"ေက်းဇူးပါမမျမရယ္၊ကဲ.ၾကည့္ရတာစားခ်င္စဖြယ္ပဲ၊ခက္ျမည္းလိုက္မယ္.."
တီခက္ကေျပာကာလက္ဖက္ခြက္ကိုယူကာစားလိုက္သည္။တီစက္ကေတာ့မစားပဲဆူးဆီကိုေပးလိုက္သည္။ဆူးလဲဝတၱရားအရစားလိုက္သည္။
"အဟင္း.အမ်ားႀကီးစားရင္ညအိပ္မေပ်ာ္ပဲေနမယ္ေတာ္ၿပီတီခက္.."
"တီခက္တို႔ကေတာ့အိပ္မေပ်ာ္ဘူးမ႐ွိပါဘူး၊ညအိပ္ၿပီဆိုဆင္ေအာ္လို႔မႏိုးပဲ.."
ဆူးရယ္လိုက္ၿပီးနံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ့နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ဆယ့္တစ္နာရီေတာင္ထိုးေတာ့မယ္။
ကိုကိုကဘာလို႔အခုထိျပန္မလာေသးတာလဲ..
ကိုကိုရယ္..ျပန္လာပါေတာ့..
ဆူးအိမ္အေပါက္ကိုၾကည့္ကာသူ႔ကိုေမ်ွာ္ေနလိုက္သည္။
"ဝူး...ဝု.."
ဆုေတာင္းတာျပည့္တာလား၊ေမ်ွာ္ေနတာပဲအထေျမာက္သလား၊တမ္းတေနတာပဲျပည့္စံုသြားသလားမေျပာတတ္ေျပာရင္းကားတစ္စီးအိမ္ေပါက္ဝသို႔ေရာက္လာသည္။
ကိုကိုရဲ႕ကားမဟုတ္၍ဆူးစိတ္ပူသလိုျဖစ္သြားေပမဲ့ကားေပၚမွကိုကိုရဲ႕အသံေၾကာင့္ဆူးဝမ္းသာသြားသည္။
တီခက္တို႔ကကိုကိုရဲ႕အသံကိုၾကားေတာ့တံခါးေပါက္ဆီထသြား၍ဆူးပါလိုက္သြားလိုက္သည္။
"ေက်ာ္စြာ..သားရီးေက်းဇူးပဲကြာ.."
"ရပါတယ္ကြာ.."
"ေအး..ေနာက္ေန႔ျပန္ဆံုမယ္..."
ကိုကို႔ရဲ႕အသံေတြကေထြးေနၿပီးမူးလာတာကသိသာေနသည္။ဒါေၾကာင့္လဲကားမေမာင္းႏိုင္လို႔သူငယ္ခ်င္းကားနဲ႔လိုက္လာျခင္းပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။
"တီခက္ဒီေကာင္နည္းနည္းမူးလာတယ္.."
"ငါမမူးပါဘူး၊တီခက္သားမမူးဘူးေနာ္.."
အမူးသမားေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္းသူတို႔ကိုယ္သူတို႔ေတာ့မမူးဘူးေပါ့၊ရပ္ထားခိုင္းရင္သာေျခမခိုင္တာ။
ကိုကို႔ကိုတြဲထားတဲ့ကိုေက်ာ္စြာကေတာ့တီခက္တို႔ကိုအားနာေနသ႑ာန္။
"ကဲကဲ..ရပါတယ္ေမာင္ေက်ာ္စြာ၊ေပးေပးတီခက္တို႔တြဲမယ္.."
"ဟုတ္၊ကြၽန္ေတာ္လဲနည္းနည္းမူးလာလို႔ကြၽန္ေတာ္ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္.."
"ေအးေအးသတိထားၿပီးျပန္၊ကားကိုျဖည္းျဖည္းေမာင္ေနာ္.."
"ဟုတ္ကဲ့တီျမ.."
တီခက္တို႔ဆီကိုကို႔ကိုေပးကာကိုေက်ာ္စြာကသူလဲမူးေန၍ကိုကို႔ကိုအိမ္ထဲထိေရာက္ေအာင္ပို႔မေပးပဲျပန္သြားေတာ့သည္။
"သားႀကီးရယ္၊ဘာလို႔အဲေလာက္ထိေသာက္လာတာလဲ.."
"အဲေကာင္ေတြေပါ့၊သားကိုေခ်ာ့ၿပီးတိုက္တာနည္းနည္းမ်ားသြားတယ္.."
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါဗညားရယ္မင္းကိုယ္ကအေလးႀကီးငါတို႔ပါလဲေတာ့မယ္.."
တကယ္လဲကိုကိုကယိုင္ထိုးေနေတာ့သူ႔ဂ်ိဳင္းေလာက္သာအရပ္႐ွည္တဲ့အန္တီႏွစ္ေယာက္မွာတူေတာ္ေမာင္ယိုင္တိုင္သူတို႔ပါ.ပါေနေတာ့သည္။
"တီခက္၊တီစက္သားတြဲမယ္.."
ဆူးကဝင္၍ေျပာကာဗညားကိုတြဲလိုက္သည္။
"သားဆူးႏိုင္ပါ့မလား.."
"ရပါတယ္.တီခက္.."
"ဘယ္သူလဲညီေလးလား၊မိုးစက္..မင္းစာႀကိဳးစားေနာ္.."
မူးတိမူးကန္းနဲ႔ဆူးကိုမိုးစက္လို႔ထင္ကာေျပာေနတဲ့ဗညားကိုဆူးဘာမွျပန္မေျပာပဲသူ႔အခန္းဆီသို႔သာတြဲကာေခၚသြားသည္။
တီခက္တို႔ကေတာ့ဗညားကိုၾကည့္ရင္းေခါင္းကိုရမ္းလိုက္ကာသူတို႔အခန္းသူတို႔ျပန္သြားၾကသည္။
"မိုးစက္..ငါေမးေနတာေျဖေလ၊စာႀကိဳးစားလို႔.."
"ကြၽန္ေတာ္မိုးစက္မဟုတ္ဘူးဗ်၊ဆူး..ဆူး.."
"ဟင္..ဆူး၊ဪ..ဆူး၊မင္းကေတာ့စာေတာ္ၿပီးသားဆိုေတာ့ေျပာစရာမလိုပါဘူး၊ေနာက္ၿပီး႐ုပ္ေလးကေခ်ာ.ေဆာ္ကၾကည္ေသး၊မင္းရည္းစားမထားရဘူးေနာ္.."
"ဟုတ္ကဲ့ပါကိုကိုရ.."
"အင္းအင္း..ကိုကိုနည္းနည္းမူးလာတယ္၊ေစာရီးပဲညီရာ.."
"ဟုတ္.."
ဆူးအခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့တံခါးကိုဆြဲဖြင့္ကာဗညားကိုတြဲကာအထဲသို႔ဝင္လာခဲ့သည္။
ကုတင္နားေရာက္ေတာ့ကုတင္ေပၚသို႔ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီးေခါင္းအံုးေပၚလွဲခိုင္းလိုက္ေတာ့သူ႔လက္ကဆူးကိုဖက္ထားတာမလႊတ္ေတာ့ဆူးပါသူ႔အေပၚသို႔ေမွာက္က်သြားသည္။
"ကိုကို.."
"ေစာရီးပဲညီရာ..ကိုကိုနည္းနည္းမူးသြားတယ္၊ကိုကိုကအရက္ေဆာ္နံတယ္မဟုတ္လား၊ဒါေပမဲ့ညီကေတာ့ေမႊးေနတာပဲ.."
"ကိုကိုအိပ္ေတာ့ေနာ္.."
ဆူးေျပာကာထရန္ျပင္ေတာ့ဗညားကလႊတ္မေပး၍ဘယ္လိုမွထမရ..
"ေနပါအံုး.."
"ညည့္နက္ေနၿပီ၊ကြၽန္ေတာ္ျပန္ရေတာ့မယ္.."
"ခဏေလးပါ..ညီ့ကိုအခုလိုေလးအနီးကပ္ၾကည့္ခ်င္လို႔၊ခဏေလးပါေနာ္.."
သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ကထြက္လာတဲ့စကားတိုင္းကအရက္နံ႔ထြက္ေနေတာ့ဆူးပ်ိဳ႕ခ်င္သလိုလိုပင္ျဖစ္သြားသည္။
"ကိုကိုကနံလား.."
"အင္း.."
"ညီမႀကိဳက္ဘူးလား.."
"အင္း၊အရက္နံ႔ကိုမႀကိဳက္ဘူး..."
"ကိုကို႔ကိုေရာမႀကိဳက္ဘူးလား.."
"ဟင္.."
"ညီမႀကိဳက္ရင္ေနာက္အရက္မေသာက္ေတာ့ဘူးေနာ္.."
"ကိုကို႔ကိုညီမွမပိုင္တာကိုကို႔သေဘာေပါ့.."
"ညီကအရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ၊ညီ့ပါးေလးကိုကိုကိုနမ္းခ်င္တယ္.."
"ဗ်ာ..ဟာ..ကိုကိုကလဲ.."
"ဘာလို႔လဲ.."
"ညီတို႔က..ဟာလႊတ္ေပးပါေတာ့ကိုကိုရာ.."
"ပါးေလးပဲနမ္းမွာပါ၊ညီ..ခြင့္ျပဳေပးပါေနာ္.."
ထိုအၾကည့္...
ထိုအေျပာ...
ထိုစကားေတြကဆူးကိုျငင္းဆန္ရန္အင္အားေဆြကို႐ိုက္ခ်ိဳးသြားသလိုပင္။
"ညီ..ကိုကိုနမ္းမယ္ေနာ္.."
ဆူးဘာမွမေျပာမိေတာ့ပဲသူ႔ကိုနမ္းဖို႔ခြင့္ျပဳေပးလိုက္သည္။သူ႔ရဲ႕ႏွာေခါင္းေလးကဆူးရဲ႕ပါးျပင္ကိုထိကာနမ္းလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ဆူးရင္ထဲရထားအစင္းေပါင္းမ်ားစြာခုတ္ေမာင္းသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
သူကနမ္းၿပီးဆူးကိုၾကည့္ေတာ့ဆူးသူ႔ရဲ႕အၾကည့္ေတြကိုရင္မဆိုင္ရဲတာနဲ႔ေ႐ွာင္လႊဲလိုက္ၿပီး..
"လႊတ္ေတာ့ကိုကိုရာ..ညီျပန္ေတာ့မယ္.."
ေျပာလိုက္ေတာ့ဗညားဆူးကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္။
"ေက်းဇူးပဲညီရာ.."
"ဘာအတြက္လဲ..."
"....."
ဗညားကသူ႔ႏွာေခါင္းကိုလက္တို႔ကာဆူးရဲ႕ပါးကိုထိုးျပလိုက္ေတာ့ဆူးရင္ထဲဘာျဖစ္မွန္းမသိလိႈက္ဖိုသြားရသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္.."
"ညည့္နက္ေနၿပီျပန္ရဲလို႔လား..."
"ျပန္ရဲပါတယ္.."
"ကိုကို႔လက္ကိုကိုင္လိုက္.."
လွဲေနရင္းကဗညားသူ႔လက္ကိုကမ္းလိုက္ေတာ့..
"ဘာလို႔လဲ.."
"အားေပးတာ၊ကိုကိုမွာ႐ွိတဲ့အားေတြကိုညီ့ကိုေပးမလို႔ကိုင္လိုက္ပါ.."
ဆူးကိုင္လိုက္ေတာ့...
"ညီ့ကိုအားေပးလိုက္ၿပီ၊ညီျပန္လဲမေၾကာင္ေတာ့ဘူး၊ညီ့ေဘးမွာကိုကိုပါလာတယ္လို႔သတ္မွတ္လိုက္.."
ဆူးကိုရဲရဲႀကီးၾကည့္ကာေျပာေနတဲ့ဗညားရဲ႕အၾကည့္ေတြကိုဆူးသေဘာက်သည္။
ၾကင္နာမႈေတြ..
ႏွစ္သိမ့္မႈေတြ..
အားေပးမႈေတြအျပည့္နဲ႔ကိုကိုရဲ႕အၾကည့္ေတြကိုဆူးႏႈတ္ဆက္ကာျပန္လာခဲ့သည္။
တကယ္လဲအျပန္လမ္းမွာဆူးေၾကာက္စိတ္ဆိုတာစိုးစဥ္မ်ွမ႐ွိခဲ့ပါ၊ရင္ထဲကပီတိကႏႈတ္ခမ္းထက္သို႔အျပံဳးတစ္ခုဖန္တီးထားသလိုဆူးေပ်ာ္ေနမိသည္။
ဒါဘာလဲကိုကိုရာ..
ဟင္..အဲဒါဘာလို႔လဲ...
ဗညားေျပာသလိုကိုကိုကသူေဘးမွာ႐ွိေနတယ္ဆို၍ဆူးေမးလိုက္ေတာ့
ကိုကိုရဲ႕အေျဖကိုဆူးၾကားလိုက္ပါတယ္..
အဲဒါကအခ်စ္တဲ့...
ဟင္...႐ူးလိုက္တဲ့ဆူး....
YOU ARE READING
ဆူး
RomanceဒီFicေလးက Fbေပၚမွာတင္ခဲ့ဖူးတဲ့တဲ့Fictionအေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ😊 အရမ္းေကာင္းလို႔WPမွာျပန္တင္ေပးတာပါ❤️ အရမ္းေကာင္းတဲ့Ficတစ္ပုဒ္မို႔ အားေပးၾကပါအူး😍