ÖLÜM

•1

Uyanmak hiç bu kadar zor olmamıştı. Burnumdan sızan kanı hissediyordum. Dudaklarımdan aşağı doğru kayıyordu. Kaç gündür burda olduğumu saymayı çoktan bırakmıştım. Kirden iyice keçeleşmiş saçlarım midemi bulandırıyordu. Gözlerimi açıp yavaşca doğruldum. Yüzüme gelen kir tutmuş saçlarımı geriye atıp elimin tersiyle dudaklarımda ki kanı sildim.
'Su.. su istiyorum.' Diye mırıldanıyordum. Kimse yoktu sanırsam ya da kendimin bile zor duyduğum sesimi kimse duymuyordu.
Var gücümle 'SU!' diye bağırdım. Sizin normal konuşmanız benim şuan ki bağırmamla eş değer diyebiliriz. 15-20 saniye kadar sonra artık paslanmış kapının gıcırdayarak açılma sesi geldi. 'Uyandın mı? Bu sefer işin bitti demiştim fakat 9 canlı çıktın sende. Bu kadar işkenceye dayanacağıma yerinde olsam çoktan ölüme teslim etmiştim kendimi.' Diye söylenerek suyu içmeme yardımcı oldu. Söylediklerini gözlerim devirip cevap vermedim. Bardağın dibinde kalan suyu suratıma doğru attı sonrada kalkıp gitti.
Neden buradayım, kimlerin elindeyim inanın bende bilmiyorum. Onun beni gelip kurtarması için bekliyorum. Tek bildiğim ve tek beklediğim o. Pes etmeyişimin tek sebebi o. Yoksa çok kere göçmüştüm bu dünyadan. Umarım gözlerimi tamamen yummadan bu dünyaya gelirsin bir an önce.