"Seni tanıdığım kadar iyi birisin geçmişte ne zorluklar yaşadığını bilemem.Çok üzüldüğünü biliyorum. Belki de seni böyle yapan geçmişteki hataların değil sana yapılanlardı.Kendince bir çözüm aramaya çalışıyorsun fakat gücün yetmiyo ,birine anlatmakta istemiyosun derdini çünkü seni anlamayacağını düşünüyosun. Böylece içine kapanık biri oluyosun.İnsanlar seni sessiz biri sanıyo fakat içinde ne fırtınalar kopuyo kimse bilmiyo.Baban öldükten sonra yıkılmış gibi görünüyorsun.Sanki artık başını koyacak bir omuzun yokmuş gibi,kimseye güvenemiyosun.
Babanı suçluyosun seni bu dunyada yalnız bıraktığı için. Annen pek fazla üstüne gelmiyor.Ama oda çok üzülüyor senin bu durumuna.Yıllar geçtikce daha da kötüye gitmişsin,sana yalan söyleyen insanları hiç sevmedin onlardan gün geçtikçe biraz daha da fazla uzaklaştın."dedim.
Psikolog yardımı alması bile annesinin zoruyla olmuştu.Sebebi deli olması değil kendini kötü hissetmesiydi. Dedim ya içine kapanık biri sorduğum sorulara bile zar zor cevap veriyor.
