Eve gittiklerinde annesi Yeliz'e tatil fikrinden bahsetti . Yeliz'e kalsa hiç birşey yapmayacaktı.
"Nerden çıktı bu şimdi ya of bana sordun mu acaba sen ben gitmek istiyomuyum ??"dedi Yeliz
belli ki sinirlenmişti.
"Özür dilerim Yeliz'cim seninde fikrini almalıydım."dedi annesi.
Yeliz beni incittiğinin farkına vardı dedi kendi kendine ve annesine bağırdığı için pişman oldu.
Sonra koşarak odasına gitti.
Öfke patlaması yaşayan insanla birlikte olmak yerine orayı terketmek en akıllıca iştir.
İşten çıkıp bir cafe'ye gittim.Camın kenarında ki boş bir masaya oturdum.Garson çocuğunu çağırıp bir kahve getirmesini söyledim . Önümde ki masada bir adam oturuyordu ve sürekli bana bakıyordu açıkçası biraz rahatsız olmuştum bende ona tip tip baktım.Adam kalktı ve yanıma geldi sandalyeyi çekti ve oturdu ."Bu ne rahatlıktır,yüzsüzlüktür böyle "dedim sessizce .
"Selam,adım Can"dedi.
Masadan kalkıp çıkış kapısına doğru yürüdüm ve arabama geldim tam kapıyı acacaktım ki elimden tuttu.
"Nereye"dedi.
"Bırak be kolumu, sanane"dedim ve hızlıca arabamla oradan uzaklaştım arkamdan öylece baka kalmıştı.
