Jaelတစ္ေယာက္မေန့ညကပင္ပင္ပန္းပန္းနွင့္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ေသာ္လည္းေနျမင့္ေအာင္အိပ္ေလ့မရွိေသာသူမတစ္ေယာက္ထုံးစံအတိုင္းပင္ေစာေစာနိုးလာခဲ့သည္။သူမအခန္းရဲ့ျပတင္းေပါက္ကိုထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ေနေရာင္ျခည္တန္းေလးေတြကိုျကည့္ရသေလာက္ေတာ့သိပ္ေနာက္မက်ေလာက္ေသးဟုသူမထင္သည္။မနက္၇နာရီ၈နာရီေလာက္ျဖစ္လိမ့္မေပါ့ဟုေတြးရင္းဒီကမ႓ာကအခ်ိန္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကိုသူမနားမလည္ေသးတာကိုသြားသတိရသည္။
"ဟာကြာ" Jaelတစ္ေယာက္စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္သာညည္းညူမိေတာ့သည္။ဒီေနရာမွာရွင္သန္နိုင္ဖို့သူမအမ်ားျကီးသင္ယူရဦးမည္ပဲ။ေလာေလာဆယ္ေတာ့မနက္ခင္းကိုယ္လက္သန့္စင္ဖို့အရင္သြားမွပဲဟုေတြးရင္းသူမထလာခဲ့လိုက္သည္။
မ်က္နွာသစ္သန့္စင္ျပီးတဲ့ေနာက္Jaelလဲအူေျကာင္ေျကာင္နွင့္ဟိုေလ်ွာက္ဒီေလ်ွာက္ ေလ်ွာက္ျကည့္ရင္းမီးဖိုေဆာင္နားသို့ေရာက္လ်ွင္မနက္စာအတြက္ျပင္ဆင္ရင္းအလုပ္ရွုပ္ေနေသာမမေလးယန္းလီနွင့္အေစခံအခ်ို့ကိုေတြ့ရေလသည္။မမေလးကိုျကည့္ရတာအခုလိုဟင္းခ်က္ေပးေနရတာကိုေပ်ာ္ေနသည့္ပုံပင္။ထိုစဥ္ပင္Jaelတစ္ေယာက္တစ္စုံတစ္ခုကိုသတိရသြားပီးေသခ်င္ေစာ္ပင္နံသြားသည္။သခင္မယြီကသူမကိုမမေလးယန္းလီရဲ့အေစခံအျဖစ္ထားေပးထားသည္ပဲ။ဤသည္ကိုသူမကမနက္ေစာေစာထျပီးမမေလးယန္းလီကိုကူညီေပးရမွန္းမသိအလိုက္ကန္းဆိုးလဲမသိအိပ္ေပ်ာ္ေနပီးခုထိလတ္လ်ွားလတ္လ်ွားျဖစ္ေနသည္တဲ့ေလ။Jaelစိတ္ထဲတြင္လဲအေတာ္အားနာသြားမိသည္။မမေလးယန္းလီေဘးကိုေျပးသြားရင္း
"မမေလး! Jaelဘာကူေပးရဦးမလဲဟင္။Jaelေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္။Jaelမသိလို့ပါ။ေနာက္ဆိုအရင္ထျပီးမမေလးကိုကူပါ့မယ္ေနာ္။Jaelကိုခြင့္လြွတ္ပါဟု" တတြတ္တြတ္ေျပာေနမိသည္။က်န္းသခင္မေလးကေတာ့Jaelကိုျပုံးျပုံးေလးသာျကည့္ေနရင္းစကားဆိုလာသည္။
"ရပါတယ္ ညီမေလးရယ္။မမကညီမေလးကိုအေစခံအျဖစ္ေခၚထားတာမွမဟုတ္ပဲကြယ္။အေဖာ္အျဖစ္ရေအာင္ေခၚထားတာရယ္ပါ။လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလို့ရတယ္ေနာ္။ဘာမွဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမျဖစ္ေနနဲ႕"
သခင္မေလး၏စကားကိုျကားေတာ့Jaelတစ္ေယာက္စိတ္ထဲတြင္ေက်းဇူးလဲတင္သည္။ငိုလဲငိုခ်င္သည္။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သခင္မေလးရယ္ Jaelနိုင္သေလာက္ေတာ့ကူပါရေစေလ"
YOU ARE READING
Now I Understand.
FanfictionEver since I fell into Mo Dao Zu Shi fandom,I've always wanted to create my own fanfic and save all those poor souls who deserve better.And this is how this story was born into reality. Disclaimer: :This fiction is purely for entertainment purpose...
