3rd Person POV
2300.S.Street.N.W
Washington D.C
9:00PM
အခ်ိန္ကညကိုးနာရီအခ်ိန္။Washington D.Cျမို့ျကီးရဲ့2300.S.Street ေလးမွာေတာ့ကိုယ္စီအိမ္ကေလးေတြကျငိမ္သက္လ်က္။ထိုအခ်ိန္တြင္လမ္း၏ဘယ္ဘက္ေထာင့္ရွိအိမ္တစ္အိမ္မွအေခ်အတင္အျငင္းပြားသံတို့ေပါ္ထြက္လာသည္။အစပိုင္းတြင္ေတာ့မပီဝိုးတဝါးအသံမ်ားသာျဖစ္ေသာ္လည္းတျဖည္းျဖည္းရွင္းရွင္းလင္းလင္းျကားရသည္အထိကိုအသံမ်ားကက်ယ္ေလာင္လာျပီးထိုအိမ္အတြင္းမွရန္ပြဲလည္းပို၍ပင္ျကမ္းတမ္းလာသည္။ထိုအိမ္မွာကားအျခားမဟုတ္။အေမရိကန္နုိင္ငံဆိုင္ရာျပင္သစ္သံအမတ္ျကီးရဲ့ေနအိမ္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားနွင့္ပတ္ဝန္းက်င္ကပါရုိေသေလးစားရေသာသံအမတ္ျကီးမို့အခုလိုဆူညံရန္ျဖစ္သံမ်ားကိုျကားရေသာအခါလူတိုင္းအဖို့စိတ္ထဲတြင္ပေဟဠိသဖြယ္ျဖစ္ေစသည္။အမွန္စင္စစ္တြင္မူသံအမတ္ျကီးနွင့္အေခ်အတင္အျငင္းပြားေနသူသည္အျခားမဟုတ္အမတ္ျကီး၏သမီးရင္းခ်ာျဖစ္သူJaelပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။အမတ္ျကီးDurandသည္ယေန့ညေနတြင္ေတာ့မ်က္နွာခ်င္းမဆိုင္ျဖစ္သည္မွာျကာျပီျဖစ္ေသာသမီးနွင့္အတူညစာလက္ဆုံစားရင္းတရုတ္ျပည္သို့ေျပာင္းေရြွ့တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္အမိန့္က်လာသည့္အေျကာင္းထို့ေျကာင့္လာမည့္နွစ္ပတ္အတြင္းအေမရိကားမွထြက္ခြာရန္ျပင္ဆင္ထားရမည့္အေျကာင္းတို့ကိုအသိေပးမည္ဟုျကံရြယ္ထားခဲ့သည္။သို့ရာတြင္လည္းသမီးျဖစ္သူJaelကမလိုက္နုိင္ေျကာင္းခါးခါးသီးသီးျငင္းဆန္သည့္အျပင္ယခုကဲ့သို့အေခ်အတင္ေျပာရသည့္အထိခရီးေပါက္သြားမည္ဟုမထင္မိခဲ့ေပ။ယခုတြင္မူသမီးျဖစ္သူကတရုတ္ျပည္သို့လုံးဝမလိုက္နုိင္ပါဟုအတိအလင္းေျပာလာေလျပီ။သို့ေသာ္လည္းမတတ္နုိင္ေတာ့မရရေအာင္ေခါ္ရေပေတာ့မည္။သူ့၏ခ်စ္လွစြာေသာဇနီးသည္ဆုံးပါးသြားခ်ိန္မွစ၍သားသမီးနွစ္ေယာက္ကိုလူလားေျမာက္ေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ေရးသည္သူ၏တာဝန္ျဖစ္လာခဲ့သည္။တစ္ေနရာတည္းတြင္အတည္တက်မေနရသည့္အလုပ္ျဖစ္ေသာေျကာင့္သူ့ေနာက္ကိုေျပာင္းေရြွ့လိုက္ပါေနထိုင္ရင္းမိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမရွိဘဲအထီးက်န္ျဖစ္ေနရွာေသာသားနွင့္သမီးကိုျကည့္၍သနားလည္းသနားမိသည္။အျမဲတေစအလုပ္မ်ားေနသည့္ဖခင္ေျကာင့္မိသားစုေပ်ာ္ရြွင္စရာအခ်ိန္ေလးေတြဆိုသည္မွာမရွိခဲ့တာပင္ျကာေပါ့။တျဖည္းျဖည္းအေနေဝးလာေသာသားနွင့္သမီးကိုျကည့္ရင္းစိတ္မေကာင္းရုံမွလြဲ၍ဘာမွမတတ္နုိင္။ငါအရမ္းမ်ားေနာက္က်သြားခဲ့ျပီလားဟုလည္းအေတြးဝင္မိသည္။ကို္ယ္တိုင္ကလည္းဖခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္မျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့ကေလးေတြကိုလည္းအျပစ္တင္လို့မရျပန္။လြန္ခဲ့ေသာနွစ္နွစ္ကသားျဖစ္သူဝန္ခံခဲ့သည့္အမွန္တရားတစ္ခုအေပါ္စိတ္လိုက္မာန္ပါတုံ့ျပန္ခဲ့သည့္သူ၏အျပုအမူေျကာင့္သားျဖစ္သူလည္းအိမ္ေပါ္မွဆင္းသြားသလိုသမီးျဖစ္သူနွင့္ဆက္ဆံေရးမွာလည္းပို၍ပင္ေအးစက္သြားခဲ့ရသည္။ယခုလည္းသမီးနွင့္သူထိပ္တိုက္ေတြ့ရျပန္ေလျပီ။ရွိေစေတာ့ေလအမုန္းခံျပီးသာေျပာရေပေတာ့မည္။"သမီး..အေဖတို့ေနာက္နွစ္ပတ္အတြင္းဒီနုိင္ငံကေနထြက္ရမယ္။သမီးလုပ္စရာရွိတာေတြျပင္ဆင္စရာရွိတာေတြျပင္ဆင္ထား။သြားမယ့္ေန့ျကအသင့္ျဖစ္ေနပါေစ။"
"ဘယ္သူကလိုက္မယ္လို့ေျပာေနလို့လဲအေဖ။ဒီတစ္ခါေတာ့သမီးမလိုက္နုိင္ေတာ့ဘူးအေဖ။သမီးအေမရိကားမွာပဲေနခဲ့မယ္။သမီးအသက္လည္း၁၇နွစ္နွစ္ရွိပါျပီသမီးေနနုိင္ပါတယ္။သမီးအနွစ္နွစ္အလလကမက္ခဲ့ရတဲ့အိပ္မက္ေတြကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္နုိင္ေတာ့မွာ၊ဒီနုိင္ငံမွာသမီးရွိေနဖို့လိုအပ္တယ္။ျပီးေတာ့အခုအခ်ိန္ကသမီးဘဝရဲ့အေရးျကီးတဲ့အခ်ိုးအေကြ့တစ္ခုကိုေရာက္ေနပါျပီ။ဒီအခြင့္အေရးကိုသာအမိအရဆုပ္ကိုင္နုိင္ရင္သမီးရဲ့အိပ္မက္ကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္နုိင္မွာ။ဒီလိုအေရးျကီးတဲ့အခ်ိန္မ်ိုးမွာသမီးကဘယ္လိုလုပ္ျပီးအေဖ့ေနာက္ကိုလိုက္ရမွာလဲမျဖစ္နုိင္ဘူး။"ခါးခါးသီးသီးျငင္းဆန္လာေသာသမီးျဖစ္သူကိုျကည့္ျပီးသံအမတ္Durandစိတ္ထဲတြင္သက္ျပင္းခ်မိသည္။သူတို့အေမနွင့္တူ၍သာဒီေလာက္ေခါင္းမာတာဟုေတြးလိုက္ရင္း။"သမီးမလိုက္လို့မရဘူးသမီးဒီခရီးကေနာက္ဆုံးပဲသမီးတရုတ္ျပည္ကိုသြားျပီးရင္အေဖတို့ေျပာင္းေရြွ့ေနစရာမလိုေတာ့ဘူး။သမီးကငယ္လဲငယ္ပါေသးတယ္အထက္တန္းေတာင္မျပီးေသးတာသမီးရဲ့အိပ္မက္အတြက္ေနာက္အရြယ္ေရာက္လာမွဆက္ျကိုးစားလို့ရပါတယသမီး။တစ္ေယာက္ထဲအေမရိကားမွာေနခဲ့မယ္ဆိုတာေတာ့ဘယ္လိုမွမျဖစ္နုိင္ဘူးသမီး။လိုက္ကိုလိုက္ခဲ့ရမယ္။ဒါဟာအေဖတစ္ေယာက္အေနနဲ့အမိန့္ေပးတာပဲသမီးမွာျငင္းဆန္ခြင့္မရွိဘူး။လိုက္ခဲ့ရမယ္။"
"အေဖနားမလည္ပါဘူး!! ဒီအခြင့္အေရးကိုရေအာင္လို့သမီးဘယ္ေလာက္ေတာင္ျကိုးစားခဲ့ရလဲအေဖမသိပါဘူး။ေအာင္ျမင္ခါနီးမွအေဖကအရာအားလုံးကိုလက္လြွတ္ဖို့လာေျပာေနတာလား။အေဖကအျမဲတမ္းဒီလိုပဲ။ကိုယ့္သားသမီးအေပါ္ေကာင္းေစခ်င္လို့ဆိုတဲ့ဆင္ေျခေတြေပးျပီးသမီးနဲ့Louisရဲ့အိပ္မက္ေတြကိုဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တာ၊နင္းေျခခဲ့တာ။Louisကေတာ့ထြက္ေျပးသြားခဲ့ျပီ။အေဖ့ရဲ့မြန္းက်ပ္စရာေကာင္းတဲ့ခ်ုပ္ခ်ယ္မွုေအာက္မွာမေနနုိင္ေတာ့လို့။သမီးကေရာ?သမီးကိုေရာဘယ္အခ်ိန္ထိခ်ုပ္ခ်ယ္ထားမွာလဲ?လြွတ္ေပးပါေတာ့။တစ္ခါတေလေတာ့လည္းေမေမနဲ့အတူေသသြားခဲ့ရင္ေကာင္းမွာပဲလို့ေတြးမိတယ္!!" Jaelတစ္ေယာက္ထိုစကားေတြကိုသံကုန္ျခစ္ေအာ္ေျပာရင္းမ်က္ရည္မ်ားက်လာခဲ့သည္။သူမတို့ရဲ့အေဖသည္ဘယ္ေသာအခါကမွJaelနွင့္Louisတို့ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ကိုနားမလည္ေပးခဲ့ေပ။ေကာင္းေစခ်င္လို့ဆိုေသာအပ္ေျကာင္းထပ္ေနသည့္ဆင္ေျခနွင့္သူမတို့ဘဝကိုခ်ုပ္ေနွာင္ထားျပီးလိုသလိုပုံသြင္းေနခဲ့သည္ဟုသာသူမေတြးခဲ့သည္။ထိုအေတြးတို့သည္သူမအစ္ကိုLouisအိမ္ေပါ္မွဆင္းသြားျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ပိုမိုခိုင္မာလာခဲ့သည္။ယခုလည္းသူမအနွစ္နွစ္အလလျကိုးစားခဲ့ရေသာအိပ္မက္ကိုဖ်က္စီးရန္အေဖကျကိုးစားေနျပန္ျပီ။သူမဒီတစ္ခါလည္းအရွုံးေပးရျပန္ဦးမည္လား။သူမ၏အေတြးတို့သည္ထမင္းစားခန္းထဲတြင္ဟိန္းထြက္လာေသာသူမအေဖ၏ေအာ္သံေျကာင့္ျပတ္ေတာက္သြားခဲ့ရသည္။
"တိတ္စမ္း!! နင့္အစ္ကိုအေျကာင္းကိုငါ့ေရွ့မွာထပ္မေျပာနဲ့။နင္သိထားရမွာကနင္ငါနဲ့အတူတရုတ္နုိင္ငံကိုလိုက္ကိုလိုက္ခဲ့ရမယ္ဆိုတာပဲ။နင္လိုက္ခ်င္ခ်င္မလိုက္ခ်င္ခ်င္ငါကေခါ္သြားရမွာပဲရွင္းလား?တျခားဘာမွမျကားခ်င္ဘူး။သြားေတာ့"သူမအေဖ၏စကားမ်ားအဆုံးတြင္Jaelလဲမ်က္ရည္မ်ားကိုတစ္စက္မွမက်န္ေအာင္သုတ္လိုက္ျပီးသူမအခန္းထဲသို့ေျပးဝင္သြားခဲ့သည္။သူမရွုံုးျပန္ျပီေလ။Jael Binsa Durandဆိုတဲ့သူမဟာအခုခ်ိန္ထိသူမအေဖရဲ့ထိန္းခ်ုပ္မွုေအာက္ကေနမလြတ္ေျမာက္နုိင္ေသးသည္မွာခါးသီးေသာအမွန္တရားပင္ျဖစ္သည္။Louisလိုလြတ္ေျမာက္နုိင္ေသာအရည္အခ်င္းလဲသူမတြင္မရွိသည္မို့သည္းခံေနရုံသာ။ေလာေလာဆယ္တြင္မူဒီအိမ္ျကီးတြင္ခဏတာမ်ွပင္ေနခ်င္စိတ္မရွိေတာ့သည့္အတြက္တပတ္စာအဝတ္အစားမ်ားကိုထုပ္ပိုးျပီးသူမ၏တစ္ဦးတည္းေသာသူငယ္ခ်င္းStacie၏အိမ္တြင္ယာယီသြားေနရန္စိတ္ကူးျဖင့္သူမအိမ္မွထြက္လာခဲ့သည္။ဂိတ္အေပါက္ဝတြင္သူမအေဖနွင့္ေတြ့လိမ့္မည္ဟုမထင္ထားခဲ့။"ဒီအခ်ိန္ျကီးဘယ္ကိုသြားမလို့လဲ"အေဖကသူမမ်က္နွာကိုေစ့ေစ့ျကည့္ျပီးေမးလာသည္။Jaelအေဖ့မ်က္နွာကိုမျကည့္ဘဲမ်က္လြွာခ်ကာေျဖလိုက္သည္။"တပတ္ေလာက္Stacieတို့အိမ္မွာသြားေနမလို့ပါ။ေလယာဥ္ထြက္မယ့္ေန့မတိုင္ခင္တစ္ရက္အလိုမွျပန္လာျပီးလိုအပ္တာေတြစီစဥ္ေတာ့မယ္။အေဖသိခ်င္တာေတြသိရျပီဆိုသမီးသြားျပီ"Jaelေျပာေျပာဆိုဆိုနွင့္ပင္သူမအေဖ၏အေျဖကိုေစာင့္မေနေတာ့ဘဲထြက္လာခဲ့သည္။သူမအေဖကသူမကိုလွမ္းလဲမတားဘာမွလည္းလွမ္းမေျပာေခ်။အိမ္အျပင္ဖက္ရွိလတ္ဆတ္ေသာေလကိုတဝျကီးရွူသြင္းလိုက္ျပီးေနာက္သူမစိတ္တို့အနည္းငယ္ျကည္လင္လာသည္ဟုခံစားမိသည္။ထို့ေနာက္ဘာမွမေတြးေတာ့ဘဲေျခလွမ္းတို့ကိုသူမ၏သူငယ္ခ်င္းStacieရွိရာေနအိမ္ဆီသို့သာဦးတည္ျပီးေလ်ွာက္လာလိုက္ေတာ့သည္။
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Now I Understand.
Hayran KurguEver since I fell into Mo Dao Zu Shi fandom,I've always wanted to create my own fanfic and save all those poor souls who deserve better.And this is how this story was born into reality. Disclaimer: :This fiction is purely for entertainment purpose...
