In Love With My "Brother"

7.The truth and the lil baby

Javet kalonin aq shpejt saqe u ben muaj.Kishin kaluar plot gjashte muaj nga largimi i Amedeos nga ajo shtepi.Qe prej asaj dite,ne ate vend kishte vetem zymtesi.Askush nuk guxonte ta permendte si emer,apo thjesht ta kujtonte aty per aty.Valerin dhe Rivaldo ishin ende larg njeri-tjetrit,sikur te ishin dy te huaj por,ndryshoi ajo mardhenie pikerisht ate cast...

-Valerin,bije,eja pak.-isha duke kerkuar disa informacione ne internet,kur ime me me thirri,dhe pa ja perseritur fjalen u drejtova per tek ajo.
-Po nene,per cfare do te me flasesh.-thash.
-Me thuaj te verteten bije.Ai femije,i kujt eshte?-pyeti papritur,dhe une ngriva ne vend.Nuk po kuptoja se cfare bluante ajo koka e saj,e cila pyeti ne nje menyre dyshuese.
-Si i kujt eshte?Prit pak,Amedeoja?
-Mos bej sikur nuk e di bije.Jepi,fol,kam gjithe keto kohe qe mendoj se perse ndjej se po me genjen per dicka.Sikur Xavier nuk ka fare lidhje me ate femije.Ndoshta e do si te tijen,por ne te vertet nuk eshte ashtu.-tha,dhe u kthye me mire per te me pare.Menyra se si ajo arrite te fliste,ne menyre aq te qete,beri qe te ndihesha me e sigurt.Ndoshta kishte te drejte.Ajo duhet ta dinte se cili ishte babai i vertet i tim biri.Ndaj,nuk hezitova per tu pergjigjur,pasi e dija se ajo do te me kuptonte.
-Ke te drejte ma.Amedeo,nuk ka lidhje gjaku me Xavierin.Ata te dy kaluan dy vite bashk edhe e pranoj qe Xavier e do si ta kishte femijen e tij,por nuk eshte i ati biologjik.-nisa te shpjegoja,por ne nje moment,ajo me nderpreu dhe tha:
-Eshte Rivaldo babai i djalit apo jo Valerin.-ngela,skisha me cte thosha,ajo me zhveshi vetem me nje fjali.Une qe i bija rreth e rrotull vetem qe mos tja thosha troc,ajo e tha direkt pa dorashka.
Ula koken,dhe me lot ne sy,pohova pa folur.
-E di bije.E di cka ndodhur me ju para dy viteve.E di se si qendron puna.-vendosi doren e saj te bute tek shpina ime dhe nisi ate ta ferkonte,saqe une ndjeja cdo levizje te saj,si te ishte ilac.
-Nene,kam bere dicka te ndaluar me tim vella.-thash duke ngasheruar.-Nene,krijova peshtirje per veten time.
-Bije qetesohu,duhet te ti them te gjitha.-nisi nena.-Kam kohe qe mendoj se eshte me e mira per ty ta dish te verteten.Sido qe te jete,dije shpirt i mamit,se e bera pa qellim te keq si une dhe babi.-tha,dhe une ngrita koken e cuditur nga fjalet e saj.
-Nene ca thua?
-Valerin,se pari dije shpirt,se une nuk jam nena jote.-aty me ra bomba mbi koke.Sa gjera te fshehta me mbante ajo familje mua.Sa gjera kishte qe nuk i dija.-Si nuk je nena ime?Normale qe je.-flisja per cart.As qe e dija se cfare me nxirrte goja nga trishtimi.
-Valerin shpirt,me ler te te them gjithe historine.-me lot ne sy te dyja,qendruam ne ate sallon ku nena me tregoi cdo gje.Te gjitha nga e para deri tek ai moment,qe mua me beri zemren te rrihte si e marre.
-Valerin,bije ti dhe Rivaldo,nuk jeni moter dhe vella.Nuk keni lidhje gjaku.
Syte e mi nuk mbanin dot me.Djali qe kisha dashur per 20 vjet,doli te mos ishte im vella.Ndaj kisha ndjenja te tilla per te.Ndaj doja te ishte dicka me shume mes meje dhe atij.Por nuk e kuptoja se cfare ndjeja tamam.Isha aq e lumtur sa e trishtuar.
-Rivaldo shpirt,eshte im bir biologjik.Kurse ti shpirt,je vajza biologjike e tet eti.
Nena ime doli te kishte djal Rivaldon,dhe Rivaldua doli thjesht dikush qe deri para pak kohesh e quaja me nofken,vella.
-Ai,ai i di keto?-pyeta duke i kapur doren.
-Po shpirt,Rivaldo i di te gjitha.-tha,dhe zemra mu copetua.
-Dhe mua nuk me tha.Bravo,shume faleminderit.E pse e beri,te me bente per budallacke.-u ngrita e nevrikosur.Isha e lenduar sa me skishte ku te shkonte.
-Valerin,qetesohu mam.Ai e beri sepse e quante se ti e urreje pas asaj qe ndodhi.Une ja tregova atij ne mometin kur ti kishe ikur.Po ate dite do tua thosha.Por ti,kishe ikur.-uli koken,dhe ndenji pak.-Nuk me la te ta thosha,pasi mendoj se ishte me mire ta dije qe e kishe vella,kur u ktheve ti the se kishe nje djale dhe ishe e fejuar,ndaj ai nuk vazhdoj me.Te la ty te kesh jeten tende,dhe ai te tijen.Por dije Valerin,qe Rivaldo,nuk ka rreshtur nje sekond,pa te dashur.-tha nena,dhe u ngrit duke me perqafuar.
-Nene pse,pse nuk mund te jem e lumtur me ate qe dua.Edhe une e dua,por nuk mundem te nderhyje tashme ne jeten e tij.Meqe ai do ate,edhe une do e le te jetoj jeten e tij,pa e ditur se kemi nje femije bashke.-fjalet ishin therrese sa shpirti im po cahej nga cdo hapsire qe lija per te thene fjalen tjeter.Ishte aq e madhe dhimbja qe ndjeja ne ate moment.
-Shpirti im.-nena me puthi,dhe ja fala te gjitha.Historia qe me tregoi me beri te kuptoja se arsyeja e mbajtjes se atij sekreti ishte per te miren tone.
Pas disa oresh te ndenjuri prane njera-tjetres,dhe arsyeja qe na beri me afer se kurre,nena u ngrit,duke shkuar qe te me merrte dicka per mua.Nuk kisha futur ushqim ne goje.Ndihesha e sfilitur.Skisha me fuqi as te qaja.
Pas disa minutave,dera u hap,dhe ngrita koken me mendimin se ishe mami,kur papritur,prej andej hyri nje femije i vogel,me ne dore nje lule.Syte e mi rrifilluan skenen e te qarit.Perpara meje,qendronte ashtu sic me iku,Amedeoja im.
-Amedeo,shpirt i mamit.-u ula ne gjunje,ai me hapat e tij te vegjel arriti deri tek une,dhe duke qeshur tha:
-Ma...ma...-qava me ngasherim.E puthja kudo.E mora ne krahe.I merrja eren qe me kishte munguar pergjate gashte muajve te gjate.Me mungonte ajo e qeshura e tij,me mungonin ato te qarat.I gjithi tashme qendronte perpara meje duke qeshur.Me dukej enderr.
Ai me kapte faqet duke qeshur,dhe padashur atij i kulloj nje pike loti.
-Mos qaj o nen.O shpirt im ti,je me mamin jet.Skam per te te lene kurre.-e puthja dhe shtrengoja fort.
Tek dera qendronte gjithe familja ime,dhe ne krye Rivaldo.
-Te premtova qe do te ta sillja djalin Valerin.-tha ai,dhe zemra ime nisi te e rrihte fort.Nuk e shihja me si tim vella.Tashme nuk kisha me ate ndjenjen e peshtire qe me bente te ndihesha keq.Tashme e dija se kush ishte edhe pse ai sdo ta kuponte kurre.Nuk do tja thosha se dija gjithcka,nuk doja tja prishja ate cka kish nisur,tashme te dy,ishim shume larg njeri-tjetit.
U afrova tek ai,dhe me djalin e dore pa u menduar dy here,ju hodha ne qafe dhe e perqafova.
-Shume faleminderit Rivaldo qe me ktheve tim bir.Te dua shume vella.-sa keq u ndjeva kur i thash ate fjalen e fundit.Do doja ta zevendesoja me dicka te bukur,por ama pjesen e pare ja thash ne tjeter kuptim,ne kuptimin qe ai nuk do e gjente.
-Edhe une.-tha dhe me puthi ne koke.
-Valerin,xhaxhai i Rivaldos na ndihmoje per zgjidhjen e ceshtjes.-tha babi.Buzeqesha as shume saqe me dhimbnin buzet.Djalin tashme se leshoja me nga dora.Ai donte te zbriste ama nuk e leshoja gjalle ne bote.Doja ta mbaja ashtu,te cmallesha nga muajt e humbur pa te,kur papritur pas disa oreve bashke,ate e zuri gjumi.
E cova ne krevatin e tij,dhe e tundja.Dera e dhomes u hap,edhe e trembur u ktheva.Mendoja mos ishte serish dikush qe donte tim bir,ama ishte Rivaldo.
-Si ndihesh?-pyeti.
-Ne qiellin e shtate.-u pergjigja duke buzeqeshur.
-Me behet qejfi qe te shoh te lumtur serish.Nuk te shkon te rrish sikur ta ka pjelle nena pa emocjone.-qeshi paksa,dhe une qesha pas tij.
-Si arrite ta gjeje?-pyeta.
-Histori e gjate,tani per tani shijo momentin.-u afrua,dhe me perqafoje.
Ndenja ashtu paksa,pastaj dhe une ja ktheva.E perqafova fort,e doja ate perqafim,sikunder personin.
-Valerin,-me ngriti koken dhe beri qe frryma e tij te perplasej me buzet e mia duke thene:-me duhet te rrembej shperblimin.-kaq tha,dhe sa hao e mbyll syte,gjeta buzet e tij,tashme duke puthur te miat.Nuk ja ktheva,ama nuk mundesha.E putha,duke bere qe te dy,te humbisnim nga realiteti.E dinim qe nuk kishim lidhje me njeri-tjetrin,dhe ndjeja puthjen te ishte si nje lufte kush te fitonte i pari.Putheshim si te etur,me mungonin ato buze.Edhe pse tashme,i puthja ato ne nje menyre tjeter,e cila per mua ishte e paster.Ama nuk zgjati shume...