Baekhyun eve geldiğinde Sehun kızmaya hazırlanıyordu. Tam ağızını açmıştı ki Baekhyun'un yüzündeki gülümsemeyi görünce sözlerini geri yuttu. Bir buçuk yıl sonra ilk defa gülmüştü bu anı mahvetmek istemedi. Baekhyun koşarak Sehun'a sarıldı. Gözlerini açtı hevesli hevesli konuşmaya başladı.
-Sehun biliyor musun sokakta yürürken birisi Taeyeon'un en sevdiği şarkıyı söylüyordu.
Sehun Baekhyun'un bu hallerine gülümsedi. Saçını karıştırdı. Baekhyun konuşmaya devam etti.
-Ondan şarkıyı tekrar söylemesini istediğimde ise söyledii.
Baekhyun'un sevinci yüzüne yansırken Sehun onun ağızından çıkanı can kulağı ile dinliyordu. Odadan ağlayarak çıkan Luhan'ı farketmeden.
Sehun Luhan va Baekhyun aynı evde kalıyorlardı. Daha doğrusu Taeyeon öldükten sonra Sehun buraya zorla getirmişti. Luhan ilk başta sesini çıkarmasada sessiz kalması zorlaşıyordu. Sehun çoğu gece Baek'i içmeye götürüyor onunla uyuyordu. Boş olduğu günderde de "yorgunum" deyip uyuyordu. Luhan çoğu zaman ağlıyordu ama belli etmiyordu. Baekhyun iyileşene kadar en azından. Evden "beni nasıl olsa yok sayıyolar farketmezler" düşüncesi ile evden çıktı. Yağmurun altında hıçkıra hıçkıra ağladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
No tears left to cry / Chanbaek
FanfictionBaekhyun nişanlısı Taeyeon'un ölümünden sonra depresyona girmişti. Bir gün yolda giderken Chan Taeyon'un en sevdiği şarkıyı elindeki gitarla çalıyordu. Baek dinledi...
