If Love Had A Name, It Would Be Yours.

~~~~~~9~~~~~~

Pov: Fay.

Ik kom hard neer op de grond en ik kijk met angst in mijn ogen naar de oude man. Hij grijnst. "Zozo, meisje.. heb je niet geluisterd?" Ik geef geen antwoord. Zijn grijsn verdwijnt en maakt plaats voor een woedende blik. "Ik vroeg je wat!!! " Ik voel een brandende pijn als zijn riem weer in aanraking komt met mijn rug. Tranen rollen over mijn wangen. " Stohohop, alsjebliehiehieft. " Huil ik met grote uithalen. Ik wordt licht in mijn hoofd en ik hoor nog net wat de jongen die me naar de zolder heeft gebracht, zegt.  " zo is het genoeg, Antoni. " " Ze hoeft niet dood te gaan ofzo... " Hij kijkt me met een grijns aan. " Dat zou zonde zijn." De oude man kijkt teleurgesteld. " Maar Ethan,-" verder komt hij niet omdat ik de kamer al uitgetilt word. Ethan. Zo heet hij dus. Hij is prachtig. Eigenlijk zou ik dat niet mogen zeggen over mijn ontvoerder, maar ik kan het niet onderdrukken.

Zie foto. ^
                
Hij heeft sproeten en grasgroene ogen waar je wel in kan verdrinken.  
Zijn haar is bruin en hij heeft zo'n blik in zijn ogen...
Dan kom ik weer in de realiteit. Hij legt me op bed en buigt zich over me heen. " Zo. Nu weet je wat je straf is. " Hij aait mijn rug waar nog steeds de afdrukken van de riem op zitten. Hij komt dichterbij. " Wat denk je nu van mij, bloempje?" " Eh, ik we,-" verder kom ik niet als zijn lippen de mijne raken. Ik word ik het bed geduwd en hij pakt mijn armen. " Pak me vast, bloempje." Ik gehoorzaam, niet om zijn geweldige uiterlijk, maar omdat mijn rug al genoeg beschadigd is. Hij stopt en knikt tevreden. " Je weet nu wat de gevolgen zijn. Misschien kan ik je wel voorstellen aan mijn vrienden. " Hij kijkt bedenkelijk en het enige ge wat ik kan doen is hem woedend aankijken. " Niet zo fronsen, bloempje. Daar krijg je rimpels van. En ik heb je meegenomen om naar je te kijken en aan te raken. Niet om jou rimpels te bestuderen." Hij lacht om zijn eigen grap en ik breng mijn vinger bezorgd naar mijn wenkbrauwen.