roommates with my bully || jongensinternaat

~5

Pov Dylan

Als ik in het ziekenhuis aankom stuur ik James direct een bericht.

( D - Dylan  J - James )

D - Er is iets gebeurd met Brooke.

J - Wat?

D - Je weet toch dat ik haar de vorige keer nog heb kunnen redden toen er een auto op haar inreed.
Deze keer riepen oude vrienden van me mijn naam en ik draaide me om naar hun en niet veel later hoorde ik een knal en ik zag nog een deel waarbij dat de auto haar aanreed.

J - Ow shit, wij komen eraan!

Ik steek mijn telefoon weg en ik zie dat de verplegers Brooke naar de kamer brengen.
"Wat is er aan de hand?" Vraag ik.
"Ze ligt in coma", zegt de vrouw.
Even lijkt mijn wereld stil te staan en dan zie ik dat mijn vrienden eraan komen gelopen en ik geef ze een knuffel.
Ze schrikken want normaal ben ik de badboy en huil ik nooit, maar nu kan ik mij echt niet meer inhouden.
"Ik ga deze week bij haar blijven slapen, we hebben nu toch 3 weken geen les", zeg ik. Ze knikken en vertrekken terug ik ga naast Brooke zitten, ik neem haar hand en begin te huilen.

Pov Brookelynn

Ik hoor allerlei stemmen maar ik kan mijn ogen niet openen en niet bewegen.
"Wat is er aan de hand?" Hoor ik iemand vragen. Wacht dat is Dylan.
"Ze ligt in coma", hoor ik een vrouw zeggen. WAT??!! IK LIG IN COMA!!
ik hoor iemand huilen.
"Ik ga deze week bij haar blijven slapen, we hebben nu toch 3 weken geen les", zegt Dylan met een snikkende stem.
Wow wacht Dylan was aan het huilen!!
Dé Dylan huilt om mij?!
Ik voel iemand mijn hand vastnemen en erin huilen.

<< 2 maanden later >>

Ik kan eindelijk mijn ogen openen.
Ik zie dat Dylan voor de zoveelste keer huilend in slaap is gevallen.
Ik druk op de rode knop naast mijn bed en ik zie een verpleegster de kamer binnenlopen.
Ik zit al recht op mijn bed hand in hand met Dylan.
"Je bent wakker!" Schreeuwt de verpleegster.
Daardoor word Dylan wakker en als hij ziet dat ik uit mijn coma ben zie ik tranen van geluk in zijn ogen komen en hij trekt mij in een liefdevolle knuffel en geeft me een kus of mijn hoofd.
Ondertussen kijkt de verpleegster of alles in orde is.

Pov Dylan

Ik word wakker van een stem: "Je bent wakker!"
Ik schrik en open mijn ogen.
Ik zie Brooke eindelijk met open ogen.
Ik moet mijn tranen echt inhouden.
Ik trek haar in een knuffel en geef haar een kus op haar hoofd.
"Hoe voel jij je?" Vraag ik.
"Gewoon...normaal denk ik", zegt ze twijfelend.
"Ben je zeker? Je kan me echt alles vertellen hé", zeg ik bezorgd.
"Wat maakt jou het nou uit hoe ik me voel?" "Je pest me al jarenlang, je doet me pijn, maakt me kapot en nu vraag je plots hoe ik me voel. Omdat ik een auto ongeluk heb gehad ga je ineens lief doen.
Ik dacht het effe niet. Vertrek nu!" Schreeuw ze.
Ik voel tranen opkomen, maar ik knipper ze weg.
Ik loop zo snel mogelijk naar een verpleegster toe.
"Kan het zijn dat ze door de klap geheugen verlies heeft?" Vraag ik.
"Het kan zijn dat ze zich een aantal dingen niet herinnerd"
Ik voel mij zo dom en ik word boos om de gedachte dat ze bang voor me is.
Ik slaag met al mijn kracht tegen de muir en mijn knokels beginnen te bloeden.
Als ik mijn ogen open zie ik ook een gat in de muur en uit schrik loop ik weg.

Pov Brookelynn

Eigenlijk kan ik mij alles nog herinneren, maar ik wil hem gewoon nog is duidelijk maken hoeveen pijn ik had....