Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin.
Seviliyorsunuz😚
☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Bu sabah çok erken kalkmıştı Berfin. Yarım saate yakın tekrar uyumaya çalışsa da başaramıyordu. Dün geceden beri içinde bir sıkıntı vardı ve ne yapsa gideremiyordu o sıkıntıyı.
Yatağından kalkıp elini yüzünü yıkadı. Üzerini giyinip mutfağa girdi. Su ısıtıcına su koydu. Kendi de salona geçip ağrıyan başını ovmaya başladı. Derin bir nefes bırakıp arkasına yaslandı. Ne yaparsa yapsın içinde ki sıkıntı giderek büyüyordu. Ve bu onun daha huzursuz olmasını sağlıyordu.
Suyun ısındığını anladığında kalkıp tam mutfağa giderken telefonunun zil sesini duydu. Odada ki telefonunu almak için üst kata çıktı.
Odasına girdiğinde içinde ki sıkıntı daha da arttı. Telefonunu eline alarak kimin aradığına baktığın da abisi Baran olduğunu gördü.
Telefonu açtı.
"Alo abi?" Dedi sorar biçim de.
Karşıdan sesler geliyordu. Birinin "bana onları bulup getireceksiniz" dediğini duydu.
Bu ses... babasına aitti. Bu sırada abisi "Berfin... Buraya gelmen lazım" dedi. Berfin iyice telâşlanmıstı. "Abi neler oluyor. Niye gelmem lazım?' Diye sordu.
Baran "Berfin... Alel gitmiş." Dedi. Berfin neye uğradığını şaşırmış bir biçimde hiç bir tepki veremiyordu. Zar zor yatağının üzerine oturup "
Nereye git... gitti?" Diye sordu. Abisi "hazarların oğlu Halil'le kaçmış" diye bağırdı artık sinirine hakim olamayan Baran.
Berfin'in elinden telefonu düşerken zar zor tutup "ilk uçakla ordayım" dedi ve kapattı telefonu.
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
Berfin uçaktan inmişti ve onu havaalanında bekleyen arabaya bindi. Kafası o kadar karışıktı ki. Ne yapacağını bilemiyordu.
O Berfin Karan'dı. Mardin şehrinde ki en büyük aşiretlerden olan Boran Karan'ın kızıydı. Her soruna çözüm bulan, herkesin derdine derman olandı o.
Kardeşi Alel bunu ailesine nasıl yapmıştı? Hiç mi düşünmemişti? Ailem ne olacak diye? Eğer bulunurlarsa töre onları affetmezdi. Ya kan dökülürdü ya da berdel olurdu. Buydu bu şehirin kuralı.
Araba durduğunda 6 yıldır adımını atmadığı konağa baktı. Buradan bakılınca her şey bıraktığı gibiydi. Ama içerinin nasıl olduğunu tahmin dahi
Edemiyordu.
Derin bir nefes alıp araçtan indi. Konağın kapısına geldiğin de kapıda ki koruma kapıyı açtı. Içeriden o kadar ses geliyordu ki. Buradan bile anlamıştı ortalığın karışık olduğunu. Bir an aklından 'keşke gelmeseydim' Diye düşündü. Daha sonra böyle düşündüğü için kendine kızdı. Onlar ailesiydi onun. Tabi ki zor günlerin de yanlarında olacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
mardin gelini (ARA VERİLDİ)
Sonstiges"rahat bırakın artık beni. Bıktım anlıyor musun? bıktım" diye bağırdım karşım da ki ağa bozuntusuna. "herşeyin bedelini ben ödemekten bıktım. Herkesin yanlışını ben düzeltmekten bıktım. Ailemden bıktım, arkadaşlarımdan bıktım. Ve en çok kimden bıkt...
