CROWN.

• 11

martel

noong una, akala ko talaga walang pakealam sa mundo si kuusela. sa ilang taon naming magkapitbahay, pansin kong hindi siya madalas lumalabas ng bahay at wala rin siyang mga kaibigang dumadalaw sa kanila - which i expected dahil gano'n naman ang ginagawa ng henerasyon natin, diba? ang alam ko, ang uncle at yaya niya lang ang madalas niyang kasama.

indeed, inaanak ako ng nanay niya which technically means kinakapatid ko siya. sa halip na maging malapit kami dahil nga kinakapatid ko siya, hindi kami kailanman nagkaroon ng maayos na interaction mula no'ng mga bata kami. mabibilang ko lang rin gamit ang isang kamay ang mga pagkakataong nakapunta ako sa kanila at sa bawat pagpunta na 'yon, kung di man nakaupo nang tahimik sa isang tabi ay nakakulong ito sa kwarto niya.

truly, armi kuusela hwang is a mystery.

ngayon ko nga lang din nalaman na may kambal si kuusela at may isa pa pala akong kinakapatid. ilang taon din kasi akong wala sa bansa noong mga bata pa kami dahil naglagi kami sa california. nang makabalik kami sa bansa, marahil ay sinama na ni tita ang kakambal ni kuusela abroad.

nito lang nakaraan napapansin kong madalas nang maglagi si kuusela sa balcony nila. noon kasi, madalas kong naririnig na pinapagalitan ni tita ang anak niya dahil sa pagtambay nito sa railings ng balcony - tatlong beses ko 'yong nasaksihan dahil timing na naglalakad ako pauwi at nasa bansa si tita.

kapag nakaupo na siya sa railings, mapapansin mo ang layo nang tingin niya. 'yung tipong alam mong may malalalim siyang iniisip. hinahayaan niya lang na tangayin ng ihip ng hangin ang kanyang buhok. hindi man ako magaling mangobserba ng tao, alam kong may lungkot sa likod ng walang kabuhay-buhay niyang mukha. ganunpaman, hindi ko pa siya nakikitang umiyak ni minsan.

i wasn't exactly far from different. kagaya niya, may lungkot din akong itinatago.

kaya no'ng oras na tumingin siya sa'kin mula sa balcony at a worst time at no'ng humingi ng pabor si tita na samahan siya hangga't hindi pa nakakabalik ang mga tagabantay niya, hindi ko sinayang ang panahon to get to know her and i did, though not deeply. i also happened to know she practically labeled me as a flirt dahil ang panlalandi ko ang madalas niyang makita mula sa balcony nila and i have already explained the reason behind that.

what came unexpected was the time when she saw me on the vacant lot on my melancholic state. it was a fortune for me na nakausap ko ang isang taong hindi ko inakalang may dala-dala ring problema gaya ng akin. she was so different. the way she talked sense into me made me realize that maybe i need to do a raincheck on myself first.

lalo akong namangha sa insidente kanina. akala ko talaga wala siyang planong tulungan ako. after all, she looked too relaxed na para bang walang nangyayari sa harap niya. but, when water came to my aid - i knew it was her doing. baka nga namatay na ako ngayon kung di dahil sa kanya.

i guess prejudice came too soon, the devil indeed has a heart - a caring one, at that.

kaya mula ngayon, i will earn her trust. not with the intention to break it, but to fortify it. i will overcome her walls and show her that it won't hurt to gain a new friend - that you can't always count on being alone. most of all, i will become her salvation, the way she happened to me.

armi kuusela, i don't know why i'm pursuing this far for you.

-

martel🔒 @chrstnchoi • 0s
you are probably the toughest challenge i will overcome, armi kuusela.
💬     🔁     🖤

-

Delete tweet?
Yes     No

| |

yup it's martel's first ever p.o.v.! dapat nasa tenth chapter into kagaya nung kay blue but well at least nandito na huehue