endgame // stony texting

12 | recording one

yıllar sonra sonunda yb yazabildim beni tebrik edin arklarım 🌝

bu arada endgame'in çıkmasına sadece 11 gün kaldı, inanabiliyor musunuz? YALNIZCA 11 GÜN.

aslında bu kurguyu endgame vizyona girmeden önce bitirmek istiyordum, ama zaman nasıl geçti anlamadım. 11 günde bitiremem herhalde, yani hemencecik bitsin diye aceleyle yazıp kurguyu boka sarmak da istemiyorum, o yüzden sakin sakin yazmak en iyisi.

her neyse iyi okumalaaar ❣️

-

Omzunda hissettiği el ile gözlerini diktiği kasktan bakışlarını çekti ve kimin ona dokunduğuna bakmak için kafasını kaldırdı. Sıcak bir gülümseme ile karşısına oturan kızıl kadını görmesiyle, tekrardan başını eğdi ve bakışlarını kucağındaki kaska dikti.

"Steve... Tam iki gündür aralıksız Tony'nin zırhının kaskıyla bakışıp duruyorsun..."

"Eee... Ne olmuş yani..?"

"Ölü gibisin Steve... Sanki Tony ile beraber sen de ölmüş gibisin... Sanki iki en güçlü yenilmezimizi de aynı anda kaybetmiş gibiyiz... Günlerdir hayalet gibi dolaşıyorsun ortalıkta."

Yutkundu kızıl saçlı üzgün kadın ve fısıltı gibi çıkan sesiyle devam etti.

"Hepimiz olanları unutmaya, kendimize gelmeye çalışıyoruz, ama sen ise kendine gelmek için hiç mücadele etmiyorsun. Unuttun mu, daha bizim kurtarmamız gereken bir dünya var..."

Kızıl kadın fısıldarcasına konuştuğu cümlesini bitirdi ve boğazını temizledi.
O da son olaylardan sonra çok sarsılmış gibiydi.

"Evet Nat doğru söyledin, gerçekten o gün Tony ile beraber ben de öldüm. Şu an yaşıyor olmak hiçbir anlam ifade etmiyor bana. Sen anlayamazsın... Benim aşık olduğum adam kollarımda öldü Natasha, kusura bakma ama şu an siktiğimin dünyası umrumda bile değil."

"Tony şu an burada olsaydı ve bu sözünü duysaydı, eminim bu söylediklerin yüzünden ikinci bir iç savaş çıkardı."

Dedi Natasha yorgun bir şekilde kıkırdayarak, ama Steve'in yüzünde minicik bir gülümseme bile oluşmaması üzerine o da tekrar ciddileşti. Karşısındaki sarışın adamın, çok derin yaraları vardı. Tekrardan ciddileşen kızıl kadın, yine konuştu fısıldarcasına.

"Bak, yalnızca... Lütfen kendine gel artık Steve, lütfen. Seni de kaybedemeyiz."

Sıkıntıyla nefes verdi Steve ve bakışlarını kasktan kaldırmadan konuştu.

"Kendime mi geleyim? Pekala, sana bir soru... hayatında en değer verdiğin insan kim Natasha? Ama hani her şeyden çok sevdiğin, kendinden bile çok..."

Gözlerini kaçırdı kızıl kadın.

"Benim hayatımda öyle biri yok."

"Pekala, diyelim ki var... Diyelim ki ruh eşi olarak gördüğün biri var, diyelim ki her bir nefesi için bile ölebileceğin biri var..."