hani
sende çok mutlu değilsin boğuluyorsun her girdiğinde o odalara
nefes almana yetecek kadar takatin seni öldürecek kadar suçlu aslında.
Üç gün önce
Hiç geçmediğin yolda
Hiç görmediğin ağacın gölgesinde düşlerken geldi bunu yazmak aklıma
Güneş buralara pek uğramıyor
Anksiyeteme depresyon kattığım yetmezmiş gibi
Bir de d vitamini alamıyorum şu aralar
Üçgen bir güneş ışığında
Aylardır gormedigime kavusmak yerine
Golge de soluklaniyorum
Hicde iyi bakilmayan bir nehirin etrafinda ki yabani otlara nazir iki banktan birinde
Yollar var
Gidilen yeri göstereninden hem de
Uzunu kısası
Sağa gideni sola kacaniyla
Hic gormedigin yollarda
Hic gormedigin bir agacin golgesinde
Sahi
Sen hic agac gordun mu omrunde
Dikkatli bakip onunla konustun mu?
Saçma
Maskelerinden yuzunu gormeyen birine
Söylenen bu cümle çok sacma
Yürüdüğümüz yol çatallı
Kaç dönüş önce degiştirdik
Bilmiyorsun
Sen hiçbir bok bilmiyorsun
Savuruyorsun oradan oraya gülmelerini
Kirpiklerin başkalarından ilhamlı
Hep bir burundan yukarıda duruyorlar
Alnın bile gülüyor
Saç diplerinde yalnız bir kaç kırık intihar
Bulduğun ilk jöleyle kapatıyorsun onu da
Insanlardan olmaya çalışıyorsun
Onlar gibi
Onlar kadar cesursun
Kim edisonun elindeki ilk ahizeyken
Akıllı telefon olmak ister ki?
Sen istiyorsun
Begenmiyorsun kendini
Inanmiyorsun
Başkaları da var seni ben gibi gören
Benden gören
Canımı üç milyar kez yıksa da
Buna şükür
Körlüğe engel diyenlere cevapsız
tek serzeniş vermiyor da yürekten
Bambaska leylalara
Kerem olmak istiyorsun
Kerem aslıya ben sana
Bilmiyorsun.
Yürüdügüm yolda benimle kalmıyor
Kendi yoluna da devam etmiyorsun
Bana kalmamana küs değilim
Zira kendine bile yetmiyorsun
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOL
PoesíaBir adım uzaktayız kendimizden, adım attıkça geriliyoruz, yol çok uzun, ne hissediyorsam içerde.
