A Wish -GESTOPT-

Wish Thirteen

POV Emily

Ik zet op mijn iPhone muziek aan en leg hem dan op mijn bureau. Jammer dat er alleen geen One Direction's liedjes meer zijn. Ik probeer een plan te bedenken om Zayn's, Liam's, Louis', en Niall's wensen uit te laten komen. Maar met wie ik moet ik dan beginnen? Nog 4 wensen die IK uit moet laten komen. Emily Jensen. Een dood normaal meisje die op haar 16e verjaardag een vreemde engel kreeg, en een wens die uitkwam. Best eng eigenlijk, ik bedoel dit maak je normaal niet mee.

Ik verveel me dood omdat George naar mijn ouders moest reizen om wat belangrijks af te geven en Celeste een dagje weg was. Het is ongeveer 6 uur en Celeste zou zo wel in mijn kamer landen. Ik zucht en kijk uit het raam. Dit waren een van de dagen dat de lucht grijs en donker was, dat het zo stil was dat je de klok kon horen tikken en als je uit het raam keek niemand buiten was. Ik word wakker van mijn gedachtens door de deurbel.

Ik loop naar beneden en doe de deur open. "Kira?" Het populairste meisje van de school stond voor mijn deur. Het meisje waar ik al jaren lang mee strijd. Ze maakte er echt van alles een strijd van. Het meisje die op de één of ander manier mij nooit heeft gemogen. En daarna was ze ook nog eens jaloers omdat ik Niall wel kende.

"Wat doe je hier?" Ze zucht al meteen heel geërgerd en rolt met haar ogen. "Alsof ik hier wil zijn. Ik moest vragen van mijn ouders wanneer jouw ouders weer langskomen naar mijn huis om wat bij te kletsen." "Ik zou het ze vragen, verder nog iets?" "Eh n-" "Oke, mooizo." Ik duw haar bijna naar buiten zodat ik de voordeur kan sluiten.

"Emily! Ik ben er weer!" Hoor ik Celeste boven roepen. Nee, kom op, bid/denk ik dan. "Wie was dat?" "Mijn tante," zeg ik snel. "Maar ik hoorde haar roepen dat ze weer terug is. Hoe kan dat dan want ik sta hier bij de voordeur." "Z-e eh.. is gekomen via de achterdeur." "Maar-" "Luister, het was heel leuk dat je was gekomen maar nu moet je toch echt weer gaan." Ik duw haar naar buiten en zwaai dan nog even, en doe de deur dicht. Ik hoor haar nog wat roepen maar ik heb het niet meer verstaan.

Dan ren ik snel de trap op en doe de deur van mijn slaapkamer open. Ik zie Celeste op mijn bed liggen en als ze mij ziet zit ze meteen in een zit positie. "Hoi, je raad nooi-" "Celeste, Kira was net aan de deur en we waren bijna betrapt." "Kira?" Ik zucht en begin het hele verhaal uit te leggen.

"Geen zorgen Em, ik ben heel voorzichtig. Ze zou heus niks vreemds merken." "Dat hoop ik maar." "Kom we pakken een filmpje, en jij mag de film kiezen die we gaan kijken," zegt Celeste. Ik glimlach meteen weer. Ik zou een zielige film kiezen, want Celeste haat zielige films omdat ze dan altijd heel snel moet huilen. "Wat denk jij? If I Stay of The Fault In Our Stars?"

POV Celeste

Als we eindelijk de films uit hebben gekeken, zijn onze zakdoekjes op. Omdat we niet konden kiezen hebben we ze allebei gekeken, en woh dat moet ik dus nooit meer doen. Als we net willen opstaan horen we de voordeur sluiten. "Celeste verstop je, George is thuis," zegt Emily angstig. Ik kijk snel heen en weer en verstop me dan achtder de bank.

"Hee Emily, nog steeds op? Weet je al niet hoe laat het is." "Rustig maar, ik heb heus geen school." Zo te horen denk ik dat George aan het glimlachen is. "Oke, ik ga nog wat te drinken pakken wil je ook?" Als hij naar de keuken wil lopen staat hij nog maar paar centimeter van mij af. Ik knijp mijn ogen dicht maar doe ze weer open als ik merk dat George me nog niet heeft ontdekt. "Wacht," roept Emily. Ik gluur naar hun en zo te zien pakt Emily George's z'n arm en knuffelt hem.

"Ik heb je zo gemist," zegt Emily. "Ach meisje toch, ik ben maar een dag weggeweest." "Maar ik hou zoveel van je." Emily draait George zo om dat hij met de rug naar mij toe staat. Emily gebaard dat ik de trap op moet en ik probeer zo snel en stil naar boven te rennen. "Oke genoeg geknuffeld, ik ben toch een beetje moe," zegt Emily. "Volgens mij zit je nog in je puberteit, je verandert wel heel snel van stemming."  Ik hoor Emily lachen en dan ook naar boven komen.

Als ze haar kamer inkomt ploft ze op haar bed. "2x liegen in een dag? Ik haat het om te liegen, en al helemaal tegen mensen van wie ik hou." "Ik snap je, maar het moet. Je hebt geen keuze." "Ja dat snap ik ook wel, maar de vraag is hoe lang ik het nog kan volhouden?"

-----

Helloooo, late update zoals altijd en 100000000x sorry. Ik probeer echt sneller te updaten maar dan denk ik van; waar zou het over moeten gaan? Maar nu heb ik meer inspiratie en zou ik proberen om sneller te updaten. (zeg ik altijd maar op een dag zal het moeten uitkomen toch)?

in ieder geval dankjewel dat je mn boek nog leest. love you all en vergeet niet om te stemmen, delen, commenten en me misschien te willen volgen.

love u and thank u!