Er is een dorp genaamd woodsville waar iedereen alles ziet ,waar iedereen alles weet maar niemand iets zegt. Het geweld is er zo actief dat je regelmatig twee keer zal moeten omkijken om gevaar voor je leven te realiseren, om het überhaupt te voorkomen heb je een wapen nodig, maar weet het beschermt je voor een bepaalde duur want voor je het weet jaagt een kogel je het hoofd in. Woodsville is een stil en klein dorpje met maar een klein aantal inwoners ieder kent ieder zijn naam en reputatie en hier in woodsville is dat je identiteit.
Fatu✨
Het zal maar weer eens zijn dat ze weer iemand hebben vermoord . Het bloed vloeit zijn weg door de gladde tegels van de keuken vloer, spetters sieren de kasten en het bloed bedekt het altijd zilveren en gladde gootsteen. En dan de levenloze ogen die precies op mij richtten zodra ik naar de tafel kijk . De ogen zijn vol schrik en pijn waarvan ik uit kan concluderen dat zij vreeslijk is gemarteld . De harde stemmen brengen mij tot realiteit " haar lichaam is te groot voor de auto". Mijn wenkbrauwen fronsen automatisch na deze zin , als het lichaam te groot was hoe hebben ze het dan hier naartoe gesleurd. "Daarvoor hebben we een machete "Kaiden glimlacht en wrijft langzaam zijn bebloede handen langs elkaar, ik walg van hem. " ma n*gga " zei hij vervolgens en gaf mijn vader een broederlijke knuffel. "Hoi papa" zei ik en liep de resterende traptreden af .nadat Kaiden en vader mijn stem horen roepen ze tegelijk " NIET KOMEN!" toch loop ik door de keuken. " princes wat heb ik gezegd" zei hij eentonig .hij probeert mij te beschermen voor iets waarvan hij zelf weet dat het niet zal lukken ." O ik heb je gehoord, alleen niet geluisterd'' zei ik nonchalant
Kaiden ,wat moet ik met deze jongen. Zijn verleden waar enkel 2 van weten heeft hem zo gemaakt wantrouwig , psychisch , afwijkend en onverschrokkend precies wat nodig is voor zijn werk. '' Ze kan het wel aan'' , dat kan ik weldegelijk en hij kan het weten want ik weet al zijn geheimen , ik ken al zijn demonen , zijn zondes , ik ken hem. ik ken Kaiden zoals niemand doet. '' Ga de keuken uit'' de irritatie verhoogd. '' Hoe wil jij mij beschremen voor iets dat mij omringt. Mensen gaan dood of het nou moord of uitputting is, jij ontmoet de dood niet de dood ontmoet jou.'' '' GA NAAR BOVEN !!'' '' Je beschermt mij niet voor de buitenwereld maar voor je angst , namelijk jezelf en je durft het niet toe te geven zoals altijd. Jouw angst is niet de mijne ik heb je duivel al gezien , maar weet wanneer de dood jou ontmoet en jij 6 meter onder de grond zit en de tranen over mijn wangen vloeien jij mij niet meer kunt beschermen voor wat de buitenwereld voor mij in petto heeft''. Ik loop de trap op naar boven en begin in mijn kamer aan mijn huiswerk .Het ijzer geurige bloed afkomstig van de keuken gemengd met de sterke bleekgeur stelen mijn concentratie en geven mij een kostneiging . ik pak mijn oordoppen,activeer ze en zet muziek op volume 100 .de begrijpende woorden die mij worden toegeschreeuwd laten mij de situatie goed in mij nemen . Mijn vader is een toneel, een leugen, een illusie hij lijkt op een mens met een ziel , maar hij is menselijk, Geen mens, niemand weet wie hij is ik vraag mij af of mijn moeder weet wie hij daadwerkelijk is of zij al zijn geheimen weet. Hoe langer Kaiden met mijn vader omgaat, voelt het alsof zijn personaliteit uit mijn grip glipt , alsof ik hem begin te verliezen door mijn vaders wil. Ik haal mijn oordoppen uit mijn oren omdat ze geen nut meer hebben.
Ik ga uitgebreid liggen op mijn rug met mijn hoofd naar het plafond . '' Je weet dat hij je alleen wilt beschermen'' Kaiden , ik voelde zijn aanwezigheid al komen.'' waarvoor?'' ik draai op mijn zij en kijk Kaiden die in de deuropening staat vragend aan. ''Kunnen we praten?'' Ontwijking ik weet genoeg . hij weet het ,en als hij ander zijn geheim heeft neemt hij het tot zijn graf met zich mee. '' Schoenen uit , handen wassen en ik zal erover na denken'' '' langzaam trekt hij zijn schoenen uit en loopt hij mijn kamer binnen '' ik zei handen wassen'' .Hij loopt met grote stappen mijn kant op en kijkt mij uitdagend aan '' ik waarschuw je '' hij loopt naar mijn bed en komt voor mij liggen. "Ik kan het je niet vertellen ." Ik knik " mag ik "ik ga zitten als toestemming van zijn aanvraag , tussen mijn benen komt hij op zijn buik te liggen en legt zijn hoofd op mijn borst. "Vertel".
