Het bloed glijdt door mijn handen " dat gezicht verschuilt een duivel in zich" . En weg liep hij . De shock had mij zijn woorden niet laten realiseren. Zal men mij nog herinneren met al dat bloed op mijn gezicht , al dat schuld. Voorzichtig loop ik weg van het bloederige tafereel en ren naar mijn appartement. Buitenadem open ik de deur en loop naar de douche . Ik leun over de wasbak en kijk mijzelf uitdagend aan. De flashback van het lichaam komt terug verschijnen in mijn gedachtes "wis"
"Wis" vormen mijn lippen elke keer als de gebeurtenissen zich herhalen "wis" "wis" . "AAAAAAGRH" als ik mijn ogen open zie ik een gebroken spiegel en een bebloede vuist, nog meer bloed. Ik stap onder de douche nadat ik mij kleren heb uitgetrokken en intensief mijn huid te schrobben om het bloed en inschuld van mijn huid te halen.het bloed glijdt met sierlijke passen het putje in. Als mijn hele lichaam brandt besef ik dat het bloed niet op mijn lichaam zit maar in mijn herinneringen ,het bloed vloeit over mijn gedachtes als cranberry saus over een chocoladetaart. Waar mij schuld diepe sneeën in heeft achtergelaten " dit alles voor geld, papier ?" Had hij gevraagd nee, nee niet om papier , om leven , om een bestaan. "HIJ IS DOOD DOOR 300 EURO!" Had hij mij toegeschreeuwd toen mijn handen voor mijn ogen waren inde gevolgen van mijn daden te ontzien" monster, duivel!!" Had hij mij toe geschreeuwd. Maar het enigst waar ik aan kon denken is madam , hoe zal zij reageren als ik kom met enkel de helft van het aangevraagd geld. Ik zal terug moeten , ze zal mij anders voor de rest van het leven achtervolgen dorstig naar bloed.
"Alstublieft" zei ik beleefd en boog zo ver mogelijk naar de voeten van madam, wat blijkbaar niet ver genoeg was toen ze mijn rug nog verder naar beneden duwde." Kinderen deze dagen hebben geen respect" zei ze en spuugde op mijn blote rug, mijn lichaam siddert door de landing van het vieze vloeibaar spul op mijn rug. "Sta op , of moet ik je terug sturen naar Nigeria ?" Die vraag had mij te pakken zoals altijd , had die vraag mij te pakken. Mijn hart bonst mij in de keel en mijn mond wordt kurkdroog met de angst om teruggestuurd te worden .ze zuigt de lucht tussen haar geklemde tanden wat een minachtend gebaar is. "Waar is de rest van het geld?" "Die heb ik niet madam"."waarom niet'' ''het werk is erg vermoeiend ik kan het niet meer aan ik " een harde klap ontmoet mijn wang de furieuze ogen van de vrouw staat gebrand op mijn netvlies . En dan knipt ze met haar vingers, die knip waar ik zo voor vrees , waarvan mijn laatste dagen afhankelijk van kunnen zijn. 2 twee zwaar getrainde mannen komen en pakken mijn tegenstrijdige lichaam met gemak op. zodra de volgende boog voor madam hield mijn moed op , stopte ik met tegenstribbelen en boog mijn hoofd naar de grond. waaraan had ik dit verdiend, was het een zonde die ik was begaan waarvoor ik nu aan het betalen ben? Ik kon mijn vinger er niet op leggen, ik ben op tijd met mijn gebeden en doe alles wat mij is voorgeschreven om te doen als een vrouwelijke moslim. Nee het is mijn verplichte werk waar mijn leven vanaf hangt, nee het is de moord die ik zojuist heb gepleegd op een ookal schuldige man.
De pijn in mijn onderlichaam laat mijn gedachte niet toestaan om deze hele dag te vergeten te wissen .Ik onderdruk de aankomende gaap, ik ben moe,moe van alles fysiek en mentaal,, het afnemen van mijn leven zal een zonde zijn maar de vrees voor wat ik na de dood zal treffen en de vrees voor God heeft mij tot nu laten ademen , laten lijden, laten moorden. elke keer dat ik mijn handen aankijk blijkt het te bloeden met stukken organen die tussen mijn vingers zaten niet te verdwijnen. Ik was blind, woedend zo woedend dat de duivel mijn kon dwingen tot moord. Ik had niet durven komen opdagen voor mijn gebed, ik voelde mij onrein, bang. Ik moet ooit bidden ooit. Ik had ooit willen vertellen aan de Duitse politie dat er sprake is van vrouwenhandel , maar blijkt dat ze mensen heeft in de politie. Ooit was het meisje betrapt, en toenwerd ze letterlijk bewaard in de vriezer voor een week . We dacht dat ze geluk had omdat ze zoveel te eten kreeg terwijl wij nauwelijks tot maar net 3 maaltijden hadden. En toen de trouwerij van de 5 vrouwen in rood, ik had al dat gevoel dat iets niet klopte .blijkt dat na de bekentenis voor de bruidsstaart nadat de kinderen de zaal werden uitgehaald werd het meisje geëxecuteerd op gruwelijke wijzen . Mensen in de eerste rij hadden niet per toeval witte kleren aan. Toen haar vinger werd afgehakt moest met haar hand richting het publiek toe wijzen, vol vreugde keken de mensen toe hoe het bloed uit haar vinger per hartkloppingen met grote maten eruit kwam. de restanten van haar lichaam werd niet verbrand , maar gaar gekookt. De taart die achter de executie plaats vond had bloedspetters en stukken onbekende rauwe organen , maar toch werd de taart gulzig gegeten door ooggetuigen exclusief ik. En dan om het vreeslijk tafereel te verbergen gooiden ze rode champagne de lucht in en besmeurde elkaar met jam. Nooit dat ik dit zal vergeten.
"Barb?" "Mmmmh "mompel ik . " Ik heb honger kom je mee?" Enkel die vraag liet mijn hart zinken tot mijn tenen, het tafereel dat zich afspeelde had mij ontmoedigd. Maar ik kon dit 11 jarige meisje niet laten verhongeren , ze was al mager. " als je 1 geluid maakt dan draai ik je oren ondersteboven capish? " Ik voel haar hoofd hevig knikken tegen mijn huid. Ik sta voorzichtig op en probeer de anderen niet te wekken ik ontwijk de krakende planken die zich recht voor het bed vinden. Madam is een lichte slaper en zal alles kunnen horen. Als ik sta reik ik naar de hand van imane , zij volgt mijn foutloze beweging naar de keuken . Hier zijn we dan in de pik donkere keuken. met geluk dat ze de grote roestige sloten niet op de handvatten van de koelkast heeft gezet de ogen van imane glinsteren zodra de koelkast haar vizier vult, honger. Ik open voorzichtig de koelkastdeuren en sluit het meteen zodra de inhoud op mij indringt, en dan opeens gaat het licht aan.
