Fourth Spy
My Step sister is safe now and needs to rest while Brylle is in Comma. They didn't know yet that Papa and Elizabeth are dead. We don't tell them because they need to rest and gain some energy.
Sa unit ako ni Auntie tumutuloy at paminsan minsang dinadalaw ang mga kapatid sa Hospital. Samantalang pina-cremate ka agad ang bangkay ni Papa at ni Elizabeth yun ang gusto ko. Hindi ko na sila kailangan pang pagnilayan.
"Carsen, I will transfer you to your new school. You're not safe anymore on your new school and on your house." mahaba niyang litanya. Hindi ako sumagot ni tumango ay hindi ko ginawa.
Pinagpatuloy ko na lamang ang aking pagkain at hindi siya tinapunan ng tingin.
"I know you are still mourning about your father's death. You will be okay soon."
Sa pagkakataong iyon ay napatingin na ako sa kaniya. Who are they to tell me that I will be okay soon? Damn, they don't how I feel right now. They don't know how much sorrow I am facing. They don't know and they don't understand what I feel.
Kahit na minsan lamang kami magkita ni Papa ay mahal na mahal ko siya. Siya na lang ang tanging kumukonekta kay Mama.
Hindi ko pa rin lubusang maisip kung bakit ganoon na lamang ang ginawa ng lalaki.
"Ano pong totoong nangyari Auntie? You can't lie to me." I seriously looked at her with my deep green eyes.
At Isa pa tinawag siya ng lalaki sa ibang pangalan at para rin silang magkakilala. At ang pinagtataka ko pa ay magaling siyang lumaban at muntik ng matalo ang lalaking iyon.
"I will tell you the truth soon but for now rest you need to gain your energy and we will go to your new school tomorrow." She said. Hinamplis niya pa ang aking kulay brown at kulot ang dulo at hanggang pang-upo na buhok.
Pagkatapos kumain ay nag-pahinga na nga ako at nakatulog. I am willing to wait to know the truth.
The sunlight caming from the window wake me up. Agad akong napabangon at naghanda na. I showered and wear a shirt and denim skirt. I paired it with my boots and beret. I didn't put make up because I am not fond of it. My lips ate naturally baby pink so no need to put some tints or lipstick.
Lumabas na ako sa kwarto at naabutan si Auntie na naghahanda ng pagkain. Napatingin naman siya sa akin at napansin ang aking paglabas.
Inaya niya akong kumain at hindi ko ito tinggihan sapagkat gutom na rin ako. Pagkatapos kumain ay ginawa ang mga bagay na nararapat. Si Auntie na ang naghugas ng mga pinggan samantalang pinahanda niya na lamang ang kotse sa labas.
We went to our house to take some clothes because according to my Auntie there's a dorm inside the Academy and I will live there. I don't know the name of the Academy yet because I didn't ask her.
I took all my clothes and some important things for me. I also took the necklace that my mother gave to me according to my Father. It has a Key pendant and it's so cute, I wore it.
Lumabas na ako ng handa na ang mga gagamitin. Umalis na kami roon sa pagkat hindi ko kayang magtagal roon dahil naalala ko ang mga nangyari na ayaw ko na ulit balikan.
Pagkalabas namin ay nagulat ako sapagkat iba na ang aming sasakyan at may body guards at may driver na rin. Sumakay na lamang ako dun. Sumunod sa akin si Auntie. May kausap sa phone si tita kaya't nakinig na lamang ako sa kanilang usapan.
"Oo, papunta na kami riyan. Kasama na namin ang pinadala mo. Yes, salamat." Napahalakhak pa ito ng mahina at ibinaba na rin ang tawag.
"Who's that?"
"Let's just say my enemy but also our friend." she said and look at me with a smile.
Naging mahaba ang biyahe kaya't nakatulog ako. Nagising na lamang ako dahil sa baku-bakong daan na aming nadaanan. Nakaramdam ako ng pagkangawit ng aking leeg. Nilingon ko si Auntie at nagtanong kung nasaan kami.
"Auntie where are we?" I asked while yawning, I'm still sleepy.
"Carsen, you're awake na pala. We are on the Sitio Mausig you know this place right?" She asked me too. She's smiling at me and trying to make my mood better.
Sitio Mausig is far from the city it will take hours to travel here, maybe six or seven hours when it's not a rush hour. Maybe, I enjoy sleeping and did not see the time. This is my Mommy's home town and I am happy because I can feel her right now.
"Yes. So, Is this the way to my New school?" Tinanong ko ulit siya at simoleng pag-tango lamang ang kanyang ibinigay.
Kinuha ko na lamang ang aking Cellphone at doon ipinukaw ang aking atensyon habang nasa byahe. Hindi rin nag-tagal ay naka-idlip muli ako at nagising na lamang sa mahinang pagtapik sa aking pisngi.
Pagmulat ko ng aking mga mata ay nakita ko agad si Auntie na tinatapik ang aking pisngi. Agad akong napatingin sa palid at nakita ang mga matatayog na damo at mga naglalakihang puno. It was a forest.
Bumaba na ako ng kotse may kumuha naman ng aming mga bagahe kaya hindi na kami nahirapan pa sa pagbitbit ng mga iyon.
Naglakad kami at sumunod na lamang kila Auntie hanggang sa marating ang isang simpleng bahay. Ito na ba yung Academy na sinasabi ni Auntie? Malayo pa lamang ay matatanaw mo na ito. Sumakay pa kami sa naghihintay na kotse sa daan patungo sa Simpleng bahay na iyon.
"Auntie, we will stay here first before we go to the Academy or we will visit some friends?" I asked because I am so curious. Auntie didn't tell me the full details about my new school.
Tumingin lamang siya sa akin at parang sinasabing tignan ko ang labas. Pagkapasok na pagkapasok namin ay namangha agad ako sa aking nakita nag-iba ang tila Simpleng bahay lamang kanina at napalitan ng magarang Akademya.
"The one you see a while ago is just an illusion. It's not a magic it's just a technology, an advanced one. And you will see the true Image when you entered the Invisivle gate wherein the only Valid persons are the only one who will get in." mahabang niyang litanya. Agad akong napanganga sa mga nakikita.
It looks like a magic but not. This is how technology works. And it is so amazing how great people discover and study this Scientific thing. I am so excited to go, see and learn more about my new school.
