Mga Tula ng Pag-ibig

Dinig, Dama, Kita

Tayong dalawa ang mga kamay ng orasan

Nag-uunahan sa paghakbang

Nagkakasalisihan sa bawat yugto

Ng panahong pareho tayong ikinukulong

Ang mga hagod at haplos

Na matagal nang gustong ibuhos

Dahil kapos sa pagkakataong ipakita ang tunay na nadarama

Ngunit patuloy parin kitang nakakasama

Salamat na lamang sa aking mga mata

Na maiigi kang minamatyagan

Sa tuwing nagbabanggaan ang ating mga braso at siko

Sa martsang nilalahokan

Ng mga tulad nating gustong wakasan itong pag-uuri

Pag-uuring tumatanikala sa damdamin nating

Kailan ma’y pilit hinuhusgahan ng sistema

Tinuring ang pag-ibig na isang pagsusulit

Na paulit-ulit man nating sagutin

Tila ba bitin parin tayo sa kaalaman

Sa lahat ng ating awitin, sa lahat ng mga umaawit

Sa dinamirami ng mga boses na pumapasok sa aking tenga

Sa mga ingay, palakpak, sigaw at pagsabog

Nilimot kong lahat ng mga tunog

At pilit hinanap ang boses na nanggagaling sa’yo

Ngunit sabik padin ako

Sa panahong pribadong pagmamay-ari na nating dalawa

Na baka ikamatay ko sa pagkalunod

Sa magkahalong saya at lungkot

Sa pagkakataong  madinig ang musika ng iyong mga salita

Nagpapakalma sa damdamin kong

Babad sa sikat ng araw

Kalyado sa matagal na paglakad

Uhaw sa maghapong pagsigaw

Puyat sa magdamag na pagdilat

Sa mata, tenga,  balat ko man mo iniwan

Ang mga alaalang pinagsaluhan natin saanman

Balang araw, pagkatapos ng digmaan

Sa’yo ko hahanapin ang aking katahimikan