Waiting for you

the unexpected

It is summer time,but it is the coldest summer for Mariel dahil di pa rin sila nag-uusap ni Gary. Mas nasasaktan naman siya dahil hindi man lang nag-eefort ang binatang tawagan o kumustahin siya.

Dumaan ang mga araw ngunit walang Gary na nagpapakita o tumatawag man lang sa kanya,kaya ganun nalang ang labis na pagkalungkot niya,hanggang sa siya na ang sumuko. Tinawagan ang binata, ngunit huli na ang lahat, parang bula na naglaho at di niya mahanap.

MARIEL

"Bakit ganun, mawawala na lang siya na parang bula. Hindi man lang nag iwan ng mensahe o kaya magpaalam man lang" umiiyak

KATYA

"Bakit syota ka ba na kailangang ipaalam sa'yo lahat?"

MARIEL

"Kahit na noh, dapat lang na sabihin niya "

KATYA

"Ewan ko sa'yo! Sinabi ba niya sa'yo na mahal ka niya?hindi naman diba? Baka naman kasi talagang ayaw nang magpakita nung tao."

Lalong humagulgol si Mariel

KATYA

"Hindi mo ba naisip na baka sisterly love lang yung pinalakita niya sa'yo? girl,kaibigan kita at ayaw kong nakikita kang ganyan.kaya pwede ba tigilan mo na nga yang kagagahan mo at nakakairita na!"

Dumating ang kaibigang si Wendy

"Anong nangyari?"

MARIEL

"Wala na siya....."

WENDY

"Ha?!anong wala?sinong nawala?....oh my god!si Gary patay na?!"

KATYA

Sinabunutan ang kaibigan "gaga!walang namatay...eh paano ang imaginary boyfriend nitong si Mariel naglahong parang bula"

WENDY

"Tama na friend...baka naman may importante lang siyang pinuntahan"

KATYA

"Tingnan mo to...sige umasa pa kayo.huh!makaalis na nga,magsama kayong dalawa!" Naiinis niyang sinabi sa dalawa at saka lumabas "tabi!" Galit niyang sabi sa paparating na si Harold.

Lumipas ang ilang araw at wala pa rin,pero di siya sumuko..

~~~HANGGANG NGAYON by Angeline Quinto background music~~~~

Patuloy niyang hinanap ang binata sa lahat ng posible nitong puntahan,nagtanong tanong ngunit walang nakakaalam kung nasaan siya. Habang maraming tanong sa kanyang isipan,pinagmamasdan ang mga larawan nila ni Gary,nagbalik tanaw sa mga masasayang ala ala nilang dalawa. Araw araw na umiiyak, tulala at walang gana..

Hanggang sa isang araw, isinugod na siya sa ospital...

MARTHA

"Nurse, nasaan ang anak ko?"

NURSE

"Ano pong pangalan misis?'

MARTHA

"Mariel,Mariel Fernandez"

NURSE

"Room number 306 po."

MARTHA

"Ok thank you"

Nagmamadali itong pumunta sa kwarto,

SAMUEL

"Hon,relax..."

MARTHA

"How can I relax Samuel,tell me how?!"

Pagpasok sa loob nandoon ang mga kaibigan ng dalaga, si Mr. Soriano at ang doktor

MARTHA

"How is my daughter doc?"

DOCTOR

"She is fine....na over fatigue lang siya kaya siya nawalan ng malay..kailangan lang niyang magpahinga. I have to go my pasyente pa akong dadalawin"

SAMUEL

"Ok thank you doc"

MR. SORIANO

"Im Mr. Benjie Soriano, stage play director and actor ko si Mariel. Nice meeting you"

MARTHA

"What?!anong stage play?...girls, what is the meaning of this?"

KATYA

"Ahhhh..kasi po tita si Mariel nakuha pong artist ni direk sa stage play niya tapos hinahanap pa po niya si Gary, siguro po sa sobrang pagod kaya po siguro nagkaganyan si Mariel"

SAMUEL

"So all this time alam niyo to?"

WENDY

"Opo tito. Sorry po, di naman kasi namin alam na aabot ang lahat sa ganito"

       *****************************

Three days naconfine si Mariel, at nang lumabas ito....

MARTHA

"Mariel! I want you to stop this damn stage play. And besides wala kang mapapala diyan, why don't you focus on your studies dun may future ka!"

MARIEL

"But mom...."

MARTHA

"No buts Mariel...do as what i said or else...."

MARIEL

Breakdown

"Or else what mom....all my life,wala akong ibang ginawa kundi sundin ang gusto niyo, Mariel do this,Mariel don't do that...did you ever ask what i want?what makes me happy?....this is what i want,this is what makes me happy mom. Music is my life.so please for once....nagmamakaawa ako sa inyo"

MARTHA

"Enough!this conversation is over and i said no!"

Umiiyak na tumakbo paakyat ng hagdan ang dalaga.

SAMUEL

"Hon..."

MARTHA

"What?! I'm just doing what is best for my daughter!"

        *****************************

Buong gabing nagkulong sa kwarto ang dalaga

YAYA LUCING

"Eh sir,kagabi pa siya di kumakain eh.nag-aalala na ako"

SAMUEL

"Ako na magdadala niyan. "

Binuksan ang nakalock na pinto gamit ang extra key,natagpuang naka upo sa isang sulok si Mariel"

SAMUEL

"Mariel,kagabi ka pa di kumakain baka  magkasakit ka lalo niyan."

MARIEL

"Wala akong gana"

SAMUEL

"Anak sundin mo nalang ang sinasabi ng mommy mo, it's for your own good"

MARIEL

"Pero di ko maintindihan, bakit? I thought, she is proud of me,of my talent"

SAMUEL

"Ofcourse we did..we ae very proud of you Mariel.."

Dumukot sa bulsa ,isang picture ng bata mga nasa 12 taong gulang "she is April, our eldest daughter. Gaya mo mahilig din siya sa pagkanta pero nagkasakit siya at namatay. Sobra sobra ang lungkot ng mommy mo, she even don't want to live..kaya nung nalaman naming she is pregnant with you, she was enlighten"

MARIEL

"Bakit di niyo sinabi sa'kin noon?"(Crying)

SAMUEL

"Kasi ayaw na naming balikan ang masakit na nakaraan, kaya nung nalaman ng mommy mong naospital ka,she

can't help it...she got so scared. So please anak, understand why your mom is doing this"