My lady...Mine alone (ON GOING)

Chapter 8

Realyn's POV
Sobrang naawa ako kay Paulo dahil sa ginawa ko alam kong masakit yung ginawa ko at paniguradong hinahanap na niya ako kahit na malakas ang at maghahating gabi na...

Matutulog na sana ako nang may narinig akong nagring sa aking cp pero hindi ko pinansin kasi paniguradong si Paulo nanaman yun,kaya minabuti kong ilagay sa cabinet ang cp at natulog

~~~KINAUMAGAHAN~~~

Pagdating ko sa eskuwelahan wala akong nakitang Mary Grace o Shecainna man lang na bumati sa'kin like we used to at biglang lumakas ang tibok ng puso ko na para akong kinakabahan...

Pagkatapos ng klase wala pa din sila,

Wala din sila sa First subject
Wala din sila sa Canteen
Wala din si Paulo sa Socer Field
Wala din ang girls sa library o sa park.

Saan ko kaya sila hahanapin?sa isip isip ko

So pumunta nalang ako sa apartment nagbabakasakali na nandoon silang lahat at kung wala man hahanapin ko sila kahit saan...
--------------------------------------------------

Pagpasok ko sa apartment walang katao-tao pati yung mga ilaw nakapatay at yung lamesa hindi pa nalilinis kaya nilinisan ko. Kinuha ko ang mga plato na suspentya ko ay kagabi pa yun nila ginamit pagkatapos nun nilinis ko ang boung bahay at umupo para naghintay sa kanila.

5:30 pero wala parin sila. Tumawag ako kay Mikaela at sumagot naman soya

Hello,mik? nasan na na kayo bakit hindi kayo pumasok sa eskuwela kanina?

ehh bes ano kasi ehh...

Ano?!

Si Paulo kasi ehh

Bakit anong nangyari?

Naaksidente kasi siya ehh, kakahanap sato kagabi ehh ang lakas ng ulan kagabi.

Pagkarinig nun parang bumagsak ang aking puso.
Hindi ko akaliang hinahanap parin ako ni Paulo kagabi kasama sila mika pagkatapos ko syang takbuhan kagabi, Nakonsensiya tuloy ako sa kaniya at ang laki nang pagsisisi ko dahil sa ginawa ko.

Oh sige pinta nalang ako dyan. Text mo sakin ang address ng ospital na nandyan kayo.

Sige ate may. At Sabay Pa tay sa telepono

Agas along nag bihis at lumabas ng apartment. Tumingin uli ako sa phone ko at nakita ko agad ang text ni mika na paddress ng ospital kung saan Nana confine so Paulo.

Para po at sumakay ako na ng jeep Papunta doon.

                  Sa Ospital
Excuse me nurse, uhh saan. ho ba yung room ni Paulo Romano?tanong ko sa isang nurse dun sa hallway

"Kaano-ano nyo po ba ang pasyente?"

"Ahh...girlfriend nya"

"Ahh OK nandun po siya sa room 319" Turo niya sa room

"OK thank you"tumango lang ang nurse at nagpatuloy sa paglakad

Before ako pumasok sa loob huminga muna ako ng malalim at kumatok alam ko na ang DA pat Kong sabihin. Ang humingi ng patawad.

Kumatok ako at agas namang binuksan ang pintuan ni Michael at pinapasok ako

"Ate rea! Pasok ho kayo"

At pumasok ako pagkakita ko ni Paulo agad na naguunahan ang pagpatak ng aking mga luha

"Pau?.... Huhuhu😢.... Pau hiding kana please n-nandito nako..." Hinaplos ko ang kanyang pisngi at muling naluha Hindi pa sya stable at sobrang dami ng  mga makina na nakikita ko sa tabi niya "Sorry Pau(sob) kasi tumakbo ako(sob) kagabi... (Sob) kung Hindi lang sana ako tumakbo kagabi Hindi ka na sana naaksidente"

Narinig ko ang pinto na bumukas pero Hindi ko na pinansin naktoon LAng ang Mata ko ka Kay Paulo

"Tita... Tito may bisita po so Paulo." Sabi ni Micheal

"Sino?"

"Si Ate Rea po"

Tumingin ako sa likod at nakita ko sina tito at tita.

"Realyn anak? Totoo ba ang nakikita ko Kevin? Nandyan na talaga si Realyn sa harapan ko" Gulat na sabi ni Tita Cathy at may pagka halong saya pero ang mga luha ko lumapatak parin.

Lumuhod ako sa kanilang harapan
"

Tita...Tito(sob) sorry po...(sob)...sorry po talaga--"hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng lumuhod din sina tito at tita at hinawakan nila yung pisngi ko na basang basa ng luha

"Wala kang kasalanan anak, wag kang humingi ng patawad walang may gusto sa nangyari"sabi ni tita Cathy

"We dont know yet kung accident ba yung nangyari o sinadya talaga siyang banggain kaya tahan na waga kanang umiyak"sabi ni Tito Kevin. Hkndi sila kagaya nung mga ibang mayaman na mga mata pobre pero sila sobrang bait

"Kung hindi ko lang pinag alala  si Paulo... wala sana sya dito sa ospital...(sob)"

"Tama nayan... ipagdasal nalang natin na magising na si Paulo ha?" Tumango naman ako at niyakap akoni tita

Days passed pero hindi paring siya nagigising ako ang palaging nanjan para sa magalaga sakaniya kung gusto na nila tita at tito magpahinga

Kinakausap ko si Paulo kahit hindi siya gising...

"Pau, goodmorning... gising kana... gising kana please...hirap na hirap na akong makita kang palaging nanjan atsaka gusto kong bumawi sayo(huminga ng malalim) feeling ko kasi ang dami ko nang kasalanan sayo."sabi ko kay Paulo

Biglang may tumapik sa akin sa likod at
"Iha diba sinabi na namin sayo na wala kang kasalanan" si tito pala

"Pakiramdam ko po ang bigat bigat ng mga baga ko dahil nagi-guilty ako." Sabi ko

"Don't be realyn, wala kang kasalanan sa mga nangyari ni Paulo."

"Anong ibig mong sabihin tito?"

"Maybumangga kay Paulo at hindi ikaw ang may kasalanan. Malakas ang kutob ko na ang business partner ko dati ang may pakanan nito"halata ang ang inis sa mukha ni tito

Hindi nalang ako kumibo.

"So wala kang dapat ika-guilty sa nangyari sa anak ko"ngumiti siya sa'kin.

"Salamat po tito"

A/N
Sorry Dear readers dahil matagal ako nakapag update.

Happy easter