Armenia (Book 1)

3

17 Δεκεμβρίου 1573

Τα μάτια μου άνοιξαν από τις αχτίδες φωτός που έμπαιναν από την ανοιχτή κουρτίνα στο δωμάτιο μου λουζωντας το πρόσωπο μου. Σηκώθηκα και έβαλα την μεταξένια μου ρόμπα και τις χνουδωτες παντόφλες μου και άρχισα να κατευθύνομαι προς την πόρτα. Πριν προλάβω να την ανοίξω μπήκε φουριοζα μέσα η Marion.

"Πες τα μου όλα λοιπόν. Γιατί έφυγες έτσι χθες από τον χορό και κυρίως τι έκανες με τον juliano." Μου έκανε τις ερωτήσεις βροχή χωρίς καν να παίρνει ανάσα. Γέλασα ελαφρά και την κοίταξα.

"Ηρέμησε Marion. Το τελευταίο που θέλω είναι να σε χάσω από καρδιακό." Της είπα γελοντας.

"Λοιπόν?" Ρώτησε ανυπόμονη

"Λοιπόν ο Edward με έπιασε πιο πρόστυχα και πιο κάτω απ όσο έπρεπε.. Το είδε ο Christian και όπως ήταν λογικό για το καθήκον του με προστάτεψε. Μετά ήρθαμε απλώς πάνω και μπήκα στο δωμάτιο, δεν έγινε κάτι παραπάνω ησύχασε. Φυσικά προσπάθησα να του πω ευχαριστώ και καληνύχτα αλλά δεν είναι και τόσο ομιλιτικος."είπα με μια ανάσα και με κοίταξε σαν να ήμουν τρελή.

"Μα φυσικά δεν είναι, λογικό Armenia. Είναι εδώ πέρα για να σε προστατέψει όχι να πιάσει την κουβέντα μαζί σου." Μου απάντησε με νευρο.

"Το ξέρω. Λοιπόν βγες να ετοιμαστώ και θα έρθω να φάμε πρωινό."της είπα χαμογελώντας.

"Φυσικά μεγαλειοτατη στις διαταγές σας." Μου απάντησε χαμογελαστά η Marion

"Χάχα πάψε το τελευταίο που θέλω είναι να αναλάβω τα καθήκοντα μου σαν βασίλισσα. Και όλο αυτό το τρέξιμο μα δεν το αντέχω." Αναστέναξα με ελπίδα ότι θα με καταλάβει.

"Αστα αυτα τώρα θα αρχίσεις να τα σκέφτεσαι σε λίγο καιρό τώρα είναι ώρα ακόμα για μαθήματα. Λοιπόν σε αφήνω να ετοιμαστείς. Θα σε περιμένω στην αίθουσα φαγητού."μου αποκρίθηκε και έκανε στροφή ανοίγοντας την πόρτα.

"Εντάξει." Απάντησα χαμογελώντας της.

Μόλις βγήκε κατευθυνθηκα στην ντουλάπα να βγάλω το αγαπημένο μου σιέλ μεταξωτό φόρεμα.
Μόλις το φόρεσα έκανα έναν κούκο τα μαλλιά μου και εβαψα με ένα ελαφρύ ροζ κραγιόν τα χειλει μου.

Βγήκα έξω και πραγματικά τρόμαξα όταν είδα τον Christian έξω από την πόρτα. Είχα ξεχάσει ότι βρισκόταν εκεί. Πήρα κατευθείαν ένα σοβαρό βλέμμα και τον κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω ώσπου έφτασα στα μάτια του τα οποία φαινοντουσαν κουρασμένα και νυσταγμενα.