The Val and Dave love story: A teen young love story

Chapter 8

Kinabukasan ..

Pagmulat ng aking mga mata ay nakita kong nakatayo malapit si Dave sa bintanang salamin na iyon, malayo ang tingin at may malalim na iniisip na parang akala mo'y pasan nya ang buong daigdig, tumayo ako ng dahan dahan at lumapit sa kanya.

"MAHAL! may problema ba?"

Humarap sya sa akin at hinawakan nya ang aking mga kamay, tinitigan nya ako sa aking mga mata ng may pag lingid ng luha.

"DO YOU LOVE ME?" Mahinang tanong sakin ni Dave, nanoon ay mahahalataan ng pangangamba ang kanyang tinig.

"SO MUCH" Mabilis ko naman pagtugon sa kanya habang naka ngiti.

"May dapat ba akong malaman" Tanong ko kay Dave.

"Mahal, it's been a years of waiting to get the custody of my two sons, and yesterday natapos na ang paglilitis, sinabi sakin ng hukom na maaari ko nang mailipat sa pangangalaga ko ang mga bata and I'm so happy for the results"

"Ofcourse you should be happy dave, yan yung pinaka hinihintay mong sandali diba?"

"Yes!"

"Pero Bakit parang malungkot ka?"

"Val .. to be honest with you, I'll be strict you to the point, Gusto ko sana na maghiwalay na tayo! ..

Napalunok ako at napakapit sa lamesang malapit sa akin ng marinig ko ang sinabi ni Dave.

"Dave' Babakit atsaka, wala naman tayong problema diba? bakit natin kailangan maghiwalay?"

"Val .. ngayun nasa akin ng ang mga anak ko, i want them to be my priority"

"Aah .. fine fine pwedi namen ei, naiintindihan kita, okey lang naman sakin na 2nd priority ako sa buhay mo ei, as long as you were there by my side diba?"

"Pero ayaw kong masaktan ka"

"Masaktan ako bakit, Pano? di ko maintindihan Dave"

"Ayaw ko dumating yung time na ..

"Yung time na ano, makihati ako sa pagmamahal mo sa mga anak mo? di naman yun ang intinsyon ko ee"

"Hindi' .. ayaw ko dumating yung time na umikot ang mundo mo sakin, na mahirapan kang tumayo sa sarili mong mga paa pag nawala ako"

"Pero yun na nga yung ginagawa mo!"

"Ginagawa ko ito hindi para sa mga anak ko, kundi para sayo, ginagawa ko to hanggat maaga pa, ayaw kung masaktan ka sa huli, dahil mahal kita tulad ng pagmamahal ko sa mga anak ko Val, diba ikaw rin ang nag sabi na sa buhay may mga taong dumadating at may umaalis pero kahit sino pa man ang dumating o umalis sa buhay natin isang bagay lang ang dapat nating matutunan at yun ay maging matatag tayo para sa sarili natin para kahit anong mangyare sa huli hindi tayo maiiwan o masasaktan at kakayanin parin nating maging matatag para sa mga darating pa sa buhay natin."

Pagkatapos ng paguusap namin Dave sa loob ng kwartong iyon, Tumalikod sya at lumabas ng pinto hindi ko nagawang pigilan ang kanyang pag alis ..

At iniwan nya akong humahagolgol sa iyak habang nakasalampak sa sahig.

Simula ng araw na iyon ay hindi ko nang muli nakita si dave, sa paglipas pa ng mga araw ng paghihinagpis at sakit na iniwan sakin ni Dave ay nagpatuloy ako sa buhay, Tinuon ko ang sarili ko sa Pag aaral at pagtulong sa pamilya ko sa probinsya, sinubukan ko ring ibaling sa iba ang nararamdaman ko pero bigo ang puso kung tumibok para sa ibang tao dahil alam kung ang malaking puwang nito ay ang lugar sa puso kung iniwan ni dave.