1.Bölüm

12.7K 352 59
                                    

medya Kumsal

Yazardan:  Arkadaşlar ben böyle bir kitap yazmaya başladım.Sırf can sıkıntısından. Bu arada Kadına Şiddete Hayır.Aslında tüm şiddetlere hayır.

Adım Kumsal.17 yaşındayım. İsmimi annem koymuş.Annem benim doğumundan sonra ölmüş ve ailem bunun benim suçum olduğunu  söylüyor. On yaşımdan beri  abim  tarafından şiddet görüyordum.

Babamın adı Faruk Saygın. Bir şirketi var. Abilerim küçükken hep onlara benim hakkımda"o sizin annenizin katili" gibi şeyler söylemiş ve onları bana düşman etti.

Meriç Saygın. En büyük abim.24 yaşında. Beni hiç sevmemiş üstüne üstlük bir de beni dövüyordu. Ama ben ona ne sesimi çıkarta biliyordum ne de onu engelliyordum.Okulunu bitirdi ve babamın yanında şirkette işe başladı. Babam ilerde şirketi Meriç abime bırakıcakmış.

Kerem Saygın. 20 yaşında.Üniversiteye gidiyor. En çok sevdiğim abim. Çünkü bu zamana kadar bana el kaldırmamıştı. .Para veriyor. Babamlardan habersiz bana yardım ediyor. İhtiyaçlarımı karşılıyordu. Ama bana boş bakışlarla bakıyor. Benimle fazla konuşmuyordu. Bana sinirli olsa da yardım ediyordu. Bu yüzden onu çok seviyorum.


Annem. Nergis Saygın. Keşke ölmeseydi keşke ona sarılabilseydim. Keşke kokusunu içime çekseydim. Kollarında ağlayıp,ona sırlarımı  verebilseydim. Keşke ona anne diyebilseydim. Bu bana zaten cezaydı.Abimin birde bana bunu yapması akıl almazdı. Bir insanın annesini kaybetmesi çok kötü bir şeydi.

Geçmişten bir parça:
   Ben küçükken babam bana
-Sen anneni öldürdün.Sen çok kötü bir kızsın, demişti.Daha 8 yaşımda bunu öğrenmiştim. Okuldaki arkadaşlarımın anneleri vardı ama benim yoktu. Merak Edip babama sormuştum. Ama o cevabı almıştım. Babama
-O ne demek  baba?diye sormuş ve vereceği cevabı beklemiştim o zaman
Babam ise bana
-Annen bir daha hiç gelmeyecek demek.Hepsi senin suçun, demişti.
Günümüz

Bunları hatırlamayı bıraktım.Elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım,üniformamı giydim ve odandan çıktım.

Abilerim (şiddet içerir)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin