in love with my teacher

chapter 8

Na een tijdje krijg ik een telefoontje van het ziekenhuis Bram is wakker en hij vraagt naar mij. Ik kan mijn broer toch niet vinden dus ik ga op weg naar het ziekenhuis. Als ik het ziekenhuis loop krijg ik bij de bali zijn kamer nummer en zoek het op als ik zijn kamer inloop zie ik meteen wat er aan de hand is. Hij  zit aan het infuus heeft overal schrammen en in zijn kin zit een hechting.

"Hey Bram." Zeg ik voorzichtig

"Het spijt me." Zeg ik terwijl er een traan langs mijn wang loopt  hij kijkt op en hij wilt recht gaan zitten ik hou hem tegen.

"nu is het jou beurt om niks te doen."

"Hey Es niet huilen." Zegt hij zacht terwijl hij de traan weg veegt.

"hoe voel je je"

"Best slecht maar ik begrijp je broer wel. Maar zit hij op vecht sport ofzo" Grinnikt hij.

"Ja Kickboksen" zeg ik hij knikt en pakt mijn hand ik. Dan komt er een vrouwtje binnen lopen.

"Kunt u dez kamer verlaten meneer dekker moet even bloedprikken." Ik wil al op staan als Bram zegt.

"Nee hoor ze kan wel even blijven toch." En hij knipoogt naar mij. Ik geef het een vernietegende blik en hij grijnst.

"tuurlijk" Zegt de vrouw Ze pakt zijn Linkerarm doet het lint om zijn arm vraagt of hij een vuist kan maken en zijn arm goed kan streken. Hij doet het braaf na. De vrouw pakt de naald en steekt het onverwachts in zijn arm ik moet bijna kotsen terwijl ze de naald in zijn arm steekt vertrekken zijn mond hoeken in een pijnlijke grimas als hij ziet dat ik kijk doet hij snel zijn neutrale blik weer op ik grijns en pak zijn hand en wrijf er gerustellend over. Even later als de vrouw weg is zegt hij.

"Haal die grijns van je gezicht."

"het is je eigenschuld hoor" Lach ik.

"Dat is waar" we lachen en praten nog wat en dan is het 5 uur en ik moet  weg. Als ik thuis kom zie ik dat er maceroni op het aanrecht staat er ligt een briefje bij.

Lieve esther ik ga een weekendje weg met vrienden ik heb boodschappen gedaan ps. we praten hier later over ik zal niks tegen papa en mama zeggen.

Even later heb ik het eten op. Ik ga op de bank zitten en bel Bram.

"Hey ik mis je het eten is verschrikkelijk." Ik grinnik.

"Ik mis jou ook hoor, ik had lekker macaroni."

"Geluksvogel" Moppert hij.

"Zal ik morgen anders wat eten meenemen." Gelijk klinkt hij een stuk blijer.

"Kom je morgen ook dan." Zegt hij plagend.

"Ja tuurlijk het is mijn schuld dat je daar ligt." Hij grinnikt. We praten nog wat en doen moest hij ophangen.

"Stomme zusters." Mompelt hij. Ik lach en hang op. Ik kijk een film en dan ga ik naar me kamer lees nog wat en val dan in slaap.

Bewerkt.