Our new English teacher (Dutch)

«Hoofdstuk 13»

Eenmaal bij Kathy haar basisschool aangekomen vloog ik Rachel haar auto uit. Ik wist de weg naar haar klas lokaal wel, maar het verpleegsterskamertje moest ik even zoeken. Gelukkig hingen er kleine bordjes in de school met richtingen, Rachel en Lola volgde mij naar het verpleegsters kantoor. We stonden voor een gele deur met 'verpleegster' er op geschreven met blauwe letters, ook was er een klein raampje waar je doorheen kon kijken. Ik keek even door het raampje op zoek naar mijn kleine meid en mijn hart was al stukken rustiger toen ik haar op een stoel zag zitten met een lolly in haar mond. Eerste klopte ik beleefd op de deur voordat ik naar binnen liep, Kathy keek al meteen onze kant op met een opgeluchte glimlach. "Mama!" Zei ze blij terwijl ze van haar stoel afsprong. Met lolly en al waggelde ze mijn kant op, ja ze was daadwerkelijk ziek, ik kon het in haar ogen zien dat ze niet aan het liegen was. "Aah Katharina's moeder, toch?" Zei een mollige vrouw die vanachter een blauw/groen gordijn kwam. Ik knikte terwijl ik Kathy optilde, "ja dat klopt, gaat het al wat beter met haar?" Kathy leunde tegen mij aan terwijl ik haar haartjes achter haar oor schoof, de zuster schudde haar hoofd. "Nee, nog steeds koorts en ze heeft wen tijde geleden een misselijk gevoel gehad. Ik ben blij dat u zo snel kon komen, Kathy heeft veel rust nodig." Ik knikte en bedankte de zuster voordat ik het kantoortje uit liep, daar stonden Lola en Rachel op mij te wachten. "Ach meisje toch!" Lola strekte haar armen uit naar Kathy om haar te knuffelen waardoor ze mij ook mee knuffelde. "Tante Lola? Tante el? Wat doen jullie hier?" Ze keek door haar vermoeide oogjes naar mijn beste vriendinnen voordat ze weer haar ogen liet sluiten. "We zijn op bezoek, we hebben je gemist lieverd!" Rachel gaf Kathy een kusje op haar voorhoofd voor dat we de school verlieten.

Eenmaal in de auto viel Kathy in slaap, wij besloten om bij de Chinees wat eten af te halen voor vanavond. "Heb je al gezien wat Niall je heeft gegeven?" Vroeg Lola die Kathy op haar schoot had. Ik schudde mijn hoofd, ik was er eigenlijk over vergeten maar nu ze het weer opbrengen. "Nee nog niet, weten jullie wel wat het is?" Ik keek naar Rachel die naast mij achter het stuur zat, geen van hun gaf antwoord op mijn vraag wat ik dus heel raar vond. "Hallo meiden?!" Rachel keek naar Lola via de spiegels in haar auto. Met een verbaasde blik draaide ik mezelf om zodat ik naar Lola kon kijken, Lola die zat met een 'waag-het-niet' uitdrukking op haar gezicht. "Kom op meiden!" Ik ging weer terug op mijn stoel zitten met een plof. Wat een stelletje trutten eh! Ik bleef een tijdje met een pruillip zitten voordat ik het opgaf.

Toen Rachel geparkeerd stond nam ik Kathy over van Lola en gingen wij weer naar mijn appartement. In de lift keek Rachel mij met een vals glimlachje aan, ze speelde met haar telefoon die liet zien dat ze een liedje zou af gaan spelen. Voor dat ik het wist ging little things op. Ik keek haar aan met wijde ogen, ik had een zwak voor dat liedje, ik werd er licht emotioneel van. "Stop Rachel!" Fluister schreeuw ik zodat Kathy niet wakker wordt. Ik wordt van het lied afgeleid toen de lift aankwam op de goede etage, de deuren gingen open en het eerste dat mij groette was mijn voordeur die open stond. Dat kan niet, ik heb hem dicht gegooid, dat weet ik zeker! Ik hou Kathy stevig vast voor dat ik langzaam het appartement binnen loop. Mijn hart stopt bijna met slaan toen ik zag was er was gebeurt met mijn woonkamer, alles lag over hoop! De bank lag op zijn kop aan de andere kant van de woonkamer, alle foto's lagen op de grond, sommige die in de lijstjes waren zijn gescheurd en rond om lag glas. De foto's uit albums of die Matt en ik op de muur hadden gehangen aan een touwtje waren half afgebrand. Ik kon mijn tranen niet inhouden, Rachel liep achter mij en ook zij was in shock. Ik liep langzaam tussen mijn vernielde spullen en een ding nam mijn aandacht het meest op. De muur waar de foto's aan hingen was nu beschilderd met de tekst 'gevonden, en vluchten wordt nu onmogelijk.' Dit kan niet, nee! Voor ik het wist was ik door mijn knieën gezakt, ik hield Kathy stevig vast, bang om haar kwijt te raken. "Daphne?" Lola's stem kwam dichterbij, ik voelde een hand op mijn rug en langzamerhand een warmte naast mij. Ik draaide mijn hoofd en keek haar door mijn haren aan, ze had rode ogen en natte wangen, maar haar stem was rustig en kalmerend. "Ga jij maar Kathy in bed leggen, dan gaan Rachel en ik alvast beginnen met opruimen," ze hielp mij opstaan, ik kon niets antwoorden dus deed maar wat ze mij had aangeboden.